(Ya Peyğəmbərim!) De: “Allahın Öz bəndələri üçün yaratdığı zinəti və təmiz (halal) ruziləri kim haram buyurmuşdur?” De: “Bunlar dünyada iman gətirənlər üçündür (lakin kafirlərdə onlardan istifadə edə bilərlər), qiyamət günündə (axirətdə) isə yalnız möminlərə məxsusdur”. Biz ayələrimizi anlayıb-bilən bir tayfaya belə ətraflı izah edirik. (əl-Əraf, 7/32)..
De: “Allahın sizə ruzi olaraq (göydən) nə endirdiyini gördünüzmü ki, onun bir qismini haram, bir qismini isə halal etdiniz?” De: “(Bunu deməyə) Allah Özü sizə izn verdi, yoxsa Allaha iftira yaxırsınız?” (Yunus, 10/59).
Məhz bu ayələr bizə xəbərdarlıq edir. Allahın qoyduğu sərhəddi aşmamağımızı, halal dediyini halal, haram dediyini də haram qəbul etməyimizi nəsihət edir.
Haramdan çəkinməyən, halalla harama fərq qoymayan insanın duasını Allah qəbul etməz. Haram qazancla edilən yaxşılığın savabı olmaz.
Məhəmməd Peyğəmbər (s.ə.v.) belə buyurur:
“Ey insanlar, Allah təmizdir, yalnız təmizi (halal olanı) qəbul edər. Allah peyğəmbərlərə əmr etdiyini möminlərə də əmr etmişdir”.
Məhəmməd Peyğəmbər (s.ə.v.) sonra bunları söylədi:
“Aylarla səyahət edən, saçı-başı dağınıq, toz-torpaq içində (olduğu halda) əllərini göyə doğru qaldırıb “Ya Rəbbi, Ya Rəbbi” deyə dua edən, halbuki yediyi haram, içdiyi haram, geyindiyi haram olan və haram ilə bəslənmiş olan bu adamın duası necə qəbul olunacaq?” (Müslim, Zekat, 19; Tefsiril-Quran, 3.)
“Bir nəfər halal qazancından - Allah halal maldan verilən sədəqədən başqa heç bir sədəqəni qəbul etməz – bir xurma qədər sədəqə versə, Allah o sədəqəni qəbul edər. Sonra onu, sizin atın balasını (dayçasını) böyütdüyünüz kimi, sədəqə sahibi üçün böyüdür. Belə ki, o sədəqə dağ boyda olur” (Buhari, Zekat, 7; Müslim, Zekat, 1.).
Bu ayəti-kərimə və hədisi-şəriflər müsəlman üçün, inanmış insan üçün halal tikənin və halal qazancın nə qədər əhəmiyyətli olduğunu göstərir. Qazancı halal olmayan insanın duası Allah tərəfindən qəbul edilməyəcəyi kimi, halal olmayan qazancı ilə elədiyi xeyirli işin də bir qiyməti yoxdur.
Ancaq zəruriyyət haramı mübah (dinə görə edilməsi normal olan, nə günah, nə də savab olan işlər) hala gətirir. Dinimizdə məcburiyyət yoxdur. Çünki Islamiyyət insana əziyyət verməyən bir dindir. Bir insan özündən asılı olmayan səbəblərlə haram olan bir şey yeməyə və yaxud haram olan bir şeyi eləməyə məcbur qalarsa, halal sayılmasa da, öz ehtiyacını yerinə yetirəcək qədər haram şeylərdən istifadə edə bilər. Bu, günah olmaz. Çünki ayəti-kərimədə haram olan şeylər sayıldıqdan sonra belə deyə buyurulmuşdur: “O (Allah) sizə ölmüş heyvanı, (axar) qanı, donuz ətini və Allahdan başqasının adı ilə (bütlərin və s. adı ilə) kəsilənləri (yeməyi) qəti haram etmişdir. Lakin naəlac qaldıqda (baçqasının malını) zorla mənimsəmədən və həddini aşmadan (zəruri ehtiyacı ödəyənə qədər) bunlardan yeməyə məcbur olan kimsənin heç bir günahı yoxdur. Allah bağışlayandır, mərhəmətlidir!” (əl-Bəqərə, 2/173).
Dostları ilə paylaş: |
