HəZİNİ “HƏDİSİ-ƏRBƏİN” TƏRCÜMƏSİ

Ulal­maq - bö­yü­mək, ucal­maq, art­maq:
Mal­lu olan ki­şi kön­li ula­lur.

Həm rü­bu­biy­yə­tə ol də'va qı­lur...

Der ki, öm­rün keç­di, ulal­dı ya­şın,

Sü­mü­gün in­cəl­di, həm tit­rər ba­şın.
"Ulu" si­fə­tin­dən dü­zəl­miş bu fel əs­ki türk run ya­zı­la­rın­dan tut­muş Qüt­bün "Xos­rov və Şi­rin" əsə­ri­nə­dək bir döv­rü əha­tə edən türk­dil­li ya­zı­lı abi­də­lər­də bol-bol iş­lən­miş­dir (75, 356-357). "Ulal­maq" feli­nə ya­zı­lı abi­də­lə­ri­miz­dən "Ki­ta­bi-Də­də Qor­qud"da, "Das­ta­ni-Əh­məd Hə­ra­mi"də, Fü­zu­li­nin di­lin­də və baş­qa türk­dil­li ya­zı­lı abi­də­lər­də də rast gə­li­rik (16,41;35,36;106,VI,3935-3938). Bu fel müasir türk dil­lə­rin­dən ya­­lnız türk­mən di­lin­də heç bir də­yi­şik­siz iş­lə­nir (75, 357).