HəZİNİ “HƏDİSİ-ƏRBƏİN” TƏRCÜMƏSİ

Qəlb dön­dər­mək - üz dön­dər­mək: "Ya bə­ni-Adəm, sa­na de­rəm əyan, Qəl­bi­ni dön­dər­mə mə­ndən bir zə­man"; "Sı­xıb ya­şın si­lər­dim to­zı­nı, Şim­di gəl dön­dər­mə mən­dən yü­zi­ni". Hə­zi­ni ey­ni məna­da "kö­nül dön­dər­mək" ifa­də­si­ni də iş­lət­miş­dir: "Çün­ki odın is­ti­si keç­di ana, Kön­li­ni dön­dər­di büt­lər­dən ya­na". Müasir ədə­bi di­li­miz üçün bu ifa­də­lər­dən da­ha çox məq­bul sa­yı­lanı "üz dön­dər­mək" sa­bit söz bir­ləş­mə­si­dir.

Yü­zi­ni ye­rə sür­mək - yüzini yerə sürtmək - yü­zi­ni ye­rə ur­maq: "Kən­dö­zin Həq­qin əm­ri­nə ve­rə, Ol qa­pu­da yü­zi­ni ye­rə sü­rə"; "Səcdə yüzini sürtdi ol yerə, Şükr edənlər pəs ki çox nemət görə". "Üç gün, üç dün qar­şu­la­rın­da du­rub, Qıl­dı ta­pu, yü­zi­ni ye­rə urub". "Səc­də et­mək" məna­sı­nı da­şı­yan bu fra­zeo­lo­ji va­hid­lər­dən heç bi­ri bu­gün­kü ədə­bi di­li­miz­də iş­lən­mir.