ƏL-HƏDİSÜS-SANİ
الفاجر الراجی برحمة الله تعالی اقرب الی الله تعالی من العابد
المقنط 2
Bu, ikincisidir əz-ərbəin,
Diŋlə muni sidq ilən, ey pakdin.
İbn Məsuddəndir uşbu xəbər,
Mustəfadən nəql edər ol mö’təbər.
Qıldı Əhməddən rəvayət ol hümam,
Bu sözüŋ əsnadı andandır təmam.
Mustəfa dedi ki, bir facir kişi
Daima ümmid ola Həqdən işi.
Rəhmətinə Taŋrınıŋ yaxındur ol,
Ol kişidən kim ibadət qıla bol.
Xəlqi növmid edə rəhmətdən müdam,
Qullarımnı qorxuda ol sübhü şam.
HEKAYƏTİ-ÜXRA
Bu sözə qüvvət Peyğəmbər söylədi,
Zeydi-Əsləmdən rəvayət eylədi.
Var idi der bir kişi əvvəl zəman,
Ömri keçmişdi ibadətlən həman.
Taətinə təkyə qılmışdı özi.
Xəlqə növmidlik idi dün-gün sözi.
Qorxudurdı qulları ol tündxu,
Naümid eylərdi rəhmətdən qamu.
Çünki getdi bu fənadən ol kişi,
Həzrəti-Həqdən umardı bəxşişi.
Pəs dedi Həqq həzrətinə, ey Xuda,
Nə yərağ etdiŋ qatıŋda sən maŋa?
Həqq xitab etdi ki, nar etdim yərağ,
Anda qılmışam səniŋçün mən durağ.
Dedi, ya Rəbb, ibadatim xanı?
Zöhdü təqvam birlə taətim xanı?
Söylədi Həqq qullarımnı sən müdam,
Rəhmətimdən növmid eylərdin, təmam.
Növmid etdim imdi mən dəxi səni,
Xəlqi qorxudub ögərdiŋ sən səni.
Pəs gərək qul xayifi-raci ola,
Həqq qatında ta kim ol naci ola.
Dostları ilə paylaş: | 
