Bevafolik, oqibatsizlik umuan norozilik tuyg‘ularini ifoda etishda tasavvuf bir vosita vazifasini o‘taganligini ham unutmasligimiz kerak. Boshqa ijodkorlarda bo‘lganidek, Hofiz Xorazmiy ham o‘zining zamonasidan noroziligini tasavvuf pardasi orqali namoyish etgan. Bu dunyo foniy dunyo, ya’ni o‘tkinchi bo‘lib, ko‘ngul maqsudini topib bo‘lmasligini, ko‘ngul maqsudi – bu so‘fiy uchun ollohning vasli, zohiriy ma’noda esa, barcha g’am-tashvishlar malhami ekanligini takrorlanmas misralar orqali yaratgan:
