Ii perde komedi

DEMET ÖZDİLLİ

(Sahnenin ortasında bir yatak vardır.Kırmızı bir ışık yanmaktadır. Örtünün altında kıpırdanmalar vardır, ve sesler gelmektedir. Bir sessizlik olur ve telefon çalar. Demet Özdilli örtünün altından çıkar telefonu açar...)
Demet - A, Can! Sen misin?Hayırdır ne oldu!

(Can örtünün altından kalkar..)

Can – Demetçim, lütfen telefonu kapatır mısın?Telefon yatağın üzerinde kalmış, dolayısıyla da yanlışlıkla aramış bulunmaktayım. Zaten biraz düşünürsen yanımdayken seni telefonla aramamın mantıksız olacağını da anlayabilirsin, değil mi bebeğim...

Demet – Ay, evet..Haklısın galiba..Nerede kalmıştık?

Can D – Sana yeni oyunumun senaryosunu anlatıyordum...
(Örtünün altına girerler, ışık kararır müzik yükselir.Karagöz sahneye çıkar.)

KARAGÖZ: Yönetmenin yatağından geçmez her zaman başrol, kimi zaman kabiliyete de bakılır, sen hemen aldanma her şeye, yine de azimli ol!İki kalas bir hevestir aslında tiyatro denilen, batsak da çıksak da, yoktur asla bu işte bir yenilen. Çalıştık çabaladık, bir oyun çıkardık! Derken...Neler olduğuna bir bakalım, vakit daha erken...
( Müzik çalar, flaşörler yanar. Işık sabitlendiğinde daha önceden provaları alınan sahnelerdeki kostümleri ile oyuncular fotoğraflar verirler...Sahnede üç dört tane teneke kutu içinde ateş yanmaktadır. Sahnenin arkasında “Cehenneme Hoş geldiniz –Ultraslan” brandası asılıdır.Son fotoğraftan sonra Ferhan, Nejat ve Rutkay sahnededir.)
Nejat – (Kısık sesle)Abi isterseniz devam etmeyelim.

Ferhan – (Gerçekten kısık sesle, oynar.)O zamanlar yandaki köyle kan davamız vardı, erkeklerin çoğu vurulmuş, köyün kadınları açıkta kalmıştı. Kadınlar başı boş dolaşması, ele güne avuç açmasın diye “ Kendinize birden fazla eş alabilirsiniz” dedim.