| 4- İbn-i ü’l-Fârid:
“Makamda kıldığım namazlar O’nadır.
Ve şahit oluyorum ki O da bana namaz kılıyor.
Her ikimiz de namaz kılan, ibadet eden ve secde edeniz,
Her bir secdedeki “birleşme” hakîkatine.
Bana namaz kılan benden başkası değil,
Her secdede namazım da, benden başkasına değil.”
“Ben O’yum, O da ben;
Ayrılık yok aramızda. Aksine zâtım, zâtını sevdi.”
“Aramızdan ‘sen’ hitabı kalktı,
Onun kalkmasındadır benim yüceliğim.”
“O çağrıldığında, cevap veren benim.
Çağrılan ben olduğumda da cevap veren O.”
“Benden bana elçi olarak gönderildim.
Zâtım, âyetlerimle bana delâlet etti.”
“Kendini iyice pâklayıp arındırdığında cilalanmış aynaya bak gör, doğru söyle, kimi görüyorsun?
Işınlar yansıdığında kendinden başkası mı onda görünüyor, yoksa kendi kendini mi görüyorsun?”
“Allah Kays’a Leylâ sûretiyle, Küseyyir’e bir dişi geyik yavrusu suretiyle, Cemîl’e de bir dilbercik sûretiyle tecellî etti.”
Ölüm esnasında şu iki beyti söylediği nakledilir:
“Yanınızda sevgideki mertebem eğer
Karşılaştığım şu şeyse, ömrümü boşa tüketmişim!
Bir umuttu bir süre beni saran.
Ama bugün anlıyorum ki o, karmakarışık düşlermiş!”
Bk. İbn-i u’l-Fârid’ın “Nazmu’s-Sülûk” adlı kasidesi, Mecmûu’l-Fetâvâ (2/243, 246, 267, 289, 315, 316, 365, 366); (4/73, 74); (11/247); Hâzihi Hiye’s-Sûfiyye (sh: 24-33); Cemîl Zeyno, es-Sûfiyye (sh: 25).
Dostları ilə paylaş: | 
