Ислам маарифи илә ХҮласә танышлыг

PEYĞƏMBƏR VƏ İMAMLAR ƏN DƏYƏRLİ NE`MƏTLƏRDİR

Öncə bəyan edilmiş mövzulardan aydın oldu ki, insan həmişə öz ehtiyaclarına diqqət yetirməli və onları tə`min etmək üçün yalnız mütəal Allahdan kömək istəməlidir. Deyildi ki, insanın ehtiyacları maddi və dünyəvi ehtiyaclarla məhdudlaşmır. Daha mühüm ehtiyaclardan biri də girami peyğəmbər və onun canişini həzrətin vücuduna olan ehtiyacımızdır. İnsan peyğəmbər və imamın hüzurundan məhrum olduqda ona bütün dünya ne`mətləri verilsə belə, bu ne`mətlər həmin məhrumiyyət qarşısında çox cüz`i sayılır.

Biz bu ehtiyacı o zaman yaxşı dərk edə bilərik ki, girami peyğəmbər və İmam Zamanın bərəkətini dərk edək və onların həqiqətdə kim olduğunu anlayaq; eyni zamanda, bu əzizlərin vücudundan İslam ümmətinə hansı bərəkətlərin nəsib olduğunu anlayaq.

İmamların məqamını və əzəmətini dərk etmək bizim üçün mümkünsüzdür. Yalnız bütün varlıq aləminin onların mübarək vücuduna görə yarandığını deyə bilərik. “Ey Məhəmməd! Əgər sən olmasaydın, dünyanı yaratmazdım.”¹ Digər imamlar haqqında da belə deyilmişdir: “Ləv la hum ləmma xuliqəl-əflaku”. Bizim bu mövzunu dərk və həzm etməyimiz peyğəmbər və imamlara münasibətdə olan mə`rifətimizdən asılıdır.

Onların vücudlarının bərəkəti barəsində bunu demək kifayət edər ki, əgər imamlar olmasaydı, İslamın əsasından əsər qalmazdı; Allahın rəsulunun vəfatından sonra baş verən çaşqınlıqlar bu iddia üçün yaxşı bir dəlildir. Əgər imamların 250 illik əziyyət və zəhmətləri olmasaydı, bu gün biz İslam həqiqətlərindən heç bir nişanə görməzdik. Hətta sünnə əhlinin də arasında İslam həqiqətlərindən qalmış şeylər hidayət imamlarının bərəkətinin nəticəsidir. Sübh namazını şərabdan hasil olmuş məstliklə və cümə namazını cümə axşamı qılan hakim və xəlifələr İslamın qorunmasının səbəbkarı deyildilər. Seyyidüş-şühədanın (ə) qanı və sair imamların fədakarlıqları İslamın davamlılığına səbəb oldu.

Əlbəttə, hidayət imamlarının bərəkəti yalnız öz zamanlarına aid olmayıb və olmayacaq; onlar vəfatlarından sonra da həmişə bərəkət qaynağı olublar. Onlar təkcə dostlar və sevimlilərin çətinliklərini yox, bə`zən qeyri-müsəlmanların da çətinliklərini aradan qaldırmışlar; İslam tarixi boyu mə`sum imamlardan görünmüş kəramətləri bir yerə toplasaq, xeyli kitab toplanar. İmamların davamlı olan ən mühüm bərəkəti onların sözləri və həyat tərzləri (sünnə) sayılır. Bu bərəkətli və nurani hədislər İslamın genişlənmə və qorunma mayası və insanların səadətidir. İnsanı səadətə aparan həqiqətlər yalnız Qur`an və sünnədə tapılır. Yoxsa biz axirət səadəti və kamilliyinə çatmaqdan başqa bir məqsədlə yaranmışıq? Bizə bu sahədə ən çox yardım göstərən Allahın rəsulu və imamlardan qalmış hədislərdir. Beləliklə, əgər bir şəxs yaranışın əsas hədəfinə nəzər salsa, imamət ne`mətinin heç bir ne`mətlə müqayisə olunmayacağını görər. Bu ne`mətin şükrü də ne`mətin özünə uyğun olmalıdır.

Təəssüf ki, indiki zəmanədə çox az adam bu məsələyə diqqət yetirir. Dünya cəmiyyətinin əksəriyyəti müsəlman deyil. Müsəlmanların da bir çoxu İmam Zaman əleyhissalamın həyatına e`tiqad etmirlər. Yalnız azlıq təşkil edən şiələr həzrətin həyatda olmasına inanırlar. Baxmayaraq ki, bu azlığın bir çoxunun özü yox, adı şiədir. Beləliklə, bu şəxslər də əsrin imamını çox az düşünür. Yalnız müsəlmanların cüz`i bir hissəsinə bu tövfiq nəsib olub və onlar bə`zən həzrəti yad edir, bəla zamanı ona bağlanırlar. İndi isə baxaq görək ildə, ayda və həftədə həzrəti neçə dəfə yad edirik? Öz həyatımızda onun müqəddəs vücudu üçün hansı əsərləri qoyuruq? Əsrin imamının ziyarətindən məhrumluğu özümüz üçün bəla sayırıqmı?