56-CI DƏRS: TƏQVA VƏ GUŞƏNŞİNLİK.
Əvvəlki söhbətlərimizdə təqvanın əhəmiyyəti barədə danışmışdıq. Demişdik ki, təqva özünü qoruma, nəfsə nəzarətdir. Həzrət Əli (ə) buyurur: “Sizi təqvaya çağırıram. Çünki təqva nəfsi yaxşılıqlara tərəf cilov kimidir.”
Müttəqi, yəni təqvalı insan günahdan, günahkarla yadaşlıqdan, günah olan mühitdən çəkinir. Bəziləri elə başa düşür ki, ictimai vəzifə daşımaqdan, cəmiyyətin həyatında iştirak etməkdən çəkinmək təqvadır. Əslində cəmiyyətdən kənarlaşmaq təqva yox, guşənişinlikdir. İslam dinindən kənarlaşmaq təqva yox, guşənişinlikdir. İslam dinində röhbaniyyət adlandırılan guşənişinlik dini nöqteyi-nəzərdən məqbul sayılmır. İslam dini heç bir halda tərki-dünyalığı bəyənmir. İnsan ictimai məsuliyyəti qəbul etməli və bu işin icrasında nəfsinə nəzarət edib, günahdan çəkinməlidir. İslam dinində Allahın razılığını qazanmaq məqsədi ilə cəmiyyətin həyatında iştirak etmək günah yox. Savablı bir əməldir. İslamda halal ruzi qazanmağın savabları haqqında buyuruqlar çoxdur. Təqvalı olmaq xatirinə evdən bayıra çıxmayıb, başqalarından ruzi gözləmək möminə yaraşan sifət deyil, Mömin halal ruzi dalınca gəzməli, eləcə də, ictimai vəzifələrini yerinə yetirməlidir. Bütün bu proseslərdə nəfsi günahdan qoruma təqvadır.
Dünya həyatını yaşa, dünyanın abadlığı üçün çalış, amma dünyaya aldanıb, ona qul olma!
Dostları ilə paylaş: |
