3474- qqSÜNUSÎ z,YX, : (Seyyid Muhammed bin Ali) (Hi. 1206-1276) Şazelî (Şazilî) Tarikatı’nın sonradan teşekkül eden kollarından birisinin kurucusudur. Cezayir’in büyük velilerindendir. Memleketinin bir çok yerlerini ve Mekke-i Mükerreme’yi ziyaret etmiş; Mısır’da, Bingazi’de tederrüsle iştigal etmiştir. Bingazi’de zaviye te’sis etmiş, ibadette ve tedriste bir çok hizmetleri ile büyük çapta muvaffak olmuştur. Vefatından evvel bir mağarayı makarr ittihaz etmiş, dar-ı bekaya irtihalinden sonra oğlu Muhammed Mehdi (Seyyid), halefi olmuştur. Muhammed Mehdi evlad bırakmadığından kendisinden sonra meşihat seccadesinde biraderzadesi Seyyid Ahmed Es-Sünusi bin Es-Seyyid Ahmed-üş Şerif bin Es-Seyyid Muhammed Es-Sünusi oturmuştur. Müşarünileyh Birinci Cihan Harbi’nin sonlarında Bingazi’den gelen, saltanat tebeddülünde son Osmanlı Padişahı VI.Mehmed Vahidüddin’in kılınç alayında yeni Padişaha kılınç kuşatmış olan son Sünusî şeyhidir. (R.A.) (Kamus-ul A’lam’dan)
3475- qqSÜVEYDA-ÜL KALB `VT7~ š~f: (Sevad-ül kalb, Sevda-ül kalb) Kalbin ortasında varlığı kabul edilen siyah nokta. Kalbdeki gizli günah. Buna Habbet-ül kalb, Esved-ül kalb de denir. Kalbdeki basiret mahalli diye bilinir. eskiden bir kısım muhakkikler, kalbin mezkûr mahalline; mahall-i ulûm-u diniye demişler. Ekseriyetle mahall-i idrak ve basiret olarak kabul edilir. Bir kısım âlimler de “Kalbin dahili olan akıldan ibarettir” demişler. (Kamus)
Kalbdeki bu mezkûr nokta; kâfirler ve Allah’a isyan edenler için şekavet ve günah, mü’minler için ise, basiret ve idrak mahalli olarak bilinir. (Bak: Basiret)
