İSLÂm prensipleri ansiklopediSİ

3847- qqTEVRAT ?~‡Y# : İbranilerin (Bak: İbraniler, Yahudi) Ahd-i Atik adı verdikleri ve dört semavi kitabdan biri olan Tevrat, İsrail oğullarına pey­gamber gönderilen Hz. Musa’ya (A.S.) nazil olmuştur. Tevrat’a İbranicede kanun ve şeriat manasına gelen (Tora); Latincede beş kitabdan mürekkeb eser manasında (pentatechus) denilmektedir. Tevrat’ın lisanı İbranicedir. (Bak:Musa (A.S.))

Peygamberimiz’in (A.S.M) geleceğini ihbar eden «Tevrat, İncil ve Ze­bur’un ibareleri; Kur’an gibi i’cazları olmadığından, hem mütemadiyen ter­cüme tercüme üstüne olduğundan, pek çok yabani kelimeler içlerine karıştı. Hem müfessirlerin sözleri ve yanlış te’villeri, onların âyetleriyle iltibas edildi; hem bazı nadanların ve bazı ehl-i garazın tahrifatı da ilave edildi. Şu surette o kitablarda tahrifat, tağyirat çoğaldı. Hatta Şeyh Rahmetullah-i Hindî (al­lame-i meşhur) kütüb-u sabıkanın binler yerde tahrifatını, keşişlerine ve Ya­hudi ve Nasara ulemasına isbat ederek, iskât etmiş. İşte bu kadar tahrifatla beraber, şu zamanda dahi meşhur Hüseyn-i Cisrî (Rahmetullahi Aleyh); o kitablardan yüzondört delil Nübüvvet-i Ahmediye’ye dair çıkarmıştır. Risale-i Hamidiye’de yazmış. O risaleyi de, Manastırlı merhum İsmail Hakkı ter­cüme etmiş. Kim arzu ederse, ona müracaat eder, görür.» (M.163)

3848- «Tevrat’ın âyeti:

_«;¬f«7«— ²w¬8 ­–Y­U«<«— ­f¬V«# «h«%_«; Å–¬~ «v[¬;~«h²"¬ž¬ «Ä_«5 «yÁV7~ «–¬~

¬Y­L­F²7_¬" ¬y²[«7¬~ °}«0Y­K²A«8 ¬p[¬W«D²7~ ­f«<«— ¬p[¬W«D²7~ «»²Y«4 ­˜­f«< ²w«8

Yani: “Hazret-i İsmail’in validesi olan Hacer, evlad sahibesi olacak ve onun evladından öyle birisi çıkacak ki, o veledin eli, umumun fevkinde ola­cak ve umumun eli huşu’ ve itaatle ona açılacak.”

Tevrat’ın ikinci bir âyeti:

|¬7²Y«5 >¬h²%­~«— «t«V²C¬8 ²v¬Z¬#«Y²'¬~ |¬X«" ²w¬8 _È[¬A«9 ²v­Z«7 °v[¬T­8|¬±9¬~|«,Y­8_«< «Ä_«5«—

­y²X¬8 ­v¬T«B²9«~ _«9«_«4|¬W²,¬_¬" ­vÅV«U«B«< >¬gÅ7~¬±|¬AÅX7~ «Ä²Y«5 ­u«A²T«<«ž>¬gÅ7~ ­u­%Åh7~«— ¬y¬W«4 |¬4

Yani: “Beni İsrail’in kardeşleri olan Beni İsmail’den senin gibi birini göndereceğim. Ben, sözümü onun ağzına koyacağım, benim vahyimle konu­şacak. Onu kabul etmiyene azab vereceğim.» (M:165)

3849- «Tevrat’ın üçüncü bir âyeti:

¯}Å8­~­h²[«' ²v­; ®}Å8­~ ¬}<´‡²YÅB7~ |¬4 ­f¬%«~ |¬±9¬~ ¬±«‡ |«,Y­8 «Ä_«5

¬h«U²X­W²7~ ¬w«2 «–²Y«Z²X«< «— ¬¿—­h²Q«W²7_¬" «–—h­8²_«< ¬‰_ÅXV¬7 ²a«%¬h²'­~

¯fÅW«E­8 ­}Å8­~ «t²V¬# «Ä_«5 |¬BÅ8­~ ²v­Z­V«Q²%_«4 ¬yÁV7_¬" «–Y­X¬8ÌY­<«—

İhtar: Muhammed ismi, o kitablarda ²dÅS«L­8 ve _ÅX«W«E²X­W²7«~ ve _«0_«[²W«& gibi, Süryani isimler suretinde, “Muhammed” manasındaki İbrani isimleriyle gelmiş. Yoksa sarih Muhammed ismi az vardı. Sarih miktarını dahi hasud Yahudiler tahrif etmişler.» (M.166)

3850- «Tevrat’ın bir âyeti daha:

«}«A²[«O¬" ­y­#«h²D¬;«— «}ÅU«W¬" ­˜­f­7 ²Y«8 ¬yÁV7~ ­ÄY­,«‡ °fÅW«E­8

«–—­…_ÅW«E²7~ ­y­BÅ8­~«— ¬•_ÅL7_¬" ­y­U²V­8«—

İşte şu âyette “Muhammed” lafzı, Muhammed manasında, Süryani bir isimde gelmiştir.» (M.167)

«Tevrat’ın beşinci kitabının otuzüçüncü babında şu âyet var:

“Hak Teala, Tur-u Sina’dan ikbal edip bize Sair’den tulu’ etti ve Faran Dağlarında zahir oldu.”

İşte şu âyet, nasılki “Tur’u Sina’da ikbal-i Hak” fıkrasıyla Nübüvvet-i Museviyeyi ve Şam Dağları’ndan ibaret olan “Sair’den tulu-u hak “ fıkrasıyla Nübüvvet-i İseviyeyi ihbar eder. Öyle de bil’ittifak Hicaz Dağları’ndan ibaret olan Faran Dağları’ndan zuhur-u hak fıkrasıyla, bizzarure Risalet-i Ahmediye (A.S.M) haber veriyor. Hem Sure-i Feth’in âhirinde ¬?~´‡²YÅB7~|¬4 ²v­Z­V«C«8 «t¬7«† (48:29) hükmünü tasdikan, Tevrat’ta Faran Dağları’ndan zuhur eden Pey­gamberin sahabeleri hakkında şu âyet var: “Kudsilerin bayrakları beraberin­dedir ve O’nun sağındadır.” “Kudsiler” namıyla tavsif eder. Yani: O’nun sa­habeleri kudsi, salih evliyalardır.» (M.167)

3851- «Tevrat’ın diğer bir âyeti daha: ­u¬±6«Y«B­W²7~ «t­B²[ÅW«,|¬7Y­,«‡«— >¬f²A«2 «a²9«~ İşte şu âyette, Benî-İshak’ın kardeşleri olan Benî-İsmail’den ve Hazret-i Musa’dan sonra gelen peygamberlere hitab ediyor.

Tevrat’ın diğer bir âyeti daha: ¯o[¬V«3 «ž«— ¯±o«S¬" «j²[«7 ­‡_«B²F­W²7~ >¬f²A«2

İşte : “Muhtar”ın manası: “Mustafa’dır, hem ism-i Nebevî­dir.» (M. 167)