İSLÂm prensipleri ansiklopediSİ

3907- Ümmet kelimesinin geçtiği âyetlerden birkaç not:

- Ümmet-i müslime: (2:128)

- Ümmet-i vahide ve inkısamı: (2:213) (10:19) (11:118)

- Emr-i bilmaruf ümmeti (cemaatı): (3:104)

- Mukteda-bih ve hayra davet eden ümmet (cemaat): (3:110)

- Ehl-i kitabdan müstakim bir ümmet (cemaat): (3:113)

- Allah insanları lihikmetin müteferrik ümmetler (milletler) kıldı: (5:48) (42:8)

- Ümmet-i mukteside-i kalile: (5:66)

- Yerdeki hayvan nevileri ve kuşlar da ümmetlerdir. (Şeriat-ı kübraya bağlı muti cemaatlardır):(6:38)

- Her ümmetin bir eceli vardır: (7:34) (10:49) (15:5) (23:43)

- Mudıll başlara bağlı olan ins ve cin ümmetlerinin Cehennem’deki halleri: (7:38) (46:18)

- Kavm-i Musa (A.S.) içindeki hidayete götüren ümmet ve Benî İsrail’in oniki üm­mete tefriki: (7:159, 160, 168)

- Her ümmet için bir peygamber vardır: (10:47) (13:30) (16:36) (35:24)

- Hz. Nuh’un (A.S.) Tufanda beraberindeki ümmetten çoğalan salih ve asi üm­metler: (11:48)

- Kıyamette her ümmetten bir şahid ba’s edilecek: (16:84) (28:75)

- Her ümmete bir mensek, ibadet usulü verildi : (22:67)

- Her ümmet kendilerine gönderilen Peygambere ihanete kalkıştı: (40:5)

- Haktan uzak ümmete (cemaata) bağlılıkta ısrar edenler: (43:22, 23)

- İslâm ve tevhid esasında toplanmak (ümmet-i vahide) hakikatı: (21:92) (23:52) (Bak: Cemaat, Millet)