İSLÂm prensipleri ansiklopediSİ

895- qqFAİZ m¶<_4 : (Feyz’den) Lügatta taşan, dolan manasındadır.

Faiz: ²m¬¶<«_4 kelimesi aynı şu şekliyle Kur’anda geçmiyor. Ancak ke­lime­nin

masdarı olan (feyz: m[4 den müştak olarak çeşitli şekilleriyle geçer ve ha­ram olan

faizden başka manaları ifade ederler.

Kur’anda haram olan faiz, “Riba” kelimesiyle ifade edilmiştir. Lisanı­mızda bu haram olan ribaya (faiz: ²m¬¶<«_4 de denir. Nasıl ki, Kur’anda geçen “salât” ve “savm”a, lisanımızda “namaz” ve “oruç” dediğimiz gibi...

Şeriatta faiz, “ödünç verilen mal veya para için alınan ve şer’an haram olan kâr’dır. Faizin iş hayatındaki manası, “sen çalış, ben yiyeyim”dir. Küçük tasarruf sa­hiplerinin paraları bankalarda toplanıp, büyük yekûnlere ulaşır. Banka, bu parayı al­dığından daha büyük faizle iş sahiplerine kredi olarak ve­rir. İstihsal edilen (üretilen) malların fiatına masraf olarak bu faiz eklenir. Bu sebeble malların fiatı, faiz nisbetine göre artar. Bu malı satın alanlar ödedik­leri fiatla birlikte, vaktiyle yatırım­cının ödediği faizi kendileri ödemiş olurlar. Böylece tasarruf sahipleri bankadan al­dıkları faizden çok daha fazlasını, bu malı satın almakla geri ödemiş olurlar. Ayrıca fiatların yükselmesiyle dar ge­lirlilerin haklarına tecavüz etmiş olurlar. Çalışmadan para alıp vermekle zen­ginleşen bir zümrenin türemesine de sebeb olurlar. İslâm, faizi haram kıl­makla bu haksızlıkları önler (O.A.L.) (Bak: Banka, Riba)

İbn-i Mesud rivayet ediyor: “Peygamberimiz (A.S.M.) faiz yiyeni, yedi­reni, şahitlerini ve yazıcısını lanetlemiştir” (Bu hadisi Ahmed bin Hanbel, Ebu Davud, İbn-i Mâce ve Tirmizî rivayet etmiştir. Ayrıca İbn-i Hebban ve Hakim in­celeyerek sahih kabul etmişlerdir.)