İSLÂm prensipleri ansiklopediSİ

Bir atıf notu:

-M.Kemal’in inkılab hareketlerini önceden gizli tuttuğuna dair bir hatıra, bak: 2194/1.p.

1718- “Eğer dinsizliği küfrü kendine meslek ittihaz eden bedbaht bir kı­sım adamlar, bir maksad-ı siyasînin perdesi altında hükümetin bazı erkânına hulul edip iğfal etseler veya memuriyet mesleğine girseler ve Risale-i Nur’u desiselerle imha ve beni tehdidleriyle susturmak için deseler: “Taassub za­manı geçti. Maziyi unutmak ve istikbale bütün kuvvetimizle müteveccih ol­mak lâzım gelirken, senin irticakârane bir surette dini ve imanı kuvvetli ders vermen işimize gelmez.!..”

Elcevab: Evvela o mazi zannedilen zaman ise, istikbale inkılab etmiş ve hakiki istikbal odur ve oraya gideceğiz.

Saniyen: Risale-i Nur, tefsir olduğu haysiyetiyle, Kur’an-ı Hakim ile bağ­lanmış. Kur’an ise, Küre-i Arzı Arş’a bağlayan cazibe-i umumiye gibi bir ha­kikat-ı cazibe­dardır. Asya’da hükmedenler; Kur’anın Risale-i Nur gibi tefsir­leriyle mübareze edemezler. Belki müsalaha ederler, ondan istifade ederler ve himaye ederler.” (T.H.235)

1719- “Müdafaatımın bütün safahatında gizli ve müdhiş bir komiteye karşı mü­bareze vaziyetini gösteren tarz-ı ifademdeki maksadım şudur:

Nasılki Hükümet-i Cumhuriye “Dini dünyadan tefrik edip bîtarafane kalmak” prensibini kabul etmiş; dinsizlere, dinsizlikleri için ilişmediği gibi; dindarlara da, dindarlıkları için ilişmemesi o prensibin icabatındandır. Öyle de; ben dahi bîtaraf ve hürriyetperver olması lâzım gelen Hükümet-i Cumhuriyeyi, dinsizliğe tarafdar ve entirikaları çeviren ve hükümetin me’murlarını iğfal eden gizli menfi komitelerden tefrik edilip, hükümetin onlardan uzak olmasını istiyorum; o entrikacılarla müba­reze ediyorum. O komitelerden, tesadüfle hükümetin me’muriyetine girenler, ciddi dindarlara takmak için iki kulp elinde tutmuş, garaz ettikleri dindarlara takıyorlar ve hükümeti iğfale çalışıyorlar. O iki kulpun birisi. O mülhidlerin, dinsizliğe temayül göstermemek manasıyla “irtica” kulpunu takıyor. Diğeri: Haşa ve haşa! dinsizliği, bu Hükümet-i İslâmiyetin ayn-ı siyaseti telakki etmediğimiz manasında “Dini siya­sete âlet etmek” kulpu ile lekelemek istiyorlar. (^*)

Evet Hükümet-i Cumhuriye, o gizli müfsidlerin vatana ve millete muzır efkâr­larını elbette terviç etmez ve tarafdar olamaz. Menetmek, Cumhuriyetin kanunları­nın muktezasıdır. Ve öyle müfsidlere tarafdarlık ile, Cumhuriyetin esaslı prensiple­rine zıddı zıddına gidemez. Hükümet-i Cumhuriye, bizim ile o müfsidler mabey­ninde hakem hükmünü alsın. Hangimiz zalim ise tecavüz ve ediyorsa; o vakit ha­kem hükmünü versin ve hakimlik noktasında hük­münü icra etsin.

1720- Evet inkâr edilmez ki; kâinatta, dinsizlik ve dindarlık, Âdem za­manından beri cereyan edip geliyor ve kıyamete kadar gidecektir. Bu mes’elemizin künhüne vakıf olan herkes, bize olan bu hücumun, doğrudan doğruya dinsizlik hesabına dindarlığa bir taarruz olduğunu anlar. Ekser-i hükemanın Garbda ve Avrupa’da zu­huru; ve agleb-i Enbiyanın Şarkta ve Asya’da tulu’ları kader-i ezelînin bir işaret ve remzidir ki; Asya’da hâkim, galib, din cereyanıdır. Elbette Asya’nın ileri kumandanı olan bu Hükümet-i Cumhuriye, Asya’nın bu fıtrî hasiyetinden ve madeninden isti­fade edecek. Ve bîtarafane prensibini, değil dinsizlik tarafına, belki dindarlık tara­fına te­mayül ettirecektir.” (T.H. 240)