Bir dəfə qışa hazırlıq məqsədilə Cəfəri meşəyə odun gətirməyə göndərirlər. O vaxt Cəfər Hacı Vəlinin evində yaşadığı üçün ərzaq tədarükünü də Hacı Vəlinin arvadı eləmişmiş. Cəfər arabanı qoşub gedir meşəyə, odunu qırıb yığır arabaya. Günorta vaxtı çatanda yemək boğçasını açıb yemək istəyir. Görür ki, boğçada bir badya qatıqla bir ədəd çörək var. Cəfər bərk hirslənir. Çörəklə bir təhər naharını yola verir, qatığasa əl vurmur. Arabanı sürüb gəlir evə tərəf. Kəndə bir ağac yol qalmış qatığı götürüb tökür kəllərin üstünə, əməlli-başlı onları bələyir qatığa.
Günəş günortadan keçdiyi üçün Hacı Vəli narahat olur ki, Cəfər niyə gecikir. Baxır ki, bir araba gəlir, amma kəllər ağdır. Axı Cəfər qara kəlləri qoşmuşdu. Araba kəndə çatanda Hacı Vəli məsələni başa düşür. Ondan niyə belə elədiyini soruşanda Cəfər deyir:
