Microsoft Word bankir ziyouz com doc

www.ziyouz.com kutubxonasi 
136
“Qo‘lini tutib tursammikan yo qo‘yib yuborsammikan? Xuddi qaynoq kartoshkaday birdan qo‘yib 
yuboraymi yo asta-sekinmi? Haligi ikkalasi xususida miyamga hech narsa kelmayapti, ammo eng 
qizig‘i shundaki, bu yerda aql bir pul”, — o‘yladi Palmer. 
— Bunga ham ishonish qiyin, — dedi u ovozini chiqarib. 
— Siz osonlikcha qizishmaysiz, shunday emasmi? 
— Hech qachon qizishib ketmayman, — juvonning gapini to‘g‘riladi yigit. 
— Nahotki hech qachon qizishmasangiz? 
Palmer asta kulib quydi: 
— Men shunday narsa boshimdan kechgan kamdan-kam hollarda juda afsus qilaman. 
— Bu endi dahshat. 
Hatto qorong‘ilikdan ham u juvonning burilganini va uning yuziga tik boqib turganini ko‘rdi. Deraza 
ortidagi ko‘prik chiroqlari uning ko‘zlarida mayda uchqunlar yoqdi. 
— Ehtimol. Ammo bu haqiqat. 
— Bunday halokatli e’tirofni men umrimda eshitmaganman. 
— Meni umuman har qanday vaqtda quvnoq deb atash qiyin. Hozir esa, ehtimol, o‘zimni eng 
yomon his qilib turgan vaqtim bo‘lsa kerak. Ustimda kimdir turganini hecham yoqtirmayman, ayniqsa 
Mak Bernsni. 
— Nimani yoqtirasiz, xo‘sh? — Kutilmaganda so‘radi juvon. 
— Tinchlik va xotirjamlikni. Tartibni. 
Juvon bosh irg‘adi: “Qanday zo‘r, qabrda tinch va osuda, ammo unda kim senga ochadi og‘ush?”  
— o‘zicha iqtibos keltirdi u. 
Palmer xo‘rsinib qo‘ydi. 
— Bugun kun bo‘yi muhrlar bilan jonimni sug‘urib olishgandi. Endi siz Marveldan iqtibos 
keltirayapsiz. 
— Men uchun bu hech qachon muhr bo‘lmagandi. — Unga juvonning odatdagi past ovozi yana 
pastroq eshitilganday bo‘ldi va u o‘zining shafqatsiz bo‘lib ketganini angladi. 
— Men istamagandim... 
— Bilaman, — tasalli berdi unga juvon. —  Biroq Marvel nimani nazarda tutgan bo‘lsa, men aynan 
shunday deb o‘ylagandim, — Juvon chuqur xo‘rsindi. — Men buni o‘zimga emas, sizga nasihat tarzda 
iqtibos keltirgandim. 
U juvonning qo‘li xiyol titraganini sezdi. 
— Lekin mening ishim nasihatlar o‘qish. G’oya bo‘yicha men ularga quloq solishim kerak, shunday 
emasmi? 
— Ertaga. Soat to‘qqizda. — Yigit uning qo‘lini asta siqib qo‘ydi. — Siz u yerda husn bo‘lib turasiz. 
Men haqiqatan ham nasihat o‘qiydigan bo‘lsam, bu Bernsga o‘qiganim bo‘ladi. 
— Rahmat. — Juvon bir daqiqa taraddudlandi. — Siz odamlar bilan muomalada shunaqa har doim 
rasmiyatchimisiz? Xuddi shaxmat taxtachasidagi har bir yurishni biladigan birinchi darajali 
shaxmatchiday. 
— Har doim emas. 
— Qizishib ketishdan o‘zimizni tiya olganingizdami? — so‘radi juvon, jo‘rttaga g‘ashiga 
tegmoqchiday. 
Yigit deyarli uning qo‘lini o‘zidan itarib tashladi. 
— Bo‘ldi, — keskin ohangda dedi u. — Siz o‘zingizni ayollik jozibangizdan foydalanishga harakat 
qilayapsiz. 
— Ha. 
— Bir necha daqiqadan buyon. 
— Kechirasiz. — Juvon undan o‘zini chetga tortdi. — Kech bo‘ldi. Uy-uyimizga boraylik. 

---

Bankir (roman). Lesli Uoller