Microsoft Word bankir ziyouz com doc

www.ziyouz.com kutubxonasi 
225
— Shunday. 
— Seni yuqoriga taklif qilolmayman. Tushunasanmi? 
— Ha. 
— Buni judayam xohlashimniyam tushunasanmi? 
— Ha. 
U og‘ir xo‘rsinib qo‘ydi. 
— Seni bag‘rimga bosaman. Ilonni ko‘kragimga olgan kabi. Uni uloqtirib yuborish kerakligini bila 
turib... 
— Virjiniya... 
— E, xudo, bu aljirashlar tamom bo‘lishini shunday xohlaymanki... — U pastki labini tishladi va 
mashinaning oldingi oynasiga tikildi. — Mana shu burchakda to‘xtang. Burilib o‘tirmang. U yog‘iga 
o‘zim ketaman. Xayrli tun. 
— Menga ruxsat eting... 
— Xayrli tun, — takrorladi Virjiniya va ko‘cha tarafdagi eshikni ochdi. 
— Ledi, — ogohlantirmoqchi bo‘ldi shofyor, — bu tomonga tushib bo‘lmaydi-ku... 
— Yo‘lingdan qolma, Jek, — javob qaytardi u ko‘chaga tushib bo‘lib. — Xayrli tun. — U eshikni 
qattiq yopib, mashina oldidan yo‘lkaga qarab chopib ketdi, tuflisining baland poshnalari yaltirab, 
ko‘cha chiroqlari yog‘dusini aks ettirardi. Burchakkacha chopib borgach, u yog‘iga sekin yurib ketdi. 
Ayol ko‘zdan g‘oyib bo‘lguncha Palmer uning kelishgan sonlarini kuzatib turdi. Shofyor tishlari 
orasidan nimalarnidir so‘rib, g‘alati bir tovush chiqarib qo‘ydi. 
— Qaerga boramiz? — so‘radi u sovuqqina. 
Palmer xo‘rsinib, o‘ylanib qoldi. So‘ng: 
— Do‘stimni “folksvagen” mashinasi bor. U Oltmishinchi ko‘cha hududida, Birinchi va Uchinchi 
avenyularning o‘rtasida ikkinchi qatorda bo‘lishi kerak. Keling, izlab topamiz. 
— Mayli, izlaymiz, — Shofyor tezlikni oshirdi, taksi svetofor yonidan o‘tib, olg‘a intildi. 
— U yosh ayol, — dedi u, — qaysi tomondan katta ko‘chaga chiqishni bilsa kerak. 
Palmer shu bilan suhbatga chek qo‘yiladi deb o‘ylab, jim bo‘ldi. Biroz yurishgandan keyin shofyor 
gapga tushdi: 
— Mana shunisiga tushunmayman. Odamlar nima qilishayotganini bilmagandek yurishadi. Yana 
hammasi ma’lumotli.  
Palmer sigaret chekib, “folksvagen”ni izlab boraverdi. 
— Hozirgi ma’lumotlilardan nimaniyam kutish mumkin? Narx oshgandan oshib ketayapti. Zig‘irdak 
ish haqi bilan qanaqa ma’lumot olish mumkin? 
Palmer oldinga engashdi. 
— Shu yerdan burilib, ilon izi qilib haydang. 
— Yaxshi. Mening o‘g‘lim bor. O’n besh yoshda. Ikki yildan keyin kollejga kirishi kerak. Bu darajani 
— olmaguncha xuddi loyning o‘zisiz. U “san’at bakalavri” deb ataladi. U bo‘lmasa, hech narsaga 
arzimaysiz. Ammo u — qobiliyatli bola. Daho emas. Oddiygina qobiliyatli o‘smir. O’rtacha baholar 
olishi mumkin. Nyu-Yorkdagi kollejlarga kirish uchun o‘rtacha baho zarurligini bilasiz. Endi hech 
kutilmaganda 87 ball bilan kiradigan qilib qo‘yishibdi. Bu — o‘g‘lim uchun tobutda yotish bilan 
baravar. Umuman, hamma risoladagi yigitlar uchun... Hech kim aptekachi bo‘lishni xohlamaydi. U 
farmakologiyaga joylashmoqchi, u yerda hozircha yaxshi to‘lashadi. 
Taksi Uchinchi avenyuga chiqdi, so‘ng yana sharqqa burilib, yondosh ko‘chaga o‘tdi. Palmer ko‘cha 
bo‘ylab “folksvagen”ni qarab bordi, mashina ko‘rinmas edi. 
— Barcha illatlar, — shofyor hasratini davom ettirdi, — maktabga taqaladi. O’qitish saviyasi past. 
Ular bolalarga zarur bilimlarni berolmaydilar. Yo, xudo, telbasifat g‘or odamlar, greklar, misrliklar va 
yana hech kimga keragi yo‘q allakimlardan boshlaydilar. Bular bolalarga zarurmi — ayting-chi?!. 
Ulardan qanday naf bor? O’qitadigan kitoblarini aytmaysizmi? Bu kitoblar kimga kerak? She’riyat? 
Shekspir? Umringizda ko‘rmagan, eshitmagan odamlar yozgan kitoblar. Siz ham ularni hech qachon 

---

Bankir (roman). Lesli Uoller