Sıra Sizde 4
Elbette vardır. Çünkü Zeydiyye, Ebû Bekir ve Ömer’in Ali’ye nispetle daha
az faziletli (mefdûl) olmalarına rağmen, onların hilâfetlerinin yine de meşrû
olduğuna inanmaktadır. Zeyd b. Ali, Emevîler’in otoritesinin gayri meşrû
olduğunu düşündüğü için onlara karşı isyan etmiştir.
Sıra Sizde 5
Kutsal kitapların ve şer’î hükümlerin zâhir ve bâtını arasında ayırıma giderek
her zahirî ve lafzî mananın bir batınî ve hakikî manası olduğunu ileri sürmüş
olmalarıdır.
Yararlanılan Kaynaklar
Abdülhamid, İ. (1994), İslâm’da İtikadî Mezhepler ve Akâid Esasları, trc.
M. Saim Yeprem, İstanbul.
Bağladî, Abdülkâhir. (1910).el-Fark beyne’l-Fırak, Kahire.
Eş’arî, Ebû’l-Hasan. (1980), Makâlâtu’l-İslâmiyyîn, nşr. H. Ritter,
Wiesbaden: Franz Steiner Verlag.
Fığlalı, E. R. (1984), İmâmiyye Şîası, İstanbul.
Fığlalı, E. R. (1996), Çağımızda İtikadî İslâm Mezhepleri, Ankara.
Gökalp, Yusuf. (2006). “Zeydiyye ve Yemen’de Yayılışı”,Basılmamış
Doktora Tezi, Ankara Ü.Sosyal Bil. Ens.
İbn Hazım, Ali.(1318-1320).el-Fasl fi’l-Milel, Bağdat: Temeddün Matb.
Kummî, Sa’d b. Abdullah (1963), Kitâbu’l-Makâlât ve’l-Fırak, Tahran.
Kutlu, Sönmez. (2006), İslâm Düşünce Ekolleri Tarihi, Ankara: Ankuzem.
Küleynî, Ebû Cafer (1957-59), el-Kâfî, nşr. A. A. el-Gaffârî, Tahran.
Mesudî, Ali b. Hüseyin. (1958).Mürûc’z- Zeheb, nşr. M. M. Abdülhamid,
Kahire.
Muğniye, M. Cevâd. (1989), eş-Şîa ve’l-Hâkimûn, Beyrut.
Nevbahti, Hasan. (1936), Fıraku’ş-Şîa, nşr. M. S. al-Bahru’l-Ulûm, Necef.
Onat, Hasan. (2000), 99 Soruda İslâm Mezhepleri, Ankara.
119
Öz, Mustafa.Mezhepler Tarihi, yayımlanmamış kitap.
Şehristanî, Muhammed. (1961), el-Milel ve’n-Nihal, nşr. M. S. Geylanî,
Kahire.
Taberî, Ebû Cafer. (1879-1881). Târihu’l-Ümem ve’l-Mülûk, nşr. Ebu’l-
Fazl İbrahim, Beyrut.
Tusî, Ebû Cafer.(1963). Telhîsü’ş-Şafî, nşr. H. Bahru’l- Ulûm, Necef.
|
