Microsoft Word +Islam Mezhepler Tarihi Yayin Nushasi MehmetAliBuyukkara +++

 
Nübüvvet 
Nübüvvet yahut peygamberlik, Allah’ın seçtiği kullarını, Cebrail vasıtası 
veya doğrudan vahiy yoluyla ilahî bir vazife ile mükellef kılmasıdır.  İlahî 
tebliği alan peygamberlerin görevi, bunu halka ulaştırarak onları doğru yola 
iletmektir. Peygamberler kulların en hayırlıları, en güvenilirleri olup 
günahtan korunmuş kimselerdir. Tebliğ görevlerinde kesinlikle hata, kusur, 
noksanlık ve ihmal bulunmaz. Peygamberlik kesb ve iktisapla elde edilecek 
bir makam ve mevki olmayıp, ilahî bir lütuftur. Hz. Peygamber, bütün 
peygamberlerin en üstünü ve sonuncusudur. 
Görülüyor ki İmâmiyye bu görüşleriyle nübüvvet konusunda Ehl-i 
Sünnet’le aynı kanaati paylaşmaktadır. Nübüvvetin bir cüzü olarak kabul 
edilen melekler hakkında da farklı bir itikadları yoktur. Ancak kitaplara iman 
meselesinde kısmen değişik kanaatlere sahiptir. Kitaplara iman bahsinde, 
Kur’ân’ın mahiyeti hakkında  İmâmiyye kendi arasında bazı ayrılıklara 
düşmüştür.  İlk  Şiî müelliflerden olan Şeyh Sadûk (ö. 381/991)’tan itibaren 
günümüze kadar Şiî ulemânın büyük çoğunluğu, Kur’ân’ın bugün elimizde 
bulunan nüsha olduğunu kabul ederken, daha önce Küçük Gaybet döneminde 
yaşamış olan Küleynî (ö. 329/940), her ne kadar elimizdeki mushafı kabul 
eder görünüyorsa da, Ali evlâdında el-Câmî‘ denen ve Peygamber’in 
arşınıyla yetmiş arşın uzunluğunda ve bizzat Hz. Peygamber tarafından 
Ali’ye yazdırılmış bir “sahîfe” bulunduğunu; ayrıca Hz. Fatıma’nın yanında 
da elimizdekinin üç misli büyüklüğünde ve içinde ondan tek kelime dahi 

---

 
 
141
bulunmayan bir mushafın mevcut olduğunu ifade eder. Mamafih 
yaklaşımlardaki bu farklılığa rağmen, bugün İmâmiyye’nin, mevcut mushafa 
dayandığı ve Kitab olarak onu kabul ettiği aşikardır. Ancak mevcut Kur’ân-ı 
Kerim’i, İmâmiyye inanışı ve Hz. Ali ile evlâdı adına yorumlama hususunda 
aşırı bir gayret içinde oldukları ve tamamen farklı bir tefsir anlayışını 
benimsedikleri hususu da kesindir.