Modern Revizyonizmin Çöküşü

"Veri koşullarda, Troçkizmi tüm halkın önünde çürütmek ve anti-sosyalist özünü açığa çıkarmak gerekiyordu."

"Durum, troçkistlerin Grigori Zinovyev ve Lev Kamanev'in başını çektikleri Yeni Muhalefet ile birlikte hareket etmeleri nedeniyle zorlaşıyordu. Azınlıkta olduklarının bilincinde olarak, muhalefet liderleri Parti içinde sürekli tartışma çıkartıyor ve Partinin bölünmesine bel bağlıyorlardı, (siyahlar bize ait) Fakat, son çözümlemede, Parti, Merkez Komitesinin yanında ve muhalefetin karşısında yer aldı ve kısa zamanda ideolojik ve örgütsel olarak ezilmelerini sağladı."

"Kısaca, Joseph Stalin tarafından başı çekilen yönetici çekirdek Leninizmi ideolojik mücadelede korudu. Siyasal uzantıları Parti üyelerinin ve emekçilerin çoğunluğunca kabul edilen ve sosyalist kuruluşun ilk aşamalarında strateji ve taktikleri belirleyenler bu çekirdek içindekiler oldu." (s.34)

Devamında, buharinci sapma ve Stalin önderliğinin bir kez daha olumlanması.

Uzatmamak için, son olarak, Stalin'in Büyük Yurtsever Savaştaki yeri ve rolü konusunda:

"Zaferin elde edilmesindeki etkenlerden biri savaş yılları boyunca, Joseph Stalin'in ortaya koyduğu muazzam siyasal irade, azim ve dayanıklılık ve halkı örgütlemede ve denetlemekte gösterdiği beceridir." (s.38)

Sonuç olarak, Gorbaçov'un Stalin aleyhtarı kampanyasından söz eden burjuva basını haksız; "Gorbaçov, belki de Stalin üzerine Sovyet liderleri tarafından en övücü konuşmayı yapıyor", diyen Toplumsal Kurtuluş haklı gibi görünüyor.(85)

Ama, "gibi görünüyor"! Ve bu derginin yazarlarından Yalçın Küçük ve Çelik Bilgin'in sık sık ve haklı olarak vurguladıkları gibi, görüntüye aldanmamak gerekiyor.

Gerçekte, az sonra göreceğimiz gibi, Gorbaçov, bizzat bu konuşmasında, yıllardır Stalin'in kişiliğine ve eserine karşı emperyalist ve revizyonist gericilik tarafından yürütülen haçlı seferlerine bir yenisini eklemenin, yeni bir Stalin düşmanı kampanya başlatmanın işaretini veriyordu.

Ters çıkmış görünen beklentiler

Gorbaçov'un 70. yıl konuşmasına Türkiye solunda pek çok grup şaşırmış göründü. İçlerinden bazıları için bu şaşkınlık aynı zamanda bir sevinci anlatıyorken, diğer bazıları için bu gizlenemeyen bir hayal kırıklığını ifade ediyordu.

Yaşanan şaşkınlık, 70. yıl konuşması öncesinde oluşmuş beklentinin bir sonucuydu. Burjuva basının sansasyonel çabalarının katkısı ne olursa olsun, bu beklentiyi aslında bizzat Gorbaçov döneminin gelişmeleri yaratmıştı. Ortada görünen köy kılavuz istemez misali bir durum vardı. Oluşmuş beklenti kısaca şöyleydi: Gorbaçov, konuşmasında Stalin ve Stalin dönemiyle hesaplaşacak, Troçki de içinde, tüm muhaliflerin itibarı iade edilecekti.

Bunu sabırsızlıkla bekleyenler kuşkusuz tüm burjuva liberal, revizyonist ve troçkist kişi, grup ve akımlardı. Fakat bazıları, Kurtuluş ve Devrimci Yol kökenli çevreler (Yeni Öncü, Sosyalist İşçi, Devrimci İşçi) bu heyecanı özellikle yaşıyorlardı. 12 Eylül döneminde "sosyalizm anlayışları" değişmiş bu çevreler, daha ileri adımlar için ideolojik taze kana ihtiyaç duymaktaydılar.

Gorbaçov'un konuşmasını belirli bir rahatsızlığın beslediği bir merakla bekleyenler de vardı. Bunlar daha çok, Sovyet tarihinde sosyalizmin teori ve pratiği ile, revizyonizmin(86)teori ve pratiğini bağdaştırma çabası içinde olanlardı. Özellikle PKK ve Toplumsal Kurtuluş dergisinin durumu buydu.

Gorbaçov'un konuşmasının hemen öncesinde, belli ki sözü edilen beklentinin etkisiyle, Toplumsal Kurtuluş yazarı Çelik Bilgin şunları yazmak ihtiyacı duymuştu:

"Söylenecekler var. Birincisi, hem glasnost ve hem de demokratizmin bir çözüm olmadığıdır; çözüm arayışı için yaklaşımı anlatıyorlar. Hem glasnost ve hem de demokratizm, hangi mekanizmaların terkedilmesi ve hangilerinin geliştirilmesi konusunda hiçbir açıklığa sahip değiller; bunların bulunması gerekiyor. İkincisi, buradaki demokratizmin siyasal demokrasi ile hiçbir ilintisi yoktur; Sovyet toplumunda Stalin dönemi de dahil her zaman katılım ve tartışma olmuştur. Bugünkü dünya, Sovyet toplumu ve tarihi konusunda Gorbaçov'un iddialarının bir bölümünü gözü kapalı kabul etmeyecek ilerici ve devrimcilerle doludur."

Burada Stalin, Kruşçev ve Brejnev dönemlerini bağdaştırma çabasının ötesinde, asıl rahatsızlığın Stalin dönemiyle ilgili yeni değerlendirme beklentilerine karşı olduğu kesin. Nitekim hemen devamında söylenenler daha açıklayıcı:

"Bir parantez açabiliyorum: 1970 yıllarında ortalama bir Türkiyeli gencin Bolşevik tarihi bilgisinin aynı zamanda ortalama bir Sovyet uzmanının Bolşevik tarihi bilgisinden çok daha ileri ve doğru olduğunu ileri sürebiliyorum." (Toplumsal Kurtuluş, Sayı:5, Kasım 88, s.53-54)

Günü geldi, Gorbaçov merakla beklenen konuşmayı yaptı. Bahsi geçen grup ve çevreler konuşmanın bütününden çok Stalin'le ilgili bölümlerine göre tepki gösterdiler. Rahatsızlık duyanlar beklenmeyenin sevincini yaşadılar. Toplumsal Kurtuluş konuşmayı anında çevirdi ve tam metin olarak bastı. PKK yayınları, Stalin ile ilgili olumlu parçaları öne çıkarıp okuyucularına yansıttı. Yeni ideolojik atılım için taze kan bekleyenler, hayal kırıklığı ile özdeş bir suskunluğa girdiler. Yalnızca, kendi doğrulamasını tarihsel eylemde, devrimci sınıf pratiğinde değil de,(87)sadece burjuvazinin ve revizyonizmin Stalin düşmanı kampanya ve karalamalarında bulmuş Troçkizmin, 12 Eylül dönemi ürünü yeni Türkiye temsilcilerinden Sosyalist İşçi, Gorbaçov'dan zaten bir şey beklemediğini belirtmek üzere şunları yazdı: