Əmirəl-möminin (ə) başqa bir yerdə buyurur: “Agah insan eşidən, fikirləşən və görən insandır”. Agah insan eşidən, qulağını bağlamayan, eşitdikdə düşünən və hər hansı bir şeyi eşidən kimi rədd, yaxud qəbul etməyən şəxsdir. Düşünmək lazımdır; baxmaq və gözü açmaq lazımdır. Avamlıq uçurumlarından sürüşüb yıxılan bir çox insanların iradı budur ki, baxmadılar, gözlərini aydın həqiqətlərə yumdular. İnsan baxmalıdır; baxsa, görəcək. Biz çox zaman bəzi şeylərə ümumiyyətlə baxmaq istəmirik; ümumiyyətlə baxmaq istəməyən bəzi sapqın adamlar var. İnadkar düşmənlə işimiz yoxdur; bu barədə sonra danışacağıq: “Həqiqiliyinə daxilən möhkəm əmin olduqları halda, haqsız yerə və təkəbbür üzündən onları inkar etdilər”. Bəzi adamlar məsələyə qərəzli şəkildə və inadla yanaşırlar. Bəli, hər halda düşməndir, söhbət ondan getmir; söhbət meydanda olan məndən və sizdən gedir. Əgər biz agah olmaq istəyiriksə, gözümüzü açmalı və görməliyik; görüləsi şeylər var. Əgər biz onların yanından tez keçsək, onları görməsək, təbii ki, səhv edəcəyik.
