| YO’LIMIZDAGI TO’SIQLAR
Qadim zamonda bir qirol saroyga boriladigan yo’lga ulkan xarsang tosh qo’ydirdi. O’zi esa nimalar bo’lishini deraza yaqiniga kelib kuzatib turdi. Yurtning boy tijoratchilari va kuchli karvonboshilari saroy ishchilari yordamida to’siq atrofidan aylanib o’tdilar. Bir qanchasi qirolni baland ovozda koyidi: «Haqiqatan juda ko’p soliq soladi, lekin yo’llarni to’siqdan hech tozalamaydi».Bir bog’bon saroyga meva-chevalar olib borayotgandi. U yo’lidagi toshni ko’rgach, yelkasidagi xaltani pastga qo’ydi. So’ng bor kuchi bilan ulkan toshni itara boshladi. Bechoraning ko’llari shilinib ketdi, lekin baribir toshni yo’ldan chetga surib qo’yishga muvaffaq bo’ldi. Xaltani qo’liga olarkan, xarsang tosh o’rnida turgan hamyonga ko’zi tushdi. Ochib qarasa, hamyon oltinga to’la edi. Unda yana bir xat bo’lib: "Bu oltinlar to’siqni yo’ldan olib qo’ygan kishiga tegishlidir", deb yozilgan edi.
Dostları ilə paylaş: |
