Bu gün dəb bəşəriyyətin az qala bütün günahlarında ittiham olunur yaxud müasir insan üçün özünəməxsus şəkildə terapiya kimi dəyərləndirilir. Tezliklə dəyişkənliyə uğrayan dəb özünün çirkləndirmə izlərini qoymaqdadır. Geyimin həyat tsiklinin hər addımı ilə ekoloji və istehsal amillərin generasiya potensialı artır. Misal üçün, mürəkkəb poliefir daha geniş istifadə olunan istehsal lifidir və neftdən hazırlanır. Texniki məlumatlara uyğun olaraq, son 15 ildə dəb sənayesində istehsal proseslərinin artması ilə süni liflərə, xüsusən də poliesterə, tələbat az qala iki dəfə yüksəlmişdir. Poliefir və başqa sintetik parçaların istehsalı xam neftin böyük həcmi tələb olunan kifayət qədər enerjitutumlu prosesdir. Uçan üzvi birləşmələrin, çəkilmiş hissəciklərin və xlorlu hidrogen kimi acı qazların tullantılarının həcmi böyüyür. Qeyd edilmiş maddələrdən hər biri respirator xəstəliklərini törədə yaxud onları daha da ağırlaşdıra biləcək maddələr qrupuna aiddir. Uçan monomerlər, həlledicilər və poliefir parçaların istehsalının digər əlavə məhsullar üst və yeraltı sulara, bundan sonra isə bitkilərə daxil olur. Resursların qorunması, bərpası haqqında müvafiq Qanuna uyğun olaraq təbiətin müdafiəşiləri toxuculuq sənayesinin bir çox istehsal güclərini tullantıların zərərli mənbələri hesab edir. Ətraf mühit və təhlükəsizlik problemləri təkcə süni parçaların istehsalı prosesinə aid deyil. Pambıq tikiş istehsalında tətbiq edilən ən geniş yayılmış və universal liflərdən biridir, bununla yanaşı, həmçinin təbiətə, bizi əhatə edən mühitə ikili təsir göstərmək imkanına da malikdir.
Bu gün moda – xəyallar, röyalar fabrikidir. İnformasiya ilə hədsiz dərəcədə zəngin müasir dünyamızda mövcudluğun şokundan özümüzü qorumaq üçün ağrıkəsici qismində çıxış edən dəb bu funksiyanı belə yerinə yetirir – müxtəlif oriyentirlər, ən azı dünyanın vizual konturunda, fərqli-fərqli oriyentirlər, istiqamətlər təklif edir. Dəbdən terapiya vasitəsi kimi istifadə etmək, yaxud onun quluna çevrilmək – hər birimizin seçimidir.