Bu parçadakı ey külək, bəri-biyaman, ey ildırım, ey qünəş, ey bulud kimi müraciət birlirən ifadələr xüsusi nəzərə çarpacaq bir avazla, yüksələn səs tonu, emosional bir çalarlıqla ifadə olunur.
Məntiqi vurğulu sözü göstərmək üçün bəzən durğu işarələrindən də istifadə olunur. Məsələn: Mən nəyəm?... Sonsuzluq, boşluq yolçusu. (S.Vurğun