Parti değerlendirmeleri-2

****************************************************

Partide teorik-ideolojik eğitim sorunu 

“Marksizm bizim ideolojik temelimizdir. Toplumumuzun gerçeklerine bu gözle bakıyor, bu gözle yorumluyoruz ve hedeflerimizi de bu dünya görüşünün ortaya koyduğu esaslar üzerinden saptıyoruz. Programımızın teorik temeli bu noktada Marksizm-Leninizmdir...”

(Parti Programı Üzerine/2, Teorik ve İlkesel Bölüm, s.191)

Eğitimin bütünselliği ve çok yönlü önemi

Kadrolaşma politikası çerçevesinde üye ve sempatizanlarımızın sistematik teorik ve pratik eğitimi ve dönüşümü, her zaman partimizin dikkat çektiği temel önemde sorunlardan biri olmuştur. Siyasal çalışma ve mücadele saflarımıza sürekli olarak yeni güçler, genç ve eğitimsiz militanlar kazandırdığı için, bunların çok yönlü eğitimi de her zaman parti yaşamımızın temel önemde bir sorunu olmaya devam edecektir. 

Kadroların eğitimi denildiğinde öncelikle altı çizilmesi gereken nokta, eğitimin bütünsel ve organik karakteridir. Komünist militanın teorik-ideolojik, siyasal, pratik, örgütsel ve moral eğitimi bir bütündür. Buna daha özlü bir biçimde,(218)teorik ve pratik eğitimin organik birliği de diyebiliriz. Sorun salt teorik-ideolojik eğitim çerçevesinde ortaya konulduğunda bile, burada sözkonusu olanın kuru ve soyut bir akademik eğitim olmadığını biz komünistler iyi biliriz. Tersine, kadroların teorik eğitiminin bile siyasal mücadelenin temel sorunları ve görevleri temeli üzerinde ele alınması gerektiğini bir an bile unutmayız. Ancak bu temele oturmuş bir teorik eğitim işlevsel olabilir, canlı yaşama bağlanabilir ve devrimci sınıf mücadelesine hizmet edebilir. Devrimci teorinin devrimci pratik için olması da bu anlama gelir.

Nasıl ki teorik eğitim sorunu devrimci pratik amaçlardan ayrı düşünülemezse, tersinden, pratik eğitim ve dönüşüm de ideolojik-politik çizgiden ayrı düşünülemez. Pratik içinde devrimci bir dönüşümün gerçek zemini, herhangi bir türden pratik değil fakat partinin programatik hedefleri ve politik çizgisi doğrultusunda sürdürülen kesintisiz politik çalışma ve mücadele, bunun ifadesi olan devrimci sınıf pratiğidir. Küçük-burjuva sosyal zeminlerde, kültürel ortamlarda ve pratikler içinde komünist bir devrimcileşmenin olamayacağını kendi ülkemizin deneyimlerinden bile biz çok iyi biliyoruz. Devrimci pratiğiniz devrimci sınıf çizginiz doğrultusunda olmak zorundadır. “Devrimci teori olmadan devrimci pratik olmaz” formülasyonu bunu anlatır, devrimci teorinin devrimci pratik üzerindeki belirleyiciliği burada anlamını bulur.

Bu söylenenleri tamamlayan temel önemde bir başka gerçek var. Doğru çizgide ilerleyen başarılı bir siyasal çalışma ve mücadele, ancak partinin teorik birikiminin, programının, ideolojik-politik çizgisinin derinlemesine kavranması, içselleştirilmesi ve sindirilmesi ölçüsünde olanaklı olabilir. Bu da bize kadroların teorik ve programatik çerçevedeki sürekli eğitiminin çok özel önemini gösterir. Partinin teorik-programatik çizgisinin derinlemesine ve yaratıcı bir biçimde kavranabilmesi ise, herşeyden önce marksist-leninist dünya(219)görüşünün kavranmasını, asgari bir marksist formasyonu gerektirir.

Böylece genel marksist-leninist teori (buna dünya görüşümüzün esasları da diyebiliriz), teorik temeli ile birlikte parti programı ve politik çizgisi (buna kısaca partimizin çizgisi de diyebiliriz) olarak tanımlanabilen bir düşünsel eğitim sorununa ulaşmış oluyoruz. Halihazırda bu ikincisinde, parti çizgisi temelinde eğitimde daha iyi bir durumdayız. Fakat partimiz tarafından hep vurgulanageldiği gibi, bizim çizgimizi marksist-leninist teorinin esaslarından ayrı düşünmek olanaklı olmadığı gibi ondan ayrı kavramak da olanaklı değildir. Bu nedenle eğitimin bu her iki boyutunu içiçe, organik bir bütünlük içinde ele almalıyız.