YAĞIŞ KƏSMƏ
I mətn
Çox yağanda qurban tükün yandırallar. İsmayıl qurbanının tükünnən. Küləy əsəndə də heylə eliyillər.
II mətn
Dolu yağanda dəmir tulluyurdux qavağna. Maşa demirəm, çəkiş demirəm. Əlimizə keçən dəmiri atırdıx. O sahat da kəsirdi.
III mətn
Ananın ilk övladı dəmir parçası atır, deyif:
Anamın ilkiyəm,
Ağzı qara tülküyəm.
Mən kəsdim,
Sən də kəs.
Yağış kəsir.
IV mətn
Yağış yağanda bir quru daş deyir, götürürsən, daşın üsdün belə tüpürcəhliyirsən, üsdünə də bir quru daş qoyuf qoyursan bir yerə, kəsir.
V mətn
Yağış heylə bərh yağanda incir ağacına nəzir bağlıyırıx, yaylıx bağlıyırıx, yaxut da ki, bir belə lenta olsun, bağlıyırıx. İncir ağacı ojaxdı, harda varsa, ojaxdı. Bağlıyırsan, o sahat yağış kəsir.
VI mətn
Yağış yağır e, onda yağanda deyillər, keçəl düyax, qırt dənə. Bax belə qatma götürürsən, deyirsən, bax bu filankəs keçəldi, düy. Qırxın da düyürsan. Deyirsən, belə ağzında saxlıyırsan, deyirsən ki, gün olmasa səni, keçəl, atajam ojağa, yanasan. Onda səhər gün olur.
Dostları ilə paylaş: |
