KƏLNİYYƏT
KƏLNİYYƏTİN İSTƏYİ
Hə, bax onu danışıf ki, Kəlniyət dünyanı tutan bir nəfər olub. Dünyada elə bil bircə oymuş. Deer, o deermiş ki, bir də uşağ olaramsa, qırx il iməhliyərəm.
PİRİNƏ LƏNƏT
Şah Abbasın nənəsi namaz qılanda deyirmiş, arvadın pirinə nəhlət. Anası da namaz qılanda deyirmiş ki, bala, yüzdə birinə nəhlət. Onnarın bir nökərrəri varmış, adı Kəlniyət. Deyir, bir nənəmin ayan-bayanına keş, görəh, həqiqi nənəm həylə deyir, yoxsa luboyu o yoldadı? Nənəm yola gəlsə, gəlif mana dəərsən. Nəsə, arvat inəh sağırmış. Kəlniyət ayna-bayna çox keçir. Gəlir, deyir ki, onda qoy malı-zadı sağım, saraya gəl, dana. Gəlir, deyir ki, Şah Abbas, nənən yola gəlif. Deyir, onda paltarını mana ver, geyim. Gedir, uzanır nənəsinin ayağı altına. Deyir, ayə, nağarısan? Deyir, ay nənə, Kəlniyət dəyiləm e, Şah Abbasam, çıxdığım yerə girirəm. Day onnan sora arvat namaz qılanda da deyirmiş, qavaxcan mana nəhlət.
Dostları ilə paylaş: |
