Salam olsun İbrahimə

Zarafatcıllıq 
Əli Sadiqi, Əkbər Növcavan 
Ciddi  məsələlərdə  çox  ciddi,  zarafat  zamanı  da  çox 
zarafatçı idi. Çoxları onu buna görə sevirdilər. 
Xörək  yeməkdə  xüsusi  xarakteri  vardı.  Xörək  bol 
olanda  yaxşı  yeyib  deyirdi:  "İdmana  və  ağır  fiziki 
fəaliyyətə  görə  bədənimizin  yaxşı  qidaya  çox  ehtiyacı 
var". 
Bir  dəfə  Gilanqərbin  yerli  uşaqlarının  biri  ilə  birgə 
Kermanşaha  kəlləpaça  yeməyə  getdilər.  Onlar  iki  nəfərə 
üç heyvanın bütün kəlləpaçasını yemişdilər. Uşaqların biri 
İbrahimi  nahara  dəvət  edib  üç  nəfərə  altı  yumurta,  çoxlu 
düyü  və  digər  yeməklər  hazırlamışdı.  Və  təbii  ki,  heç  bir 
xörəkdən artıq qalmadı. 
*** 
İbrahim  yaralananda  onu  görməyə  getdim.  Oradan 
motosikletlə dostların birinin evinə iftara yollandıq. 
Ev sahibi İbrahimin yaxın dostlarından idi, tez-tez xörək 
təklif edirdi. İbrahimin isə təklifə ehtiyacı yox idi. Qısası, 
İbrahim  əlindən  gələni  etdi  və  süfrədən  təxminən  heç  nə 
qayıtmadı. 
Bizim  dostlarımızdan  olan  Cəfər  Cəngru  da  orada  idi. 
İftardan  sonra  tez-tez  yandakı  otağa  keçib  qonaqları 
çağırır,  bir-bir  İbrahimin  yanına  gətirib  deyirdi:  "İbrahim 
can, bu qardaş səni görmək istəyir”. 
İbrahim həm çox yemişdi, həm də yaralı olduğuna görə 
ayağı  ağrıyırdı.  Lakin  gələnlərə  hörmət  olaraq,  ayağa 
qalxıb görüşməyə məcbur olurdu. Cəfər də arxada səssizcə 
gülürdü. 
İbrahim oturanda Cəfər gedib başqa birini gətirirdi. Bu 
iş bir neçə dəfə təkrar olundu. 

---

 
 
136 
Çox əziyyət çəkən İbrahim xüsusi soyuqqanlılıqla dedi: 
"Eybi yox, Cəfər can, bizim də növbəmiz çatar". 
Gecə  qayıdanda  İbrahim  mənim  motosikletimə  minib 
dedi: "Tez getdik". 
Cəfər  də  öz  motosikletinə  minib  arxamızca  gəlirdi. 
Onunla  məsafəmiz  çoxaldı.  Yoxlanış  yerinə  çatanda 
dayandım. İbrahim ucadan dedi: "Qardaş, buraya gəl". 
Silahlı gənclərin biri yaxınlaşdı. 
–  Əziz  dost,  mən  müharibə  əliliyəm.  Bu  sürücü  də 
korpus  uşaqlarındandır.  Bizim  arxamızca  bir  motosiklet 
gəlir... 
Sonra  bir  qədər  dayanıb  əlavə  etdi:  "Mən  bir  söz 
deməsəm,  yaxşıdır.  Lakin  çox  ehtiyatlı  olun.  Məncə, 
silahlıdır". 
Sonra  icazə  aldı  və  yolumuza  davam  etdik.  Bir  qədər 
irəliləyib səkidə dayandıq və ikimiz də gülməyə başladıq. 
Cəfərin  motosikleti  çatanda  dörd  əlisilahlı  ətrafını  sardı. 
Sonra  belindəki  tapançanı  gördülər.  Daha  nə  deyirdisə, 
heç kim əhəmiyyət vermirdi. 
Təxminən  yarım  saat  sonra  başçıları  gəlib  Hacı  Cəfəri 
tanıdı,  çox  üzr  istədi  və  postun  uşaqlarına  dedi:  "Bu, 
Seyyidüş-şühəda  diviziyasının  komandirlərindən  olan 
Hacı Cəfər Cəngrudur". 
Keşikçilər  utanıb  ondan  üzr  istədilər.  Cəfər  çox 
hirslənmişdi.  Bir  söz  demədən  silahını  təhvil  aldı  və 
motosikletə minib yola düşdü. 
Bir  qədər  irəlidə  İbrahimin  səkidə  dayanıb  ürəkdən 
güldüyünü görəndə nə baş verdiyini anladı. 
İbrahim  yaxınlaşıb  Cəfəri  qucaqladı  və  öpdü.  Cəfər  də 
gülməyə başladı. 

---

 
 
137