Sayın Meslektaşlarım



Yüklə 2,98 Mb.
səhifə9/24
tarix30.07.2018
ölçüsü2,98 Mb.
#64084
1   ...   5   6   7   8   9   10   11   12   ...   24

Kaynaklar



  1. Rapuano CJ, Luchs JI, Kim T. Corneal Infections, Inflammations, and surface disorders. In: Rapuano CJ, Luchs JI, Kim T, eds.Anterior segment the Requestes In Ophthalmology. St.Louis: Mosby, 2000:115-117.

  2. Illingworth C D, Cook S D. Acanthamoeba keratitis. Survey of Ophthalmology 1998; 42(6): 493-508.

  3. Bharathi MJ, Ramakrishnan R, Meenakshi R et al. Analysis of the risk factors predisposing to fungal, bacterial&Acanthamoeba keratitis in south India. Indian J Med Res 2009;130:749-757.

  4. Butler TK, Males JJ, Robinson LP, et al. Six-year review of Acanthamoeba keratitis in New South Wales, Australia: 1997-2002. Clin Exp Ophthalmol 2005; 33(1):41-6.

  5. Claerhout I, Goegebuer A, Van Den Broecke C, et al. Delay in diagnosis and outcome of Acanthamoeba keratitis. Graefe's Arch Clin Exp Ophthalmol 2004; 242(8):648-53.

  6. Radford CF, Minassian DC, Dart JK. Acanthamoeba keratitis in England and Wales: incidence, outcome, and risk factors. Br J Ophthalmol 2002; 86(5):536-42.

  7. Seal DV. Acanthamoeba keratitis update: incidence, molecular epidemiology and new drugs for treatment. Eye 2003; 17(8):893-905.

  8. Schaumberg DA, Snow KK, Dana MR. The epidemic of Acanthamoeba keratitis: where do we stand? Cornea 1998; 17(1):3-10.

  9. Watt K, Swarbrick HA, et al. Microbial keratitis in overnight orthokeratology: review of the first 50 cases. Eye Contact Lens 2005; 31(5):201-18.

  10. Heaselgrave W, Lonnen J, Kilvington S, Santodomingo-Rubido J, Mori O. The disinfection efficacy of MeniCare soft multipurpose solution against Acanthamoeba and viruses using stand-alone biocidal and regimen testing. Eye Contact Lens 2010;36(2):90-5.

  11. Raali E, Vaahtoranta-Lehtonen HH, Lehtonen OP. Detachment of trophozoites of Acanthamoeba species from soft contact lenses with BEN22 detergent, Biosoak, and Renu Multipurpose solutions. CLAO J 2001; 27(3):155-8.

  12. Hiti K, Walochnik J, Haller-Schober EM, et al. Viability of Acanthamoeba after exposure to a multipurpose disinfecting contact lens solution and two hydrogen peroxide systems. Br J Ophthalmol 2002; 86(2):144-6.

  13. Hiti K, Walochnik J, Faschinger C, et al. One- and two-step hydrogen peroxide contact lens disinfection solutions against Acanthamoeba: how effective are they? Eye 2005; 19(12)1301-5.

Beattie TK, Tomlinson A, MyFayden AK, et al. Enhanced attachment of Acanthamoeba

to extended-wear silicone hydrogel contact lenses: a new risk factor? Ophthalmology 2003; 110(4):765-71.

  1. Beattie TK, Tomlinson A, McFayden AK. Attachment of Acanthamoeba to first and second-generation silicone hydrogel contact lenses. Ophthalmology 2006; 113(1):117- 25.

  2. Sharma S, Garg P, Rao GN. Patient characteristics, diagnosis, and treatment of noncontact lens related Acanthamoeba keratitis. Br J Ophthalmol 2000; 84(10):1103-8.

  3. Jeong HJ, Lee SJ, Kim JH, et al. Acanthamoeba: keratopathogenicity of isolates from domestic tap water in Korea. Exp Parasitol 2007;117(4):357-67.

  4. Chew HF, Yildiz E, Hammersmith KM, et al. Clinical outcomes and prognostic factors associated wtih Acanthamoeba keratitis. Cornea 2011;30(4):435-41.

  5. McAllum P, Bahar I, Kaiserman I, Srinivasan S, et al. Temporal and seasonal trends in Acanthamoeba keratitis. Cornea 2009;28(1):7-10.

  6. Chynn EW, Lopez MA, Pavan-Langston D, Talamo JH. Acanthamoeba keratitis contact lens and noncontact lens characteristics. Ophthalmology 1995;102(9):1369-73.

  7. Johns KJ, O'Day DM, Head WS. Herpes simplex masquerade syndrome: acanthamoeba keratitis. Curr Eye Res 1987;6(1):207-12.

  8. Bacon AS, Frazer DF, Dart JGK, et al. A review of 72 consecutive cases of Acanthamoeba keratitis, 1984-1992. Eye 1993(pt 6);7:719-25.

  9. Sun X, Zhang Y, Li R, et. Al. Acanthamoeba keratitis: clinical characteristics and management. Ophthalmology 2006;113(3):412-6.

  10. Dart JKG, Saw VPJ, Kilvington S. Acanthamoeba keratitis: Diagnosis and treatment update 2009. Am J Ophthalmol 2009; 148(4):487-99.

  11. Year H, Zamfir O, Bourcier T, et al. Comparison of PCR, microscopic examination and culture for the early diagnosis and characterization of Acanthamoeba isolates from ocular infections. Eur J Clin Microbiol Infect Dis 2007;26(3):221-4.

  12. Boggild AK, Martin DS, Lee TY, Yu B, et al. Laboratory diagnosis of amoebic keratitis: comparison of four diagnostic methods for different types of clinical specimens. J Clin Microbiol 2009;47(5):1314-8.

  13. Hammersmith KM. Diagnosis and management of Acanthamoeba keratitis. Curr Opin Ophthalmol 2006;17(4):327-31.

  14. Pfister DR, Cameron JD, Krachmer JH, Holland EJ: Confocal microscope findings of acanthamoeba keratitis. Am J Ophthalmol 1996;121(2):119-28.

  15. Mathers WD, Sutphin JE, Folberg R, et al. Outbreak of keratitis presumed to be caused by acanthamoeba. Am J Ophthalmol 1996;121(2):129-42.

  16. Lehmann OJ, Green SM, Morlet N, Kilvington S, et al. Polymerase chain reaction analysis of corneal epithelial and tear samples in the diagnosis of Acanthamoeba keratitis. Invest Ophthalmol Vis Sci 1998;39(7):1261-5.

  17. Pasricha G, Sharma S, Garg P, Aggarwal. Use of 18S r RNA gene-based PCR assay for diagnosis of Acanthamoeba keratitis in non-contact lens wearers in India. J Clin Microbiol 2003;41(7):3206-11.

  18. Thompson PP, Kowalski RP, Shanks RMQ, Gordon YJ. Validation of real-time PCR for laboratory diagnosis of Acanthamoeba keratitis. J Clin Microbiol 2008;46(10):3232-6.

lll

  1. Alizadeh H, Niederkorn JY, McCulley JP. Acanthamoeba keratitis. In: Krachmer JH, Mannis M, Holland EJ, eds: Cornea, St Louis, Mosby, vol II, 1997:1267-1273.

  2. Gooi P, Lee-Wing M, Brownstein S, et al. Acanthamoeba keratitis; Persistent organisms without inflammation after 1 year of topical clorhexidine. Cornea 2008;27(2):246-8.

  3. Seal DV Treatment of Acanthamoeba keratitis. Exp Rev Anti Infect Ther 2003;1(2):205-8.

  4. Van der Bijl P, van Eyk AD, Seifart HI, et al. In vitro transcorneal penetration of metronidazole and its potential use as an adjunct therapy in Acanthamoeba keratitis. Cornea 2004; 23(4):386-9.

  5. Osato M, Robinson N, Wilhelmus K, et al. Morphogenesis of Acanthamoeba castellini: titration of the steroid effect [abstract]. Invest Ophthalmol Vis Sci 1986; 27:37.

  6. Park DH, Palay DA, Daya SM, et al. The role of corticosteroids in the management of Acanthamoeba keratitis. Cornea 1997; 16(3):277-83.

  7. Day DM, Head WS. Advances in the management of keratomycosis and Acanthamoeba keratitis. Cornea 2000; 19(5):681-7.

  8. Ficker LA, Kirkness C, Wright P Prognosis for keratoplasty in Acanthamoeba keratitis. Ophthalmology 1993; 100(1):105-10.

  9. Tanhehco T, Colby K. The clinical experience of Acanthamoeba keratitis at a tertiary care eye hospital. Cornea 2010;29:1005-1010.

  10. Cremona G, Carrasco MA, Tytium A, et al. Treatment of advanced Acanthamoeba keratitis with deep lamellar keratectomy and conjunctival flap. Cornea 2002; 21(7):705-

8.

  1. Bourcier T, Patteau F, Borderie V, et al. Amniotic membrane transplantation for the treatment of severe Acanthamoeba keratitis. Can J Ophthalmol 2004;39(6):621-31.

  2. Berra M, Galperin G, Boscaro G, et al. Treatment of Acanthamoeba Keratitis by corneal cross linking. Cornea 2013;32:174-178.

  3. Kashiwabuchi RT, Carvalho FRS, Khan YA et al. Assessing efficacy of combined riboflavin and UV-A light treatment of Acanthamoeba trophozoites. Invest Vis Sci Ophthalmol 2011;52:9333-9338.

  4. Vieyra GL, Sanchez SRG, Mota SHE. Ultraviole-A light and riboflavin therapy for Acanthamoeba keratitis: A case report. Case Rep Ophthalmol 2011;2:291-295.

  5. Khan YA, Kashiwabuchi RT, Martin Sa et al. Riboflavin and ultraviolet light a therapy as an adjuvant treatment for medically refractive Acanthamoeba keratitis: Report of 3 cases. Ophthalmology 2011;118(2):324-331.

ENDOFTALMİ KLİNİĞİ

Dr. Gürsel YILMAZ

Başkent Üniversitesi, Göz Hastalıkları Anabilim Dalı, ANKARA

Endoftalmi (end-oftalmi) nerdeyse gözün sonu anlamına gelebilecek ağır bir klinik tablodur. Endoftalmi, göz içine mikroorganizmaların ekzojen ya da endojen yayılımı sonucu gelişen, oküler boşlukları tutan ciddi enflamatuar bir süreçtir. Görsel sonuçları düzeltmek için, erken tanı ve tedavi zorunludur. Son yıllarda, hijyen standartlarında düzelmeler, mikrobiyolojik ve cerrahi tekniklerdeki ilerlemeler, güçlü antimikrobiyal ilaçların gelişimi ve intravitreal antibiyotik tedavisinin kullanıma girmesi endoftalmi insidansının azalması ve tedavisinin düzelmesine yol açmıştır. Bununla birlikte, endoftalmi hala ciddi bir klinik problemdir. Ek olarak, enfeksiyöz endoftalmi profilaksisi ve tedavisindeki gelişmeler araştırılmıştır (1). Oküler cerrahi sonrası endoftalmi insidansı katarakt cerrahisi için %0.1, trabekülektomi için %0.15, keratoplasti için %0.02, vitrektomi için %0.15, sekonder göziçi lens yerleştirilmesi için %0.3, dekolman cerrahisi için %0.02, vitrektomi için %0.015, şaşılık cerrahisi için ise %0.03 olarak bildirilmektedir (2).

Risk faktörleri genel ve lokal olarak iki başlık altında toplanabilir. Genel risk faktörleri diabetes mellitus (DM), immünosupresyon, yaş, kanalikülit, nazolakrimal kanal tıkanıklıkları, blefarit ve diğer gözde protez olmasıdır. Lokal risk faktörleri ise, uzun süren operasyonlar, vitreus kaybının olması, lens parçaları, sütür kopması, kullanılan materyalin enfekte olması ve yara yerinin açıklığı sayılabilir. Kapak hareketleri, oküler yüzey epiteli, konjonktiva içerisinde bulunan lenfoid dokular, preoküler gözyaşı filmi ve normal flora oküler yüzeyi enfeksiyonlardan korur. Konjonktivitler kendini sınırlayıcı bir durum olmasına rağmen, virülan bakteriler etken olduğunda ağır seyredebilir (3). Endoftalmiye sebep olan patojen olarak %90 bakteriler, %10 mantarlar etken olarak gösterilmiştir. Etken bakterilerin de içerisinde %80 sıklıkla Gram (+), %20 sıklıkla Gram (-) bakteriler suçlu bulunmuştur. Koagülaz (+) (ör; Staf.aureus) bakterilerin neden olduğu endoftalmilerin kliniği daha ağır seyirlidir (4,5).

Endoftalmi Sınıflandırması

  1. İnfeksiyöz

  1. Eksojen

  1. Cerrahi

  1. Akut başlangıçlı

  2. Geç başlangıclı

  3. Blebe bağlı

  1. Cerrahi olmayan

  1. Postravmatik

  1. Endojen

  1. Hematojen yayılımlı

  1. Noninfeksiyöz

  1. Lense bağlı

  2. Steril

Ekzojen Endoftalmi Postoperatif Endoftalmi Akut Postoperatif Endoftalmi

Katarakt cerrahisi sonrası tahmin edilen akut postoperatif endoftalmi insidansı yaklaşık olarak % 0.3'tür. İnfekte eden bakterilerden salınan toksinler ve konağın inflamatuar cevabı hızlı ve geri dönüşümsüz fotoreseptör hasarı oluştururlar ve oküler dokular steril olduktan sonra bile bu etkiler devam edebilir.

  1. Olası risk faktörleri: Cerrahi sırasında gelişen arka kapsül yırtılması, uzamış işlem süresi gibi komplikasyonlar, kombine işlemler (ör. vitrektomi ile), şeffaf dikişsiz kornea kesileri, temporal kesi, ilk gün kesiden kaçak, cerrahi sonrası gecikmiş antibiyotik kullanımı, topikal anestezi, diyabet ve adneksiyel enfeksiyonlardır.

  2. Patojenler: İzole edilen bakterilerin %90'ı gram-pozitif ve %10'u gram-negatiftir. Sıklık sırasına göre ajanlar şunlardır:

  • Koagulaz negatif stafilokok (S. Epidermidis)

  • Diğer gram-pozitif organizmalar (S. Aureus ve Streptokok spp)

  • Gram-negatif organizmalar (pseudomonas ve proteus spp)

  1. İnfeksiyon kaynağı genellikle tam olarak ortaya çıkarılamaz. Ameliyat sonrası erken dönemde kesilerden kontamine olmayı sağlayan gözkapağı ve konjonktiva florasının en sık kaynak olduğu düşünülmektedir. Diğer olası kaynaklar kontamine solüsyonlar ve aletler, ortamdaki hava ve cerrah ve ameliyat odasındaki diğer personeldir.

Klinik Bulgular

  1. Ana semptomlar ağrı ve görme kaybıdır.

  2. Bulgular ciddiyete göre değişir.

  • Kapak şişliği, kemozis, konjonktiva enjeksiyonu ve akıntı.

  • Relatif eferent pupilla defekti sıktır.

  • Kornea bulanıklığı.

  • Fibrinöz eksuda ve hipopiyon.

  • Fundusun görüntülenmesini engelleyen vitrit.

  • Kırmızı reflenin kaybı ile ciddi vitreus inflamasyonu ve debris.

Ayırıcı Tanı

Tanı hakkında en ufacık şüphe durumunda infeksiyöz endoftalmi tedavisi başlanmalıdır. Erken tanı ve tedavi görsel prognozu arttıracaktır.

  1. Bırakılmış lens materyali: ön kamara ve vitreusta bırakılmış lens materyali ciddi üveite, kornea ödemine, artmış göziçi basıncına neden olur.

  2. Vitreus hemorajisi, özellikle vitreustaki kan pigmente olmadıysa yanlış tanıya yol açabilir.

  3. Cerrahi sonrası üveit: İnfeksiyonun kesin tanısı her zaman kolay değildir. İnflamasyon bulguları hafif ise topikal steroid tedavisi erken izlem (6-24 saat) uygundur. Eğer yeterli gelişme olmazsa yaklaşım endoftalmi gibi olmalıdır.

Toksik reaksiyon: Uygun olmayan veya kontamine olmuş sıvı ve viskoelastiklerin kullanımına bağlıdır. İnfeksiyöz endoftalminin diğer bulgularının yokluğuna rağmen kornea ödemiyle birlikte yoğun fibrinöz reaksiyon gelişir

Tedavi sikloplejiklerle beraber yoğun topikal steroidlerdir. Kornea dekompanzasyonu kalıcı olabilir.

  1. Komplike olmuş veya uzamış cerrahi kornea ödemi ve üveite neden olur.

Geç Dönem Postoperatif Endoftalmi

Katarakt cerrahisi sonrası gecikmiş endoftalmi düşük virülansı olan bir mikroorganizma kapsüler kesede saklı kalırsa gelişir (sakküler endoftalmi). Organizmalar makrofajların içinde dağılabilir böylece antijen üretimine devam eder.

Başlangıcı cerrahiden 4 hafta ile yıllar arasındaki bir süre zarfında (ortalama 9 ay) olabilir ve tipik olarak arka kamara göziçi lensi yerleştirilen problemsiz katarakt ekstraksiyonunu takip eder. Nadiren Nd:YAG laser kapsülotomi ile bakteriler vitreusa yayıldığı için presipite olabilir. İnfeksiyon en sık Propionibacterium Acnes ile bazen

S.epidermidis, corynebacterium spp veya Candida parapilosis tarafından oluşturulur.

Tanı

  1. Başvuruda ağrısız uçuşmalar ile birlikte hafif ilerleyici görme azalması olmaktadır.

  2. Bulgular:

Hafif ön üveit, bazen koyun yağı presipitatlar olabilir.

İnflamasyon başlangıcta topikal steroidlere iyi cevap verir ve tedavi sonlandırıldığında tekrarlar ve sonuçta steroide dirençli hale gelir.

Vitrit sıktır ancak hipopiyon nadirdir.

Periferik kapsüler kesede kalan kortekse dağılmış organizmalardan oluşan gelişen kapsüler plak karakteristiktir.

Midriazis altında gonyoskopi ekvatoryal plağı ortaya çıkarabilir.

Fakoanaflaktik Endoftalmi

  1. Başvuru: lens kapsülünün parçalanmasından sonraki günler veya haftalar içinde görme keskinliğinde ani azalma ve ağrı şikayetleriyle olur. Bu şikayetler bakteriyel endoftalmide görülenden daha hafiftir.

  2. Bulgular:

  • Ön üveit granülomatöz tarzdadır ve şiddeti değişkenlik gösterir.

  • Göziçi basıncı sıklıkla yüksektir.

  • Arka segment tutulumu olmaz.

  1. Ayırıcı tanı: Bakteriyel endoftalmi ile yapılmalıdır ve şüpheli durumlarda vitreus ponksiyonu gerekebilir.

  2. Tedavide yoğun steroid tedavisi ile birlikte lens materyallerinin temizlenmesi gereklidir.

Blebe Bağlı İnfeksiyöz Endoftalmi

Filtran glokom cerrahisini takiben olan blebe bağlı endoftalmi; blebitten aşikar pürülan endoftalmiye kadar değişebilir ve erken veya geç postoperatif devreler boyunca ortaya çıkabilir. Filtran glokom cerrahisini takiben akut infeksiyöz endoftalmi insidansının %0.061-0.3 olduğu bildirilmiştir (6).

En yaygın neden olan organizmalar Streptecoccus spp'dir. Geç blebe bağlı endoftalmi insidansı %0.2-18 aralığındadır (7). En sık neden olan organizmalar: akut başlangıçlı hastalıkta bulunanlardan farklı olabilir ve Streptococcus spp. ile Haemophilus influenzae'yı içerir. Lokal antimetabolit adjuvan terapisi blebe bağlı endoftalmi riskini arttırır (8).

Diğer İntraoküler Cerrahiler

Endoftalmi nadiren pars plana vitrektomi, penetran keratoplasti ve pnömotik retinopeksiyi takiben oluşabilir (9). Kornea transplantasyonu, donör greft dokusu ile mikroorganizmaların inokülasyonu için eşiz fırsat sunar (10). Bu nedenle çoğu cerrah cerrahi sırasında donör kornea sınırlarını kültüre gönderir.

Posttravmatik İnfeksiyöz Endoftalmi

Penetran oküler travma sonrası endoftalmi insidansı yaklaşık %7'dir ama kırsal alanlarda %30'a kadar çıkabilir. İntraoküler yabancı cismin varlığı riski arttırır. Her ne kadar gram pozitif koklar en sık izole edilenler olsa da (11) Bacillus ve diğer virülan organizmalar bazen potansiyel etkenlerdir (12).

Endojen Endoftalmi

Endojen endoftalmi; hematojen veya göz dışı bir alandan mikroorganizmaların doğrudan yayılımı sonucu oluşur ve tam bir sistemik araştırmayı gerekli kılar. Bildirilen bir seride endokardite yol açan organizmaların ve gastrointestinal traktusta bulunanların en sık primer kaynak oldukları bildirilmiştir (13). Organizmalar diğer endoftalmi nedenleriyle benzer olan Streptokokal ve Stafilokokal suşlar olabileceği gibi mantarların dahil olduğu diğer mikroorganizmalar da olabilir (14). Endojen fungal endoftalmiler genellikle yaygın fungal enfeksiyonu olan yoğun bakım hastalarında yaygındır ve Candida Albicans en sık saptanan fungal etkendir.Candida koyoretiniti olan hastalarda tipik olarak uçuşmalarla birlikte, bulanık görme ve her iki gözde skotom alanları oluşur. Muayenede çoğunlukla ön segment bulguları diğer bakteriyel endoftalmi etkenlerine göre daha sakin olabilir. Başlangıçta vitreus debrileri ve fokal koryoretinit odakları olurken ileri evrelerde Candida içeren mikroapse odakları, vasküler kılıflanmalar, sarı subretinal infiltratlar, retinal hemorajiler ve vitreus opasiteleri meydana gelir. Çok geç kalınmış olgularda panoftalmi hatta fitizis ile sonuçlanabilir. Aspergillozis, kriptokoklar, koksidiomikozlar ve blastomikozlar diğer fungal etkenlerdir. Aspergillozda Candidaya benzer oküler bulgular izlenirken, Kriptokokal endoftalmide, semptomlar granülomatöz ön kamara reaksiyonu (koyun-yağı keratik presipitatlar) ile yoğun vitreus reaksiyonu görülür. Ekzojen Fusarium fungal infeksiyonu katarakt cerrahisi sonrasında çok nadir olarak izlenmektedir. Bu hastalarda cerrahiden 1-2 hafta sonra bulanık görme ve uçuşmalar başlamaktadır. Bu hastalarda bakteriyel endoftalmide olduğu gibi belirgin bir kemozis, siliyer enjeksiyon ya da ağrı şikayeti olmamaktadır. Arka kapsülde beyaz plak-benzeri materyal izlenmektedir. Klinik olarak fungal endoftalmiden şüphelenildiğinde uygun sistemik tedavi hemen başlanmalıdır.

Toksoplazma, toksokara ve sistiserkoz gibi daha nadir görülen parazitik endoftalmiler çok belirgin vitreus reaksiyonu ve retinal eksudatif dekolmana kadar ilerleyen ciddi retinal tutulumla seyretmektedir. Parazitik endoftalmi olguları papillit, koryoretinal granülom, retinal çekintiler ve vitreus kitleleri ile seyredebilirler.

Ayırıcı Tanı

Endoftalminin ayırıcı tanısında düşünülmesi gereken durumlar şu şekilde özetlenebilir (Yanoff).

  1. İntraoküler cerrahi veya travma hikayesi.

  1. Ciddi steril postoperatif inflamasyon

  2. Lense bağlı inflamasyon

  1. Fakoanafilaktik endoftalmi

  2. Nükleer lens materyali kalıntısı

  1. Üveit hikayesi veya predispozisyonu

  2. Göziçine istenmeden toksik madde girmesi

  3. İlaca bağlı

  1. Metipranolol (genellikle hafif)

  2. Latanoprost (genellikle hafif)

  3. Rifabutin (sıklıkla hipopiyonla birlikte)

  1. Antiinflamatuar ilaç azaltılmasından sonra rebound inflamasyon

  1. İntraoküler cerrahi veya travma hikayesinin olmaması

  1. Neoplastik infiltrasyon

  2. Viral retinit

İlişkili Sistemik Durumlar

Endojen endoftalmi tipik olarak; sepsiste, immün sistemin baskılanmış olduğu durumlarda (edinilmiş immün yetersizlik sendromu AIDS, kortikosteroid kullanımını kapsayan immunsupresif tedavi; uzun süreli antibiyotik kullanımı; veya yaygın malignensi), sabit katater varlığında (üretral veya intravenöz) veya intravenöz uyuşturucu kullanımı ile beraber görülebilir.

Klinik Bulgular

Akut postoperatif endoftalmiler cerrahi sonrası 6 hafta içerisinde ortaya çıkar. Hafiften şiddetliye doğru değişik derecelerde bulgular olabilir. Hafif klinik seyirli olanlar muhtemelen düşük virülanslı mikroorganizmalar sonucu- postoperatif ilk altı günde ortaya çıkan formlardan daha geç görülürler.

Endoftalmi Vitrektomi Çalışmasında en sık semptomlar olarak hastaların %94'ünde görme bulanıklığı, %82'sinde kırmızı göz, %74'ünde ağrı bildirilmiştir (15). Hastaların %86'sında hipopiyon, %79'unda optik ortam bulanıklığı, %68'inde kırmızı refle kaybı saptanmaktadır. Kornea bulanıklığı, yara yeri problemleri, relatif aferent pupilla defekti ve kapak ödemi ile kemozis dieğr sık görülen bulgulardır. Endoftalmi-Vitrektomi Çalışmasında katarakt cerrahisi sonrasında 420 endoftalmi vakasının %94'ünde etken gram-pozitifler olarak saptanmıştır. En sık rastlanan organizmalar koagülaz-negatif stafilokoklar (%70), Stafilokok aureus (%10) ve Streptokok türleri (%11.5)'dir.

Gram negatif organizmalar vakaların %6'sından sorumludur.

Geç başlangıçlı endoftalmide klinik tablo sıklıkla ön üveitten ayırt edlemez. Hastalar görme bulanıklığı, fotofobi ve hafif ağrıdan yakınırlar. Ön kamara ve vitrede hücre ile birlikte keratit presipitatlar ve flare görülebilir. P. Aerogenes endoftalmisi vakalarında kapsüler plak çok tipiktir. Endoftalmi, Nd-YAG lazer kapsülotomiyi takiben ortaya çıkabilir, bu muhtemelen önceden sekestre olmuş düşük virülanslı mikroorganizmaların vitre içerisine salınımı nedeniyledir (16).

Filtran bleblere eşlik eden endoftalmi, cerrahi sonrası herhangibir zamanda ortaya çıkabilir. Semptomlar ve bulgular katarakt ekstraksiyonu sonrası endoftalmidekilere benzerdir ve ek olarak hipopiyon veya bleb içerisinde debris vardır.

Posttravmatik endoftalmide başlangıç, travmayı takiben günlerle haftalar arası bir sürede olabilir. Teşhis, doğal olarak beklenen postravmatik enflamasyonun enfeksiyondan ayrılmasındaki güçlük nedeniyle gecikir. Ayrıca intraoküler yabancı cisim infeksiyon riskini arttırmaktadır.

Endojen endoftalmisi olan hastalar sıklıkla bir veya iki gözde görme azalması ve uçuşmalar tarif ederler. Tipik olarak endoftalminin diğer formlarından daha az enflamasyon ve ağrı yaşarlar. Retinal, subretinal ve koroidal infiltratlar görülür. Vakaların dörtte birinde her iki gözde tutulum olabilmektedir.


Yüklə 2,98 Mb.

Dostları ilə paylaş:
1   ...   5   6   7   8   9   10   11   12   ...   24




Verilənlər bazası müəlliflik hüququ ilə müdafiə olunur ©muhaz.org 2024
rəhbərliyinə müraciət

gir | qeydiyyatdan keç
    Ana səhifə


yükləyin