Societatis iesv, segoviensis
Yüklə 14,73 Mb.
|
|
ro benè visum, erat enim vir prudentiæ, erudi- tionis & experientiæ singularis, & nihilominus eò identidem vrgebatur; alia profecto tenenda via, quæ scrupulosa non sit, & eo præsertim scru- puli genere, quod in materiâ adeò Ecclesiæ o- diosâ versatur. manifesta: quia cùm de nouis decimis agitur, quæstio non est tantùm facti, sed etiam juris, quæ ad laicos, ipsismet fatentibus, spectare ne- quit. Quod sic ostendo: nam quæstio non est an soluerint, cùm id euidens sit, & ex terminis constat; cùm dicatur esse quæstio super nouis decimis: si ergo nouæ, non anteà soluebantur. Ergo quæstio est an debeant soluere: & ita de iure exigendi illas, quod spirituale est, vtpote in ministeriis Ecclesiasticis fundatum propter quæ ministris sacris est debita sustentatio; vt est communis Doctorum sensus & explicatio. Vi- deantur P. Azor. Part. 1. lib. 7. Cap. 25. §. Ex his colliges. P. Fagundez supra Cap. 5. num. 8. Diana Parte 1. Tract. 2. Resol. 92. lerabilis prædicta praxis est, Indicis in regionibus præsertim permittenda, sicut & aliæ decimariis fauorabiles. Tum, quia ubi eas Indi soluunt, ve-<-P> @@0@ @@1@ Dom. Solorzanus libr. 1. Cap. 22. num. 56. & 57. & in Politicâ lib. 2. Cap. 23. in fine. Circa a- lios etiam multa violenter contingunt, quibus à Prælatis remedium, aut nullum, aut languidum, aut rarum adhibetur. In quo loqui iuuat exper- tum. Si ergo Regia pro istis quæratur protectio, tolerabile id reddit vexatio, quæ dabit iuncta propriæ violentis exactatibus intellectum.
possint in moderandis stipendiis mi- nistrorum Ecclesiasticorum; sicut & circa numerum ministrorum ipso- rum?
766. §. Lo octauò. Quia in Hispaniâ id lege statutum, perquàm cura hæc Senatui supre- mo committitur, quoad taxas, seu Adanceles. L. 27. Tit. 25. lib. 4. Recopilat. & Indicis Audien- tiis per varia rescripta, quibus taxæ non debent excedere triplum in Toletano Archiepiscopatu solui solitum. Quoad Alguacellos autem nihil dicit, posse tamen per potestatem Regiam mo- derari, sunt qui teneant, sicut & procurationes, & collectas, quas visitatores in visitationibus exi- gunt. Pro quo etiam citatus Auctor Lib. 3. Cap. 8. num. 64. & seqq. & in Politicâ Lib. 4. Cap. 8. §. Y si aun. Et Bobadilla Lib. 2. Politicæ Cap. 18. num. 227. & seqq. queunt Audientiæ Indicæ stipendia Ecclesiasti- corum ministrorum taxare. Id constat: quia ta- xatio talis est actus jurisdictionis Ecclesiasticæ, vt est manifestum, ad quam sicut spectat ministros eligere, & eis laboris sui stipendia soluere, ita & stipendiorum eorumdem taxatio, vt quid con- sequens. Et ita Concilium Tridentinum Seßione 21. Cap. 1. de Reformatione. Notariis Episcopo- rum pro litteris dimissoriis, aut testimonialibus, decimam vnius aurei partem assignauit, si aliàs salarium non habeant assignatum, & leges ipsæ, quæ hoc ad laicam potestatem spectare indicant: vt 27. citata, & aliæ, hoc ipsum supponunt, dum statuunt remittendos ad sua Prætoria Adanceles tribunalium Ecclesiasticorum, vt scilicet an in illis excessus sit aliquis dispiciant. Ex quo clarè arguitur: Nam quod proprium est jurisdictio- ni Ecclesiasticæ, nequit ad se laica potestas auo- care. Hac enim ratione matrimoniales caussæ, beneficiales, decimales, & aliæ auocari nequeunt, quia scilicet propriæ jurisdictionis Ecclesiasticæ sunt & materiam concernunt spiritualem. Ne- que enim dici potest esse mixti fori; quia in illis non est specialis ratio, propter quam id debeat affirmari, potius quàm in adductis: titulus enim omnino spiritualis est, sicut & fundamentum, licet circa materiam temporalem versetur. Quemad- modum taxare stipendium Missarum ad Eccle- siasticum forum tantùm spectat, quia pro la- bore in re omnino sacrâ est, licet materialem pe-<-P>@@ <-P>cuniæ substantiam concernat: sicut etiam ma- trimonium & beneficium; corporum enim tra- ditionem, & vsum respicit illud, sicut & hic fru- ctuum perceptionem. ex vi juris naturalis ad hoc se extendere posse, juxta quod damnis, & vexationibus subditorum prouidere debet, quæ per impositiones, & con- tributiones illicitas contingunt. Nam generali- ter loquendo de Episcopis aut Synodalibus con- uentibus id præsumi nequit, juxta illud Sancti Anteri Papæ ad Episcopos Hispaniæ: Absit, vt quidquam sinistrum de his arbitremur, qui Apostolico gradui succedentes, Christi corpus sacro ore conficiunt. &c. Habetur 11. q. 3. & quidem majora illorum dispositioni creduntur, distributio inquam, to- tius patrimonij Christi, decimarum videlicet, & prouentuum aliorum; ciuiles, & criminales causæ in omnibus instantiis præter censuras, & alia ad Sacramenta spectantia, in quibus major verti po- test subditorum periculum, aut momentum. Ergo & minora ista, quæ illorum comparatione vix ve- niunt æstimanda. si res diuinæ ut materia turpis quæstûs assuman- tur. Id quidem non potest obstare. Nam licet, si ita contingat, magnum profectò malum sit; id tamen, vt probauimus, ne quit cum sufficenti fundamento præsumi, & præterea respectus ille omnino proprius Ecclesiasticis Prælatis est, quia est omnino spiritualis, & ita ad laicam potesta- tem non pertinet intuitu illius operari. Quem- admodum res sacras vendere, & simoniæ crimen incurrere, malum est penitus detestandum. Nec tamen ad laicos spectat iudices, leges contra si- moniacos promulgare, quia id ad Ecclesiasticos prorsus spectat: prohibere scilicet, ne res sacræ materia venalitatis execrandæ reddantur. Circa quod esse nequit dubitatio. diorum est dictum, generaliter etiam loquendo ad procurationes & collectas est extendendum. Id constat eisdem fundamentis. Et præterea, à Concilio Tridentino Seßione 24. Cap. 3. de Re-
huiusmodi id statutum, quo nihil sanctius, aut vrgentius excogitari potest: ergo potuit circa moderationem talem dubio procul auctoritatem suam interponere, vt propriam Ecclesiasticæ po- testati. Tunc vltra. Ergo laica potestas circa hæc disponens, & modum statuens irremissibiliter obseruandum, iurisdictionem Ecclesiasticam conuincitur usurpare. Et quidem pecuniæ taxa, vbi victualia noluerint visitati in specie tribuere, Ecclesiasticis visitatoribus facienda committitur verbis illis: Certa pecunia taxata. Nequit ergo hoc sibi laica potestas arrogare. Præterquam quòd, si laica prouidentia circa huiusmodi est ta- xationes intenta, ideò quidem erit, quia Eccle- siastica circa hoc minus sufficiens iudicatur: At- qui id dici nequit: nam Concilium summi pon- deris obligationem apponit, quæ visitatores va- let reddere supra modum solicitos: ergo nihil est, quod debeat hac in parte suppleri. Quod si non obstante Concilij prouidentiâ, excessus in visitationibus inueniuntur; quod à laica addi contigerit, minùs etiam erit sufficiens, & quod<-P> @@0@ @@1@ pioribus exigetur. aut Alguacellorum idem dicendum, quod As- sertionibus præcedentibus. Sic Grauantus, Bar- bosa, Venerus, & Cardinalis Petrus Bertran- dus, quos adducit, & sequitur Diana Parte 4.
dinalium profert An. 1615. In quâ decernitur, quòd Episcopus potest habere tot satellites, quot voluerit. Fundamentum est: quia Episcopi pos- sunt ministros sibi conuenientes habere: ergo & quot sibi benè visi fuerint. Qui ergo minuendos cogunt, contra illorum militant dignitatem: vt si vellent eorum capellanos, aut seruitores limitare. Antecedens est certissimum, & constat ex Con- cilio Tridentino Seßione 25. Cap. 3. de Reforma- tione, vbi in caussis iudicialibus, in quibus execu- tio realis, vel personalis in qualibet parte iudicij pro- pria auctoritate ab ipsis fieri poterit, à censuris se ab- stineant. Supponit ergo propriâ auctoritate fieri posse executionem realem, & personalem, & consequenter ministros ad illam sufficientes ha- bendos, de quibus statim addit; Super captionem pignorum, personarumque districtionem per suos pro- prios, aut alienos executores faciendam. Sic ibi. Ex quibus colligunt communiter Scriptores, posse Episcopos familiam armatam habere, ex quibus aliquos adducit Dom. Solorzanus lib. 3. cap. 7. num. 82. & in Politicâ libr. 4. cap. 7. pag. 550. §. De la qual. Licet ante Concilium etiam id li- cuisse plures alij affirmarint. Et ex iis citatus Car- dinalis, & complures citati à Barbosa De Pote- state Episcopi Allegat. 107. Quia tamen sunt, qui hoc negent, apud citatos, videndi neque vbique sit in vsu, & maximè in Indiis, non debent circa hoc Episcopi nimiùm esse contumaces. las iuxta quorumdam Iuris consultorum senten- tiam, latas, & quoad obligationem nihil esse quod urgeat; illa enim & Principum voluntate dependet, vt vidimus Tit. 2. cap. 9. Reges autem nostri, cùm eximiè Catholici sint & Ecclesiæ obsequentissimi filij, nihil suis legibus eidem cō- trarium volunt, & ita vt effectum aliquem habe- re velint, ille certe explicandus est, qui libertati Ecclesiasticæ minimè contrarius habeatur. Erit ergo eorum voluntatis, vt in præfatis casibus Prælatos Ecclesiasticos Regij Magistratus exhor- tentur, vt ea moderentur, quæ subditos grauare possunt, quorum grauaminum argumentum es- se potest, si illi de ipsis communiter conqueran- tur. Et hoc quidem ad moderationem desidera- tam sufficiet, vnde nihil addendum vltrà. Quo- modo enim credibile sit Episcopos vrbanè, & rationabiliter admonitos, contra Regis volun- tatem suas dispositiones obstinatiùs defensuros? Cùm ergo hoc satis sit, ad quid leges plenæ pe- riculo? aut qui credi queat eas Reges per excel- lentiam Catholicos, toto obligationis pondere conditas voluisse? @@ possint judicialiter diffinire? 337. quo Audientiis injungitur, vt tolli penitus faciant excessus, quos in funeralibus, matrimonialibus, & aliis similibus iuribus Indiarum Parochi per corruptelam indu- cunt. Et ita hoc licitè fieri posse consequenter affirmat Dom. Solorzanus Lib. 4. Cap. 3. n. 32. & in Politicâ lib. 5. Cap. 3. pag. 766. col. 2. Et quod ad funeralia attinet, Caietanus, Nauarrus, Sousa, Graffis, P. Filliucius, & P. Layman, quos adducit Diana Parte 1. Tract. 2. Resolut 65. docent, Principes posse Clericis, suis statutis moderari sumptus ceræ, quod & consequenter de aliis di- cendum videtur, quæ purè spiritu alia non sunt, & videntur tantùm ad pompam pertinere, licet ex illis aliquæ Ecclesiis vtilitates possint proue- nire, vt ex culcitris, atque operimentis pretiosis, quæ defunctorum corporibus apponuntur: ex illis enim fieri possunt ornamenta, & ita id tenent Duardus, & Martha apud Dianam suprà. Sicut & de extructione sepulchri, cuius temperamen- tum statui lege potest. Ipse autem Diana, cum aliis, quos allegat, existimat statutis. quidem Prin- cipem eam decerni moderationem posse, ex quâ Ecclesiæ detrimentum nullum patiantur, quia non minuuntur eleëmosynæ: vt minuuntur, si cereorum, & candelarum numerus statuatur, vel pretiosa operimenta prohibeantur, Ecclesiis re- linquenda. Quod & de extructione sepulchri cum Carolo de Grassis videtur sentire. solam pompam spectat, possunt potestates laicæ moderari. Sic citati. Ratio est clara: quia ex tali moderatione nullum Ecclesiis detrimentum su- peruenit. Ergo minimè ex eâ parte Ecclesiastica libertas violatur. Sic ergo & ornatus parietum & magnificentia tumuli, & ornamenta corporis, ac cereorum numerus ad moderationem redigi possunt, quando ex illis nihil in Ecclesia relin- quendum, vt frequentiùs accidit, neque ad diui- ni officij celebritatem spectant, cuius intuitu mi- nimè disponuntur, & quidem justissimè statui posset, ne defunctorum corpora nimis pretiosis vestibus ornarentur, ex aureis scilicet telis in se- pulchris putrefaciendis, præsertim in feminis. Solent enim in hoc genere vanissima quædam portenta videri. versantur, ex quibus directè solet Ecclesijs vtili- tas accrescere, nequeunt statutis laicalibus pro- hiberi. Sic ex citatis colligitur, & ratio est clara: quia ex hoc libertas Ecclesiastica coarctatur, ra- tione cujus possunt Ecclesiæ admittere quidquid à fidelibus dari potest. Sicut ergo extra fune- ris occasionem cereos, & oblationes panis, vi- ni, arietum, vitulorum &c. accipere poterant ita & illius occasione, sin minus limitata com-, perietur. ri sumptus, ex quibus vtilitates possunt in Eccle- sias deriuari. Hoc explico. Moderatio circa<-P>
@@0@ @@1@ rectè nulla utilitas pro Ecclesiâ habetur: At quia in eo multi cerei, & candelæ apponi solent, quæ Ecclesiis relinquuntur, ex illius moderatione im- minutio cereorum, & candelarum sequitur, quam dicimus cum citatis Auctoribus non esse contra Ecclesiasticam libertatem. Id, quod ex commu- ni aliâ scriptorum doctrinâ ostendo: nam Ma- gistratus augere pretium rerum possunt, ex quo Ecclesiastici indirectè grauentur, cùm debeant vniformi pretio res sibi necessarias comparare: & tamen id contra Ecclesiasticam libertatem non est; quia non est obligatio ad genus illud indire- ctæ molestiæ vitandum, quando ex intentione grauandi Clericos non progreditur, vt scilicet eo circuitu, quod aliàs obtineri non poterat, exi- gatur. cta, quæ contrariæ videntur, eodem modò phi- losophandum, quo de aliis, de quibus dictum num. 32. Itaque admonendi Prælati, & seriis ex- hortatoriis ad remedium excitandi. Quòd si non sufficiant, vrgeantur meliori modo, ex eo funda- mento; quia Regibus nostris commissa est Indo- rum conuersio, & promotio in fide, contra quam fit iniquis extorsionibus pecunię, & pecuniâ æsti- mabilium, quæ in rerum sacrarũ administratione admiscentur. Quòd si Parochi Hispanorum sint, pariter procedendum; quia non alius debet esse illorum agendi modus, & eorum praua exempla etiam promotioni fidei officiunt, cùm talia Indi prospiciant, & scandalizari possint, sicut ex iis, quæ erga ipsos peraguntur. Possunt ergo Au- dientiæ Indicæ Regio nomine erga huiusmodi prouidere. Et hoc etiam circa iura matrimo- nii, & quæcumque alia agendum, cùm in omnibus eadem sit ratio, & paria inconuenien- tia sequantur, de quibus inferiùs etiam disse- rendum.
tiæ labe possint circa spolia Episco- porum?
iusmodi collatione possint, & lites, quæ ex eo oriri possunt, dirimere solutionemq́ue famulorum, & creditorum exe- qui, quod in Hispaniâ Regio Senatui praxi iam veteri competit, Regiis rescriptis stabilitum inue- nitur, de quibus Dom. Solorzanus Lib. 3. Cap. 11.
Politicâ Lib. 4. Cap. 11. & Lib 5. Cap. 3. §. Lo Noueno. Est autem id difficile si solum Regiam auctoritatem, etiam de plenitudine potestatis in- spiciamus. Quia, vt benè arguit P. Azor Parte 2. Lib. 8. Cap. 4. Quæsito 2. Spolia sunt bona Ec- clesiastica, circa quæ nequit Regum, & Principum auctoritate disponi. Quo iure in Pontifice stan- te, ea suæ cameræ generaliter applicauit, licèt non in omnibus Regnis, & Prouinciis eadem cir- ca hoc consuetudo seruetur. Pro quo videndus idem Quæst. 1. In Indiis certè Pontificia colle- ctio non viget; ob rationabiles enim causas, id<-P>@@
gii Patrimonii incrementum pertinentibus, cùm ex illis nihil sibi nostri Reges assumant, sed piissi- mâ attentione distribuant; verùm consideratis aliis, de quibus non est cur specialiùs disseramus. Quamuis, ne hoc ad profundum aliquod Sa- cramentum referre videamur, dici potest ideò spolia Indica Apostolicæ Cameræ non inferri, quia ipsa Sedes Apostolica decimas Catholicis Re- gibus largita est, quarum portiones videntur esse spolia: neque decens erat, vt ei, quæ plenam adeò largitionem fecerat, reliquiæ istiusmodi cum rigore exigenti redderentur. & laicæ potestatis ad rem penitus sacram exten- sio: multa Auctores, Hispani præsertim, alle- gant, professione juris insignes, ex quibus Dom. Solorzanus citato Cap. 11. Vtriusque loci Politicæ scilicet, pag. 586. & seqq. & Tomi 2. Et omnia ad vnum reduci possunt, quòd scilicet morien- tibus Episcopis, omnia eorum bona direptioni remanent exposita, vt neque paxillus, vt dici solet, in pariete relinquatur. Ad Regiam autem proui- dentiam spectat huiusmodi excessibus obuiare, & vbi aliorum solicitudo pro defensione non sup- petit, morientes, & eorum, bona in suam recipe- re protectionem & famulos pariter, ac credito- res, vt illis, quæ explorata fuerint debita persol- uantur. Quod præsertim tunc faciendum, cùm Reges Ecclesiarum patroni sunt, quales sunt Ca- tholici, in Indiis præcipuè, & ita pro eorum bo- nis tuendis excubare debent, cùm constet Episco- porum bona, deductis debitis, ad eas pertinere. Pro quo citatus Auctor adducit Cap. Cùm vos de Officio Ordinarij: Quod quidem nihil ad rem vi- detur conducere: ibi enim de Episcopis non est Yüklə 14,73 Mb. Dostları ilə paylaş:
|