T. C. Buenos aires büYÜkelçİLİĞİ Tİcaret müŞAVİRLİĞİ Şubat 2013 buenos aires arjantin cumhuriyeti

Müteahhitlik, Teknik Müşavirlik ve Yabancı Yatırım Mevzuatı

21382 sayılı Yabancı Yatırım Yasası’na göre yabancı sermayeli şirketlere yerli şirket muamelesi ilkesi getirilmiştir. Bir diğer ifade ile, kuruluş şekli olarak herhangi bir yerli sermayeli şirketin tabi olduğu kuralların aynısı yasal olarak yabancı sermayeli şirketlere de uygulanmaktadır. Yabancı sermayeli şirketler, ülkedeki kredi kaynaklarından yerli sermayeli şirketler gibi faydalanabilmektedir.

Şirketlerin yurt dışına kâr transferinin önünde de yasal bir engel bulunmamakla birlikte, döviz alımına getirilen kısıtlama ve kâr transferi öncesi Merkez Bankasından izin alma zorunluluğu nedeniyle fiilen engellerle karşılaşılmaktadır.

2011 yılı Ekim ayında yürürlüğe konulan ve daha sonra çeşitli zamanlarda değiştirilen uygulama ile birlikte ülkede döviz alımı, Federal Gelirler İdaresi AFIP’in iznine tabi tutulmuştur. Döviz satışının önünde bir engel bulunmamakla birlikte, yurt dışı seyahatler ve önceden izin alınmış ithalat işlemleri gibi sınırlı durumlar dışında döviz alımı tamamen imkansız hale gelmiştir.

Yayıncılık dışında yabancılar için yatırım yasağı olan alan bulunmamaktadır. Yabancılar yayıncılıkta yüzde 30’dan fazla hisse sahibi olamamaktadır. Ancak, ABD ile olan Yatırımların Karşılıklı Korunması anlaşması gereği ABD’li yatırımcılar için yayıncılıkta da herhangi bir yatırım kısıtlaması bulunmamaktadır.

2011 yılında çıkarılan 26737 sayılı Yasa, yabancıların Arjantin’de toprak edinmelerine bazı sınırlamalar getirmiştir. Buna göre, her bir yabancının edinebileceği arazinin üst sınırı 1000 hektarla, yabancıların edinebileceği toplam arazi eyalet ve tüm ülke bazında yüzde 15’le ve herhangi bir ülkenin vatandaşlarının toplamda edinebileceği toplam arazi yabancıların edinebileceği toplam arazinin en fazla yüzde 30’u ile sınırlanmıştır. Diğer taraftan, özel güvenlik alanı olarak belirlenmiş yerlere komşu arazilerin yabancılar tarafından satın alınmasında önceden izin şartı aranmaktadır.

19550 sayılı Arjantin Şirketler Kanunu’na göre yabancılar ülkede çeşitli şekillerde (A.Ş., Ltd. Şti., vb.) şirket kurabildikleri gibi yabancı bir şirket olarak şube açma yoluna da gidebilmektedir. Ancak, şube açıldığı takdirde merkezden bağımsız muhasebe kaydı tutmak ve ülkedeki diğer şirketlere uygulanan kuralların gereğini yerine getirmek zorunluluğu bulunmaktadır. Anonim şirket kurabilmek için gerçek ya da tüzel kişi iki ortağın toplam 12.000 Arjantin pesosu (yaklaşık 2.400 ABD doları) sermaye koyması yeterlidir. Anonim şirketin borçlarına karşı hissedarlar koydukları sermaye dışında kişisel olarak sorumlu değildir. Limited şirketler en az 2 ve en fazla 50 gerçek veya tüzel kişi tarafından kurulabilmektedir.

Resmi kurumlarca bir şirketin kuruluşunun 30 günde tamamlanabildiği bildirilmekle birlikte bu süre çeşitli nedenlerle çoğunlukla uzayabilmektedir. İş kurma sırasında takip edilmesi gereken prosedürleri sırayla şu şekilde özetlemek mümkündür:

1. Şirketin ismi Ticaret Sicili (Inspección General de Justicia -IGJ) tarafından onaylanmalıdır.

2. Kurucuların imzası noter tarafından tasdik edilmelidir.

3. Ön sermaye Arjantin Ulusal Bankası nezdindeki hesaba yatırılmalıdır.

4. Yeni şirketin ilanı resmi gazete Boletín Oficial’da yayınlanmalıdır.

5. Ticaret Siciline (IGJ) kayıt yapılmalıdır.

6. Muhasebe defteri satın alınmalıdır.

7. Şirket yöneticisi Mali Kod (Fiscal Code) almalıdır.

8. Vergi (AFIP) idaresinden vergi numarası (CUIT) alınmalıdır.

9. Sosyal güvenlik kaydı yapılmalıdır.

10. Çalışanlar için risk sigortası (ART, Aseguradora de Riesgos del Trabajo) yaptırılmalıdır.

11. Emeklilik sigortası kaydı yaptırılmalıdır.

13. Çalışma Bakanlığı nezdinde ücret muhasebe defteri kaydedilmelidir.

Oturma izni 25871 sayılı Göçmenlik Yasası hükümleri uyarınca verilmektedir. Ülkeye yatırımcı olarak gelen kişiler geçici oturma izni alabilmektedir. Bunun için yatırım miktarının belli bir miktarın üzerinde olması ve yapılacak yatırıma ilişkin detaylı bilgileri içeren bilgilerin Göçmenlik Ofisine sunulması gerekmektedir. Ayrıca, yabancı statüdeki bir şirket temsilcisi ile Arjantin’de yerleşik bir şirketle ülkeye gelmeden önce ya da yasal olarak ülkede bulunduğu süre içinde iş akdi imzalayan yabancılara da geçici oturma ve çalışma izni verilmektedir.

Şirketler, yasal oturma izni olmak kaydıyla yabancı işçi çalıştırma konusunda özel yasalarda belirtilen spesifik sektörler dışında yasal bir engel ve kota uygulamasına tabi değildir. Sürekli veya geçici olmak üzere iki türlü olan oturma izninin herhangi biri ülkede çalışabilmek için yeterlidir. Çalışmak amacıyla geçici oturma izni talebinde bulunan kişilerin iş kontratının bulunması gerekmektedir. Belli bir süreyle geçici oturma izni olanlar ve bir Arjantin vatandaşı ile evlilik ya da aile bağı olan kişiler sürekli oturma izni başvurusunda bulunabilmektedir.

Ülkedeki bütün iş akidleri 20744 sayılı İş Akdi Yasası’na göre düzenlenmek zorundadır. İşçi ücretleri, aylık asgari ücretten aşağı olmamak kaydıyla işin niteliğine göre aylık, günlük ya da saatlik olarak düzenlenebilir. 2013 yılı Şubat ayı itibarıyla asgari ücret 2875 Peso düzeyindedir. Yine İş Kanunu’na göre işçilere Haziran ve Aralık aylarında önceki altı ayın en yüksek aylığı üzerinden hesaplanan aylık ücretin yarısı kadar ikramiye verilmesi zorunludur. Normal çalışma süresi günlük 8 saat ve haftalık 48 saattir. Mesai günlerinde fazla çalışma süresi için ek mesai ücreti normal ücretin %150’si ve tatil günleri için %200’ü oranından hesaplanarak ödenmek zorundadır. Sağlık, emeklilik ve iş kazası riski olmak üzere üç grup altında ücretlerin yaklaşık yüzde 25’ini bulan oranlarda işverenin sosyal güvenlik ödemesi maliyeti bulunmaktadır.

Çalışma süresine bağlı olarak işçilerin 14-35 gün arasında değişen ücretli izin hakkı vardır. Ayrıca doğum, ölüm, evlilik vb. gibi durumlarda da işverenin işçiye izin vermesi zorunludur. Diğer taraftan kadınların doğum öncesi 45 ve doğum sonrası da 45 olmak üzere 90 gün ücretli izin hakkı vardır.

Ülkedeki vergi sistemine göre vergiler vergi koyma yetkisine sahip kamu idareleri açısından üçe ayrılmaktadır. Ulusal vergiler federal bütçe için toplanmaktadır. Bunlardan ilki şirket kazançları üzerinden tahsil edilen yüzde 35 düzeyinde ulusal kurumlar vergisidir. Şirketler ayrıca varlık değerinin yüzde 1’i oranında varlık vergisi ödemekle yükümlüdür. Gerçek kişiler için varlık vergisi, varlık değerinin büyüklüğüne göre yüzde 0,5 ile yüzde 1,25 arasında değişmektedir. Genel olarak yüzde 21 oranındaki KDV de ulusal vergi niteliğindedir. Sigara, alkollü içkiler, altın, kürk gibi bazı ürünler üzerinde de özel tüketim vergisi mevcuttur. Ticari işlemler üzerinden alınan ve işlem türüne göre yüzde 1,5-4 arasında değişen işlem vergisi eyaletler tarafından tahsil edilmektedir. Gayrimenkul üzerinden alınan vergiler ile damga vergisi de eyalet bazında alınan vergilerdir. Diğer taraftan yerel idarelerin tahsil ettiği, türü ve oranı çeşitli kriterlere göre değişen çeşitli vergiler mevcuttur.

İnşaat sektörüne ilişkin özel düzenlemeler 22250 Sayılı İnşaat Kanunu’nda yer almaktadır. Söz konusu yasaya göre mühendislik ve mimarlık faaliyetleri dahil inşaat sektörü tanımı içinde yer alan faaliyetlere başlayan müteşebbisin 15 gün içinde Çalışma Bakanlığı bünyesinde bulunan İnşaat Sektörü Ulusal Kayıt sistemine kayıt yaptırması gerekmektedir.

4. 
   Türk Müteahhitlik Firmalarının Faaliyetleri
   

Türk müteahhitlik ve teknik müşavirlik firmalarının inşaat, mühendislik, müşavirlik, bakım ve onarım işleri ile ilgili Arjantin’de üstlendiği herhangi bir faaliyeti/projesi bulunmamaktadır.

5. 
   İkili İşbirliği Olanakları
   

Arjantin’de ekonomik sektörler politik alanda oldukça güçlü lobilere sahiptir. İş çevrelerinin ekonomik çıkarları ve beklentileri politik kararlarla aniden değişme riski taşıdığından Türk firmalarının ülkedeki olası inşaat yatırımlarını tek başına yapmak yerine Arjantinli büyük şirketlerle ortak olarak yapmasında fayda vardır. Böylece politik risklerden bir ölçüde korunma sağlanabilecektir.

Arjantinli firmalar nükleer enerji dahil santral ve benzeri yatırımlarda oldukça tecrübe kazanmışlardır. Bu anlamda, Bolivya ve Venezüella gibi enerji kaynakları bol olan ülkelerdeki rafineri ve santral yapımlarında Arjantinli şirketlerin etkinliği söz konusudur. Bu bölgelere Türk şirketlerince yapılabilecek olası yatırımlarda Arjantin firmalarının hem deneyimlerinden hem de bölge ile olan kültürel yakınlıklarından faydalanmak mümkündür.

Diğer taraftan, Arjantinli yetkililerin başta Orta Asya olmak üzere Kafkasya, Ortadoğu ve Afrika’ya açılmak istediği ve bu konuda oldukça geç kalmış oldukları konusunda sık sık yorumlarda bulundukları bilinmektedir. Türkiye’nin bu bölge ile olan coğrafi ve kültürel yakınlığı, Arjantin inşaat firmaları için işbirliği imkanı doğurmaktadır. Türk firmalarının bu bölgelerdeki projelerinde Arjantinli firmalarla işbirliğine gidilebilir.

6. 
   Firma Sorunları
   

Arjantin’de kamu kaynakları ile finanse edilen projeler sadece Arjantin firmalarına açık bulunmaktadır. Uluslararası kuruluşlardan sağlanan kredilerle gerçekleştirilen projeler ise yabancı firmalara açıktır. Özel kaynaklarla finanse edilen projelerde yerel işçi çalıştırılması, karşılıklılık ilkesine uyulması, yerel firmalarla ortaklık oluşturulması, dış finansman sağlanması gibi yasal ve fiili zorunluluklar bulunmaktadır. Bu çerçevede, Arjantin’de açılan ihaleleri Türk firmalarının alabilmeleri için iki unsurun dikkate alınması gerekmektedir. İlk olarak özellikle büyük maliyetli projeler, çoğunlukla finansman sağlayan ülkelerin şirketlerine verilmektedir. Son zamanlarda yürütülen üst düzey ikili ziyaretler sırasında Çin, Arjantin’in büyük projelerine kredi desteği vermiş ve böylece bu projeleri de Çinli şirketler üstlenmiştir. Diğer bir husus ise özellikle maliyeti kısmen düşük projelerin yapımında yerli firmalarla ortaklık seçenekleri değerlendirilmelidir.

Ülkede faaliyet gösteren inşaat firmalarının sorunlarının başında yeterli finansman kaynaklarına ulaşım zorluğu gelmektedir. İnşaat sektörünün yatırımlardaki ağırlığına rağmen ülkedeki toplam kredilerden aldığı pay oldukça düşüktür. Toplam inşaat sektörü yatırımlarının yaklaşık beşte biri kamu kaynaklarıyla gerçekleştirilmektedir. Bu nedenle, dışarıdan finansman kaynağı getirmeden ülkede iş yapmanın oldukça zor olduğu belirtilmektedir.

Arjantin İnşaat Odasının 2011 yılında yaptığı bir çalışmaya göre ülkede toplam nüfusun yüzde 17,5’inin barınma ihtiyacına tekabül eden 2,5 milyon konut açığı olduğu bildirilmektedir. Hükümet kaynaklarıyla özellikle alt gelir gruplarına yönelik konut projelerindeki artışa rağmen, söz konusu açığın kapatılamamasında en büyük engel politik belirsizliklere ve inşaat şirketlerinin finansman kaynaklarına ulaşmasındaki zorluklara bağlı olarak yeterli yatırımların yapılamamasıdır. Özellikle sektöre olan yabancı yatırım eksikliği finansman sıkıntısının aşılmasındaki engellerin başında gelmektedir. Ayrıca, tutsat kredi piyasasının özellikle Brezilya ve Şili gibi komşu ülkelerden daha az gelişmiş olması da konut piyasasını olumsuz etkilemektedir.

İnşaat sektöründe firmaları zorlayan bir diğer konu, maliyetlerdeki ciddi artışlardır. Genel maliyet artışı bir önceki yıla göre 2010 yılında yüzde 21,5 ve 2011 yılında yüzde 17,3 olarak gerçekleşmiştir. 2012 yılında ise bir taraftan sektör daralırken bir taraftan da maliyet artışı hız kazanmış ve maliyet endeksi yıllık bazda yüzde 25,3 oranında artış kaydetmiştir. Söz konusu yıllarda resmi enflasyon oranın yıllık yüzde 10’larda seyrettiği dikkate alındığında maliyetlerin genel fiyat artışının yaklaşık iki katı seviyesinde gerçekleştiği görülmektedir. Resmi kurla ABD doları bazında ele alındığında 2012 yılında genel maliyet artış oranının yaklaşık yüzde 13,7 oranında gerçekleştiği görülmektedir. 2012 yılında sektördeki işçi maliyetleri yüzde 33,4, inşaat malzemeleri maliyeti yüzde 13,8 ve diğer genel maliyetler yüzde 32,4 artış göstermiştir. Sektörde işgücü ile malzeme maliyetleri arasındaki oran işgücü lehine 1995 yılından beri geçen dönemde en yüksek seviyesine ulaşmıştır.

İnşaat girdi malzemeleri arzı açısından da bazı dengesizlik sorunları bulunmaktadır. Ülkedeki çimento üretim kapasitesi mevcut talebin oldukça üzerinde olmasına rağmen örneğin taş ve asfalt konusunda faaliyet gösteren şirketlerin yetersizliği nedeniyle bu girdilerin fiyatı, talebin artış dönemlerinde aşırı yükselebilmektedir.

Yabancı firmaların karşılaştığı en önemli risk, ülkenin yasal ve politik yapısının öngörülemezliğinden kaynaklanmaktadır. Ani değişikliklerle şirketler üzerine ek yük getiren düzenlemelere gidilebilmektedir. Bu düzenlemelerin bir kısmı tamamen yabancı şirketleri hedef alırken bazıları tüm şirketleri kapsayabilmektedir. Başta işgücü maliyetlerini artırıcı ücret ve sosyal güvenlik düzenlemeleri ülkenin genelini kapsar niteliktedir. Yabancı sermayenin yerli sermaye ile aynı uygulamalara tabi olduğu yasal olarak açıklanmış olsa da, konjonktürel gelişmelere ve politik tercihlerdeki değişikliklere göre yabancı şirketler, fiili olarak farklı muamele ve engellemelerle karşılaşabilmektedir.

Kaynağı gösterilmek kaydıyla her ne kadar genel olarak para ve kâr transferinin önünde engel olmadığı belirtilse de, talep edilen belgeler ve izlenmesi gereken prosedürler itibarıyla bu konuda ciddi sıkıntılarla karşılaşılmaktadır. Ayrıca, para transferlerinin işlem ve zaman maliyeti oldukça yüksektir.

Zaman zaman yasa ve kararnamelerle şirketlerin yönetim ve hisse yapısı ile mülkiyet haklarına zarar verilebilmektedir. 2008 yılı sonunda özel emeklilik fonlarının ve 2012 yılında petrol şirketi YPF’nin millileştirilmesi, 2010 yılında rekabet mevzuatı gerekçe gösterilerek telefon şirketi Telefonica’nın hisselerinin bir kısmının satışa zorlanması, daha önce millileştirilen özel emeklilik fonlarının hissedar olduğu bazı şirketlerin yönetim kuruluna 2011 yılında Hükümet tarafından atamalar yapılması gibi uygulamalar ülkenin yatırım güvenilirliğini ciddi şekilde zarara uğratmaktadır.

Ülkedeki işçi işveren ilişkisi oldukça gergin bir yapıya sahip olduğundan her an grevler ve sosyal gerginliklere bağlı olarak çalışma barışı bozulabilmektedir. Özellikle ücret artış oranları ve sair ödemeler konusunda sıklıkla grev yaşanmaktadır. Bazen firmalar üzerinde baskı uygulamak isteyen Hükümet, özellikle işçi örgütlerini belli bir firma ya da firma grubu üzerine kışkırtabilmektedir.

Arjantin, yetişmiş işgücü açısından bölgenin en önde gelen ülkeleri arasında yer almakla birlikte işgücü maliyeti açısından da pahalı bir ülkedir. Mevcut durumda yaklaşık 540 ABD dolarına tekabül eden asgari ücret bölge ülkelerinin en yükseğidir. Arıca özellikle son 3 yıldır sektörlere göre her yıl yüzde 20-30 civarında ücret artışı yaşanmaktadır.

Ülkede son yıllarda, enerji tüketiminin doruğa çıktığı yaz ve kış aylarında enerji sıkıntısı yaşanmaktadır. Enerji yetersizliği yaşanan dönemlerde, konutların enerji ihtiyacını garanti altına almak isteyen Hükümet, işletmelerin enerjisini kısmaktadır.

Hem kamu kesiminde hem de özel kesimde hizmet kalitesinin son derece düşük olduğu ülkede, başta teknik altyapı hizmetlerinde olmak üzere ciddi sorunlarla karşılaşılmaktadır. Kamu ve özel sektörde çok uzun süre alan ağır bir bürokrasi hüküm sürmektedir.

Yabancı yatırımcıların karşılaştıkları genel sıkıntıların yanında Arjantin’in ülkemize olan uzaklığı da, özellikle inşaat yatırımları açısından firmalarımız için caydırıcı bir unsurdur.

Ülkemize özgü olabilecek bir diğer dezavantaj Arjantin’de etkin bir Ermeni diasporasının bulunmasıdır. Özellikle ekonomik ve siyasi olarak güçlü bir konumda olan Arjantin Ermeni toplumu ülkemiz aleyhine lobi faaliyetleri yürütmektedir. Söz konusu lobi faaliyetleri zaman zaman iki ülke arasındaki resmi ilişkileri dahi zedeleyecek derecede ön plana çıkmaktadır.

7. 
   Görüş ve Değerlendirmeler
   

Arjantin inşaat sektörü, geleneksel ve modern çalışma ve teknoloji sisteminin yan yana olduğu bir sektördür. Bu nedenle hem teknoloji açısından hem de eleman kalifiyesi açısından ülkedeki inşaat sektörünün ikili bir yapı gösterdiği söylenebilir. Ancak, teknik ve girdi kapasitesi olarak bakıldığında, finans kaynağı bulunduğu taktirde Arjantin hem tek başına hem de yabancı ortaklığıyla her türlü inşaat projesini hayata geçirme kapasitesine sahip bir ülkedir.

Bununla birlikte, ülkedeki devlet geleneğinin uzun vadede alacaklar ve mülkiyet hakkı açısından güven vermemesi, aniden değişebilen politik kararlarla yabancılar için iş ortamının olumsuz hale gelmesi ve sık sık yaşanan politik istikrarsızlık yabancı yatırımları caydıran temel faktörlerdir. Örneğin aniden yapılan bir yasa değişikliği ile ülkedeki işçi ücretlerine zam yapılması nedeniyle işgücü maliyetinin hiç hesapta yokken artması; şirketlerin kamudan olan alacaklarının ödenmemesi, belirli bir süre ile yapılmış sözleşmelerin tek taraflı olarak değiştirilmesi, ülke dışına kâr transferinin sınırlanması ya da kaldırılması, döviz kuru üzerinde yapay oynamalar yapılması gibi uygulamalar ülkede sık sık karşılaşılan risk unsurlarıdır.

Diğer taraftan, merkezi yönetim ile eyaletler arasındaki uyumsuzluk ve zaman zaman doruğa ulaşan politik çekişmeler nedeniyle, yatırım yapılan bölgeye göre de farklı olumsuzluklar oluşabilmektedir.

Arjantin’in 2002 yılından beri dış kredi kaynaklarına ulaşmada yaşadığı sıkıntılar devam etmektedir. Yaklaşık yüzde 90’ı 2005 ve 2010 yıllarındaki yeniden yapılandırmalarla çözüme kavuşturulan 2002 yılından kalma borç sorunu tamamen çözülebilmiş durumda değildir. ABD’li yargıç Thomas Griesa tarafından alınan ve özel fon şirketlerinin elinde bulunan Arjantin Hükümeti bonolarının bir seferde ödenmesine ilişkin kararın ve yine bu bonoların karşılığı olarak tahsil edilmek üzere Arjantin’e ait bir fırkateyne el konulması girişimlerinin ardından, özel fonların sahip olduğu bonoların 2010 yılındakine benzer bir plan dahilinde ödenmesi konusunda Hükümetin hazırlık çalışmaları yaptığı bilinmekle birlikte, henüz kesinleşmiş bir durum yoktur. Ayrıca devletlere olan yaklaşık 9 milyar dolar civarındaki Paris Kulübü borç sorunu da hala devam etmektedir. Süregelen borç sorunu, olumsuz etkide bulunmaktadır. Nitekim, Standards and Poor’s, Arjantin’in borç ödemeleriyle bağlantılı bazı gelişmeler üzerine, borç ödemeleri nedeniyle ülkenin uluslararası platformda giderek artan risklere maruz kaldığını gerekçe göstererek, 31 Ekim 2012 tarihinde Arjantin’in kredi notunu bir derece (“B”den “B-”ye) düşürmüş ve görünümü de negatif olarak açıklamıştır. Benzer şekilde Fitch de, 27 Kasım 2012’de Arjantin’in notunu “CC”ye düşürmüş ve görünümünü “negatif” olarak ilan etmiştir. Bu tür gelişmeler, hem kamunun hem de özel sektörün borçlanma maliyetlerine olumsuz yansıdığından yabancı şirketlerin ülkedeki faaliyetlerini de olumsuz etkilemektedir.

Dış yükümlülüklerini yerine getirmeyen, oldukça korumacı ve kapalı bir ekonomik politika izleyen, yabancı sermayeli olanlar başta olmak üzere zaman zaman şirketlere karşı sözleşmelerden kaynaklanan yükümlülüklerini yerine getirmekten kaçınan mevcut iktidar yapısı altında Arjantin’e yapılacak yatırımlarda seçici davranmakta fayda vardır. Finansman kaynağı sağlam ve özellikle dış kaynaklarla finanse edilen projeler, ülkeye yapılacak yatırımlar için öncelikli olarak değerlendirilmelidir. Uzun vadeli yap işlet devret modeliyle ihale edilen projelere sıcak bakılmamasında fayda vardır. Zira, böyle projelerde Hükümetin tek taraflı olarak süresinden önce sözleşmeyi feshederek yükümlülüklerini yerine getirmemesi sıkça rastlanan bir uygulamadır.

Ülkenin uygulamakta olduğu genişletici maliye ve para politikalarına bağlı olarak yaratılan iç talep ile emtia fiyatlarına bağlı olarak gelişen dış talep kaynaklı büyümenin sürdürülebilirliği konusu ekonomik olarak en büyük riski oluşturmaktadır. Yapay olarak gereğinden fazla artırıldığı düşünülen iç talebin enflasyonu kontrolden çıkarma riski bulunmaktadır.

Diğer taraftan, ülkenin istatistik kurumu tarafından açıklanan verilere güven duyulmadığından ekonomik göstergeler hakkında sağlıklı değerlendirmelerde bulunulamamaktadır. Örneğin resmi istatistiklere göre 2012’de yıllık yüzde 10,8 olarak gerçekleştiği iddia edilen enflasyon oranına hiç kimse itibar etmemekte ve özel araştırma şirketlerinin enflasyon tahminleri kullanılmaktadır. Nitekim, gerek özel, gerekse kamu sektörü hizmet ücreti ve maaş artışlarında uygulanan oran ortalama olarak %23-25 düzeyinde seyretmektedir. Başta IMF olmak üzere uluslararası kuruluşlar Arjantin resmi istatistiklerinin güvenilir olmadığını açıkça beyan etmektedir. Nitekim bu konuda IMF, Arjantin özelinde bir inceleme başlatmış ve IMF Direktörler Kurulu, Arjantin’in GSYİH ve enflasyon hesaplama yöntemleri konusundaki kararını 1 Şubat 2013 tarihinde açıklamıştır. Bu kapsamda, Arjantin’in istatistik yöntemlerini geliştirmek için IMF tarafından talep edilenleri gerçekleştirmek konusunda “yeterli çabayı göstermediğine” kanaat getiren Direktörler Kurulu, Arjantin’in “güven oyu vermediğini” belirtmiştir. Arjantin Hükümeti’ne istatistiklerini düzeltmesi için 29 Eylül 2013 tarihine kadar süre tanıyan IMF, Fon Başkanı Christina Lagarde’ın Direktörler Kurulu’nu 13 Kasım 2013 tarihinde bilgilendirmesini talep etmiştir.

Bütün bu olumsuz koşullar nedeniyle inşaat sektöründe yabancı yatırımcılar genel olarak sınırlı kalmış ve proje bazında son derece seçici davranmışlardır. Bununla birlikte ülkenin mevcut potansiyel zenginliği ve bu zenginliğin inşaat sektörüne sirayeti kaçınılmaz olarak ülkeyi vazgeçilmez kılmaktadır. Yabancı sermayeye daha ılımlı yaklaşan bir politikanın hakim olması ve ülkenin politik açıdan öngörülebilir planların yapılabilmesine müsait hale gelmesi durumunda, Arjantin’in diğer sektörleri yanında inşaat sektörü de yabancı sermaye için daha cazip hale gelecektir.

8. 
   İlgili Adresler
   

Cámara Argentina de Consultoras de Ingeniería,

Adres: Cerrito 1250 1ºPiso (1010) Ciudad de Buenos Aires Argentina

Tel./Fax: + (54-11) 4811-4133/0570/3630/4961

e-mail: [e-mail]

Web: http://www.cadeci.org.ar
Cámara Argentina de la Construcción,

Adres: Av. Paseo Colón 823 (1063) / Buenos Aires, Argentina.

Tel: + 54 11 4361-8778

Web: http://www.camarco.org.ar/default.aspx
Centro Argentino de Ingenieros,

Adres: Cerrito 1250 (C1010AAZ) Buenos Aires ARGENTINA

Tel-Fax: + (54)(11)4811-4133 ve 4812-0440/3223

Web: http://www.cai.org.ar/

Instituto de Estadistica y Registro de la Industria de la Construccion,

Adres: Paseo Colón 823 1er Piso

Tel.: + (54 11) 4363-3800 / 0800-222-1500

Web: http://www.ieric.org.ar/index.asp
Ministerio De Planificacion Federal Inversion Publica y Servicios,

Adres: Hipolito Yrigoyen 250, Postal Code: C1086AAB, CABA; Argentina.

Web: http://www.minplan.gov.ar/
Oficina Nacional de Contrataciones,

Adres: Av. Roque Saenz Peña 511 3er. piso C.P. (C1035AAA) - Ciudad de Buenos Aires - República Argentina

Tel.: [phone]

Web: https://www.argentinacompra.gov.ar