Toplayan və TƏRTİb edəN: K. HÜSeyn

Bərabit – Uda bənzəyən (simli alət) bir çalğı alətidir. Buna səbəb bunu çalan kimsənin bu aləti köksünün üzərinə qoymasıdır. Köks də Bər deməkdir. Əli İbn Hüseyn deyir ki: «Bərabit olan bir ümmət heç vaxt xeyir tapmaz». Lisanul Arab 7/258.

168 Tirmizi 2212,2213, əl-Albani «Səhih Silsilə» 2203, «Tahrimu Alatit Tarab» s. 78, İbn Əbu Dunyə «Zəmmul Məlahi», İbnu Əsakir «Tarixu Dəməşk» 12/582.

169 Əhməd «Musnəd» 2/356.

170 Buxari 5892, Müslim 259.

171 “Mərtəbətul İcma”, “Raddul Muxtar” 2/116.

172 “Keyfə Natamil Məa əs-Sunnə ən-Nəbəviyə” 162.

173 Buxari 4730, Müslim 2850, 2887.

174 Buxari 5778, Muslim 1109.

175 “Keyfə Nualicu Vaki Anil Alim” 119.

176 “Harakatul İsləmiyyə” 391, “Malyamiul Muctəmi” 368.

177 Buxari 5232, Müslim 2172.

178 Tirmizi 3/474, əl-Albani «Mişkətul Məsabih» 3118.

179 Müslim 4/1711.

180 Müslim 440.

181 “Təfsir” 2/194.

182 “Təfsir” 1/329.

183 “Əhkəmu Əhli Zimmə” 1/18.

184 Nəsəi 1/110, Əbu Davud 9/32.

185 “Əhkəmul Cənəiz” 169.

186 “Fatava İbn Baz” 9/100.

187 “Caridatul Muslimin” 607, 8/5/1417.

188 “Fatava əl-Fovzan” 7071.

189 “Fatava Fovzan” 6587.

190 “Fatava Fovzan” 1309.

191 “Carida ər-Riyad” 8/11/2001 il.

192 “Carida ər-Rayul Amm” 11503.

193 Musnəd 4/421, Nəsəi 7/119-121, Bəzzar «Musnəd» 9/294, Həkim «Mustədrək» 2647, əl-Albani zəif.

194 Məcmuu Fətava 28/496.

195 Məcmuu Fətava 11/470.

196 Məcmuu Fətava 13/30.

197 Məcmuu Fətava 28/497.

198 Məcmuu Fətava 19/70-72.

199 Məcmuu Fətava 3/355.

200 Məcmuu Fətava 20/104.

201 Məcmuu Fətava 28/483.

202 Məcmuu Fətava 28/491.

203 Məcmuu Fətava 13/48.

204 Məcmuu Fətava 20/140.

205 Məcmuu Fətava 19/73.

206 “Məcmuul Fətava” 13/30.

207 “Şəriə” 1/21.

208 Təbəri 54/52, əl-Albani “Səhih”.

209 “Əmr Bin Məruf” 37.

210 Məcmuu Fətava 4/155.

211 Məcmuu Fətava 20/161.

212 “Şərh Təhaviyyə” 439.

213 Məcmuu Fətava 10/203.

214 “Fərq Beynəl Firaq” 361.

215 “əl-Huccə” 2/255.

216 Fəthul Bəri 12/282.

217 Buxari 1360, 3884, 4772, Müslim 141, 144, Nəsəi 2035, Həkim 3291, İbn Hibban 982, Əhməd 23674, 23724.

218 “Mədarics Salikin” 1/338.

219 “ət-Tisiniya” 166.

220 Səhih Tirmizi 2623, Səhih İbn Məcə 891.

221 Müslim 82, Əbu Davud 4678, Tirmizi 2620, İbn Məcə 1078, əl-Albani «Səhihul Cəmius Səğir» 2848,5388.

222 Tirmizi 2618, əl-Albani 2849.

223 Bu əsəri Suyuti «Əsbabun-Nuzul» 180 isimli kitabında əl-Vəlid b. Ukbə haqqında nazil olunduğunu zikr etmişdir. Heysəmi «Məcmuul Zəvaid» 7,109, Əhməd və Təbərani.

224 Lisanul Arab 10/358, Tacul Arus s. 463, Mufrədatul Quran s. 819.

225 Lisanul Arab 10/359, İbn Teymiyyə «İman» s. 284.

226 Buxari 52, Müslim 1599.

227 Fəthul Bəri 1/137.

228 Mərvəzi «Qadrus Saləh», İbn Teymiyyə «əl-Umdə».

229 Müslim «İman».

230 Buxari.

231 Əbu Davud 3904, Beyhəqi 7/198 H. 13902.

232 Buxari, Müslim.

233 Buxari, Müslim.

234 əl-Albani “Dini – Peyğəmbəri – Quranı” Təhqir Edənlər Barəsində - Onlar söyləyirlər ki, Şeyx Albani – rahmətullahi aleyhi – dinlə istehza edəni, söyəni, Quranı təhqir edəni kafir saymır. Şeyx Albani – rahmətullahi aleyhi – deyir ki: “İnsanı yalnız etiqadı kafir edir, əməlləri yox”. Bütün bunlar bu gözəl insana qarşı atılmış böyük bir ədalətsizlikdir. Çünki Şeyx dəfələrlər söyləmişdir ki: Bu cür əməl sahibi o, zaman kafir olur ki, əgər o bütün bunların küfr olduğunu və ya Allahın dini ilə istehza olduğunu bilərsə. Əgər o, bütün bunları bilməzsə bu zaman kafir olmur. Bu da müsəlman alimlərinin rəyidir. Biz artıq qeyd etmişik ki, Şeyx Albani – rahmətullahi aleyhi – bu kimi əməlləri böyük küfr sayardı. Bu da heç bir şübhə oyatmır. Şeyx Albani – rahmətullahi aleyhi – tez-tez qeyd edərdi ki, bir kimsəni böyük küfrə yalnız onun etiqadı apara bilər. Lakin bu o, demək deyil ki, bir kimsə şəriətlə küfr olan əməl etsə kafir olmur. Şeyx Albani – rahmətullahi aleyhi – deyir ki: “Əməllər içərisində elə əməllər var ki, sahibini etiqadi küfrə aparır. Çünki bu əməllər onun batini küfrünə dəlalət edir. Məs: Qarşısında olan kitabın Quran olduğunu bilərək onu ayaqlayan kimsə kimi”. “Xaşiyətut Təhzir Fitnəti Təkfir” s. 72. İbn Teymiyyə – rahmətullahi aleyhi – deyir ki: “Əgər bir kimsə Peyğəmbər - sallallahu aleyhi və səlləm – i təhqir edən (incidən) və ona toxunan hər hansısa bir əməli və ya sözü söyləyərsə, bunu bilmədiyi və niyyət etmədiyi halda bu zaman ona bu cür deməkdən (təkfir etməkdən) qadağan edilir. Çünki onun əməli Allaha qarşı asilikdir. Misal olaraq Peyğəmbər - sallallahu aleyhi və səlləm – in yanında səsini qaldıran kimsə ola bilər. Əgər o, kimsə Peyğəmbər - sallallahu aleyhi və səlləm – i sözü və əməli ilə təhqir etdiyini qəsdli şəkildə və bilərək edərsə bu zaman o, kimsə kafir olur və əməlləri puç olar”. Sariul Məslul 2/120. İbn Qeyyim – rahmətullahi aleyhi – deyir ki: “Əgər bir kimsə söz söylədiyi zaman sözü qəsd etdiyi mənadan başqa bir məna verərsə və ya qəsdli olmadan söyləyərsə və ya nə məna daşıdığını bilmədən söyləyərsə bu zaman belə bir kimsəni can atmadığı və istəmədiyi şeylərə görə ittiham etmək olmaz. Bu Peyğəmbərlər vasitəsilə Allahın insanlara göndərdiyi dinidir”. “İləmun Muvakkin” 4/403. Şeyx Albani – rahmətullahi aleyhi – bu şeydə ittiham edənlər deyirlər ki: Moizələrinin birində o, deyir: “Əgər bir kimsə cahillikdən, pis tərbiyədən və ya huşsuzluqdan dini və ya Peyğəmbəri təhqir edərsə belə kimsə kafir olmur. O, zaman kafir olar əgər bunu bilərəkdən və qəsdli şəkildə edərsə. Bu şübhə edilməyən dinsizlikdir. Şeyxi ittiham edənlərə qarşı cavab: 1) Şeyx açıq-aydın deyir ki: Dini (Allahı) və Peyğəmbəri bildiyi və qəsdli şəkildə təhqir edərsə kafirdir. 2) Şeyx qeyd edir ki: Cahillikdən Dini və Peyğəmbəri təhqir edərsə kafir olmur. Həmçinin bu rəydə digər sələf alimləri də olmuşlar. Bu təkcə Şeyx Albani – rahmətullahi aleyhi – ın rəyi deyildir. Şeyx AbdurRazzaq Afifi – hafizahullah – dan: Dini (Allahı), Peyğəmbəri və Quranı cahillikdən təhqir edənin kafir olması barəsində soruşurlar”. Şeyx: “Digər hallarda olduğu kimi belə bir kimsəni cahildirsə əməllərinin nə ilə nəticələndiyi barəsində onu maarifləndirirlər. Əgər o, bundan sonra da bu cür etməyə davam edərsə bu zaman kafir olur. Bəzən eşidirk ki: “Cahillik üzr deyildir” deyirlər. Bu belədir – o, mənada ki, belə bir kimsə öyrədilib, başa salınır və tərbiyələndirilərsə. Belə bir kimsə başlı-başına buraxılaraq kafir olur mənasında deyildir”. “Fətava Rəsail” 1/173. 3) Əgər bir kimsə huşsuzluqdan belə bir söz işlədərsə o, kimsə üzürlüdür. Şiddətli sevincdən: “Ey Rəbbim! Sən mənim qulum, mən isə sənin Rəbbinəm” deyən kimsəni xatırlayın. Əgər insan bilərəkdən küfr edərsə, inadkarcasına və qəsdli şəkildə belə bir kimsə kafirdir. 4) Şeyx Albani – rahmətullahi aleyhi – deyir ki: “Əgər bir kimsə pis tərbiyədən bunu edərsə kafir deyildir”. Bütün bu sözlərin deyilməsinin nəticəsi pis tərbiyədən doğur. Bu cür sözləri çox eşitmək olar. Məs: Nəcd şəhərində insanlar arasında belə bir söz gəzir: Allahda güc yoxdur”. Bu küfr deyildir, lakin: “Allahdan başqa güc, qüvvət yoxdur” cümləsinin qısaldılmış formasıdır. Bunun deyilməsinə də səbəb pis (Dini) tərbiyənin olmasıdır. Lakin heç kəs bu insanları küfrdə ittiham etməmişdir. Şeyx Albani – rahmətullahi aleyhi – ın qəsd etdiyi də budur. Sual: Bir nəfər şiddətli qəzəb halda İslamı söymüşdür. Bu barədə hökm nədir? Bu əməldən tövbə etmək üçün qoyulan şərtlər nədir? Nəticə etibarilə onun nikahı fəsh (etibarsız) edilirmi? Şeyx Useymin – rahmətullahi aleyhi – deyir ki: “Həmd Allaha məxsusdur. Kim islamı söyərsə barəsində hökm onun kafir olmasıdır. Çünki islamı söymək və yaxud buna istehza etmək İslamda irtidat (mürtədlik), Allah və Onun dininə qarşı küfr etmək sayılır. Allah bizə İslama istehza edən və sonra da: “Biz sadəcə boş-boş danışıb zarafatlaşırdıq!” söyləyən bəzi kəslər barədə söz açır. Lakin Allah bizə bildirir ki, onların etdiyi bu cür zarafat faktiki olaraq Allaha, Onun ayələrinə və Onun Rəsuluna lağ, istehza etməkdir və bunu etməklə də onlar küfr işləmişdirlər. Allah buyurur: “Onlardan nə üçün istehza etdiklərini soruşsan, deyərlər: 'Biz sadəcə boş-boş danışıb zarafatlaşırdıq!' De: 'Allaha, Onun ayələrinə və Onun Elçisinə istehzamı edirsiniz? Üzrxahlıq etməyin! İman gətirdikdən sonra artıq kafir oldunuz'. Sizlərdən bir qismini bağışlasaq da, digərlərinə günahkar olduqlarına görə əzab verərik”. (ət-Tövbə 65-66). Allahın dininə istehza etmək və yaxud Allahın dinini söymək və yaxud Allahı və Onun Rəsulunu təhqir etmək və onlara lağ etmək fərdi islam dairəsindən çıxaran böyük küfrdür. Bununla belə, onlardan da tövbə etmək üçün fürsət var. Çünki Allah buyurur: “Qullarıma mənim bu sözümü de: 'Ey Mənim özlərinə qarşı həddi aşmış qullarım! Allahın rəhmindən ümidinizi üzməyin. Şübhəsiz ki, Allah bütün günahları bağışlayır. O, həqiqətən, Bağışlayandır, Rəhmlidir!”. (əz-Zumər 53). Əgər bir şəxs mürtədliyin istənilən bir növündən tövbə edirsə və onun tövbəsi səmimi isə, tövbəyə dair bütün şərtlər qarşılanırsa, bu halda Allah onun tövbəsini qəbul edir. Tövbənin beş şərti var və bunlar aşağıdakılardır….Mən deyirəm ki, əgər bir insan hər hansı bir günahdan tövbə edirsə - hətta bu günah İslamı söymək, təhqir etmək olsa belə - yuxarıda qeyd olunan şərtləri qarşılayarsa onun tövbəsi İnşallah qəbul ediləcəkdir. Bununla belə qeyd etmək lazımdır ki, bir söz ola bilsin ki, küfr əməli və yaxud mürtədlik olsun, lakin bunu söyləyən şəxs bununla belə hələ kafir olmasın. Yəni, onun kafir olduğuna hökm etməmək üçün bir maneə varsa bu halda həmin şəxs kafir olmaya bilər. Bizim bu misalda bildirilir ki, bir nəfər qəzəbli halda islamı söymüşdür. Biz ona deyirik: Əgər sənin qəzəbin nə söylədiyini bilməyəcək dərəcədə şiddətli olubsa və həmin anda özünüzdə olmamısınızsa (göydə və yaxud yerdə, harada olduğunuzu bilməmisinizsə) və həmin sözlərin nə olduğu barədə düşünmədən və bilmədən bunları söyləmisinizsə, bu halda bu sözlər hər hansı hökmə tabe tutulmur və sizə mürtəd hokmü verilə bilməz. Çünki bu sözlər bilərəkdən, onun öz iradəsi, qəsdi ilə söylənilməmişdir. Əgər bir söz bilməyərəkdən, bunu niyyət etmədən söylənilirsə Allah buna görə fərdi cəzalandırmır. Allah buyurur: “Allah sizi qəsdiniz olmadan içdiyiniz andlara görə (onları pozmağa görə) cəzalandırmaz, lakin O, sizi qəsdlə içdiyiniz andlara görə cəzalandıracaqdır”. (əl-Maidə 89). Əgər şiddətli qəzəb anında küfr sözlərini söyləyən sözügedən şəxs nə dediyini bilməyibsə, bu halda onun sözləri heç bir hökm ifadə etmir və bu halda onun mürtəd olduğuna hökm verilə bilməz. Ona mürtəd hokmü verilmədiyindən zövcəsi ilə nikahına da xətm verilmir. Daha doğrusu zövcəsi hələ də onun nikahı altında qalır. Ancaq bildirmək istəyirəm ki, kimsə hirslənibsə bu qəzəbinin qarşısını Peyğəmbərin (Ona Allahın salavatı və salamı olsun) nəsihət etdiyi yollar ilə almağa çalışsın. Belə ki, bir kişi ondan: “Ey Allahın Rəsulu, mənə nəsihət et” deyə xahiş etdi. Peyğəmbər: “Hirslənmə”deyə cavab verdi. Peyğəmbər bunu bir neçə dəfə təkrarlayaraq “Hirslənmə”dedi. Odur ki, həmin şəxs də özünü ələ almalı və məlun şeytandan Allaha pənah aparmalıdır. Əgər ayaq üstə isə otursun, oturubsa uzansın. Əgər onun qəzəbi həddən artıq güclənirsə dəstəmaz alsın. Bütün bunlar onun qəzəbini sovuşduracaqdır. Nə qədər insan olub ki, qəzəbli halda ikən əməl etdiklərinə görə peşman olublar, lakin artıq iş işdən keçmişdir. “Fətvalar toplusu” 2/152.

235 Səhih Tirmizi 2623, Səhih İbn Məcə 891.

236 Əhməd «Musnəd» 2/429, H. 9532, əl-Albani «Səhihul Cəmi» 5939.

237 Əbu Davud 3904, Beyhəqi 7/198, H. 13902.

238 Buxari, Müslim.

239 Msülim 65,66.

240 Tirmizi 1535, Əbu Davud 3251.

241 Buxari.

242 Müslim «İman».

243 Müslim 62.

244 Buxari.

245 Müslim.

246 Buxari.

247 Səhih Sünnən Əbu Davud, əl-Albani səhih.

248 Məcmuul Fətava 7/353.

249 Buxari, Müslim.

250 Buxari, Müslim Abdullah b. Amr – radıyallahu anhu – yolu ilə.

251 İbn Qeyyim «Namazı tərk edənin hökmü».

252 Buxari, Müslim.

253 İbn Qeyyim «Namazı tərk edənin hökmü».

254 İbn Qeyyim «Namazı tərk edənin hökmü».

255 Buxari 3166.

256 “Minhəcus Sunnə” 5/248.

257 Əhməd 5/223, İbn Məcə 2/896, əl-Albani “Səhih”.

258 “Sarimul Məslul” 95.

259 Buxari 357.

260 Əbu Davud 2751, İbn Məcəc 2685, əl-Albani “Səhih”.

261 AbdurRazzaq 5/219, Səid İbn Mənsur 2599.

262 “əl-İnsaf” 10/348, “Bəyanul Dəlil” 64.

263 “əl-İncad” 2/45.

264 “əl-Umm”. İbnul Covzi “Qavaninul Fiqhiyyə”.

265 Buxari 2731, 2732.

266 “Fəthul Bəri” 5/341, “Aunul Məbud” 7/318.

267 “əl-Məcmu” 6/51.

268 “əl-Muğni” 13/152.

269 “Fatava Ləcnə” 23/441.

270 Əbu Davud 3/437, Beyhəqi 9/205, əl-Albani “Səhih”.

271 “əl-Milyalu Nihal” 1/118.

272 “əl-İstizkar” 14/84.

273 Lisanul Arab 3/172, Mufrədat fi Ğaribil Quran s. 191, Nihayəi Ğaribil Quran 2/214.

274 “əl-Mubdi” 9/175.

275 “Fatava Subki” 2/586.

276 “Kəşf əl-Qinə” 6/167.

277 “əl-Umm” 3/363.

278 “Əhkəmul Sultaniyya” 92.

279 Buxari 6922.

280 “Feyzul Qadir” 11/59.

281 Müslim.

282 Müslim.

283 Məcmuu Fətava 7/679.

284 Durar əs-Səniyyə 8/244.

285 Seylul Cərrar 4/578.

286 Qurtubi «Təfsir» 7/6128, 16/203.

287 “Fatava əs-Subki” 2/578.

288 “Məcmuul Fətava” 10/32.

289 “Minhəc Sunnə” 5/250.

290 “Məcmuul Fətava” 35/99.

291 “Məcmuul Fətava” 10/372.

292 Əhməd “Zuhd” 365.

293 “əl-Lətaif” 41.

294 “Buqaya əl-Murtəd” 1/345.

295 “ər-Rasail Masail Nacdiyya” 3/20.

296 “əd-Dürər əs-Səniyyə” 10 cild səh 432, 433

297 Başqa rəvayətdə: Ona: “Ey zənci oğlu!”– deyə müraciət etdim.

298 Buxari 30.

299 Məkkə və Mədinə şəhərlərindəki toxunulmaz ərazi.

300 Buxari 6882.

301 Suleyman İbn Sahman “İrşad ət-Talib” 11/12/13, “Tariqul Hicreteyn” 412, 413.

302 İbn Həzm «əl-İhkum fi Usulil Əhkam» s. 895.

303 Şingiti «Ədvaul Bəyan» 3/429.

304 AbdurRahman AbdulXaliq «İman və Küfr ayrımı» s. 79-80.

305 “Təfsir Təbəri” 8/50.

306 İbn Kəsr «Təfsir» 3/28, 4/25.

307 “Təfsir Bəğavi” 1/500.

308 “əl-Fisal” 3/142.

309 “Fəthul Bəri” 13/407.

310 “Məcmuul Fətava” 12/493.

311 “Tariqul Hicrəteyn” 611.

312 “Durarus Səniyyə” 1/66, “Məcmuul Muallifət” 3/14.

313 Müslim 153.

314 Əhməd 4/24, İbn Hibban 1827, Təbərani 1/841, əl-Bəzzar 3/217.

315 “əl-İkməl” 1/468.

316 “əl-Mufhim” 1/368.

317 “Şərh Muslim” 2/342.

318 Şərh Müslim 2/342.

319 İbn Məcə 1853, İbn Hibban 1390, Əhməd 4/381, əl-Albani «İrvaul Ğəlil» 7/57.

320 Şəukani «Neylul Əvtar» 6/210,363.

321 Təbərani «Sağir» s. 69, Həkim 2/184, Beyhəqi 7/289.

322 Buxari 2/352, 9/166, Beyhəqi 7/288-289, Əhməd 6/359-360.

323 “Məcmuul Fətava” 4/360.

324 “Bəhrur Raik” 5/134.

325 Tirmizi 2180, Əhməd 5/218, əl-Albani səhih.

326 Müslim 974/103, Nəsai 3973, Əhməd 6/221, əl-Albani «Cənaiz» 231.

327 “Məcmuul Fətava” 11/411-412.

328 Buxari, Müslim.

329 İbn Məcə 2117, Buxari «Ədəbul Mufrad» 789, Əhməd 1/214, əl-Albani «Səhihdə» 139.

330 Əhməd 1/381, İbn Məcə 3530, əl-Albani “Səhih”.

331 Əbu Heysəmə “Kitabul Elm” 144, əl-Əcurri “Əxləqul Uləma” 45.

332 “İləmul Muvakkin” 4/308.

333 «Məcmuu Fətava» 3/229-231.

334 Təfsirul Qasimi 5/1307-1308.

335 “Muxtəsər Uluv” səh 177, “İctima Cuyuş əl-İsləmiyyə” 165.

336 “əl-Muhəllə” 10/410.

337 əl-İstiğasə 1/381, 382.

338 “Məcmuul Fətavə” 11/406.

339 “Mədəricus Salihin:“ 1/367.

340 Buxari 3452, Müslim 2756-2757, Əhməd 2/304.

341 “ət-Təzkira” 2/67.

342 Məcmuul Fətava 3/229-231, əd-Durarus-Səniyyə 12/73-74, Əbu Muhəmməd İbn Həzm əl-Fisal kitabında 3/252 demişdir: “Bu insan ölənə kimi Allahın onun külünü cəm edə biləcyindən və onu dirildə biləcəyindən cahil oldu. Ona iqrarı, qorxusu və cahilliyi bağışlandı.”, Bax “Muxtələfil Hədis” səh 81, “İsar əl-Haqq” səh 394, “əl-İstiğasə firrədi Aləl Bəkri kitabı” 1/383.

343 “Mədəric əs-Səlikin” cild 1 səh 368.

344 “əl-Fisal” 3/251-253 də bu maneə üçün başqa 3 dəlil də zikr etmişdir. Həmçinin bax “Mİnhəc İbn Teymiyyə fitTəkfir” 1/243-249 da müəllif İbn Teymiyyədən bu maneə üçün doqquz dəlil nəql etmişdir. “əl-Qatu vəz Zan” 2/469-479, Alimlərin müəyyən bir şəxsin Təkfir edilməsinə maneə olan məsələr haqqındakı sözlərinə işarə edərkən qeyd edilən mənbələrdə bu maneəyə aid çoxlu dəlillər vardır.

345 Məcmuul Fətava 12/500-501.

346 Raddu aləl Bəkri səh 258-260.

347 “Məcmuul Fətava” 35/164-165.

348 “Məcmuul Fətava” 1/121, AbdurRazzaq İbn Əhməd Muaşir “Cəhlu Bil Məsələti Etiqadi və Hukmuhu” 203-204.

349 “Məcmuul Fətava” 2/41, 42, AbdurRazzaq İbn Əhməd Muaşir “Cəhlu Bil Məsələti Etiqadi və Hukmuhu” 206-207.

350 AbdurRazzaq İbn Əhməd Muaşir “Cəhlu Bil Məsələti Etiqadi və Hukmuhu” 506.

351 “Məcmuul Fətava” 19/96.

352 “Təvil Muxtəlif əl-Hədis” 119.

353 Şərh Əqidətul Təhaviyyə 357 səh.

354 Məcmuatul Rəssail vəl Məsəil Nəcdiyyə 1/44, Durar əs-Səniyyə 10/144-145.

355 Buxari 3452, Müslim 2756-2757.

356 Durarus Səniyyə 10/239-240.

357 Məcmu Rəsail vəl Məsəil ən-Nəcdiyyə 1/246.

358 Durarus Səniyyə 3/20-23.

359 “Durərus Səniyyə” 10/240.

360 Minhəc Əhlul Haqq” 85.

361 İsar əl-Haqq Alə əl-Xaliq 449.

362 Diya əş-Şariq səh 372, Cəhlu bi Məsəili etiqadi və hukmuh səh 444.

363 Kitabu Tənbih Zəvil Əlbab əs-Səlimə Anil Vuqui Fil Əlfaz əl-Mubtədiətil Vaximə və Təbriətuş Şeyxeyn əl-İmameyn Min Təzvir Əhlil Kəzib vəl Meyn səh 122-123.

364 “əd-Durarus Səniyyə” 10 cu cil səh 433

365 “Fitvalar və Elmi Tədqiqatlar üzrə Daimi Heyətin fitvalar toplusu” 2/97, Fitva (11043)

366 “Nəvaqidil İman əl-Qovliyyə vəl əməliyyə” əl-Üzr bil Cəhl səh 59, 64. Bax: əl-Fisal 3/249, “əl-Muğni”Riddə kitabı 12/277, əş-Şifa 2/23, 524, 529, 530, “Minhəc əs-Sünnə” 5/88-125, “Müxtəsər Fətavə əl-Misriyyə” səh 247, 248, “ər-Rəd əlal Əxnai”səh 61, 62, “Məcmuul-Fətəva” 35/164,165, “əl-İstiğasə” 2/629, 630, “Mufid əl-Mustəfid fi kufri tərik ət-Tovhid”, “əd-Durarus-Səniyyə” 1/235, 236, 520, 521, və 10/368, 474, Məcmu ət-Tovhid 1/54, Şeyx Abdullah İbn ƏbdürRəhman Əbu Batinin “Müəyyən bir şəxsi Təkfir etmək” adlı risaləsi və Şeyx İshaq İbn ƏbdürRəhmanın “Müəyyən bir şəxsi Təkfir etməyin hökmü” risaləsi (hər ikisi “əd-Durarus-Səniyyənin” tərkibində 10/351-375 nəşr edilib), “Fətavə əl-Ləcnə əd-Dəimə” 2/96-100 fitva (11403), Şeyximiz ƏbdülƏziz İbn Bazın “Fitvalar toplusu” (ət-Tayarın cəm etdiyi 2/528-529) “Təkfirin düzgün qaydaları”, “Müyyən bir şəxsin Təkfiri”risaləsi , “Nəvaqidil İman əl-Qovliyyə vəl əməliyyə”, “əl-Üzr bil Cəhl risalasi”, “ət-Tibyan Şərh Nəvaqid əl-İslam” risaləsinin əlavəsi səh 75-76, Doktor Muhəmməd əl-Arusinin “Məsəil əl-MuştəRakə “səh 303 və davamı. Həmçinin bax: “ƏbdürRəzzaq Məaşin, Şeyximizi ƏbdüRrəhman İbn Nasir əl-Barrakın nəzarəti altında nəşr edilmiş “əl-Cəhl bi məsəil əl-Etiqad və hokmihi” kitabı, Muhəmməd əl-Vuheybinin “Nəvaqidul əl-İman əl-Etiqadiyyə və Dəvabit ət-Təkfir indəs Sələf” 1/225-301 bu kitablarda bu maneənin məsələləri haqda təfsilat vardır.

367 Müslim “İman” 240, (153).

368 Fətvalar və Risalələr toplusu kitabı 3/5-6, 2/222.

369 Şərhu Kəşfu Şubuhət.

370 Müslim 153.

371 “Muğni” 8/131.

372 “Şeyx Useyminin Fətvaları” 2/224.

373 Şərhu Kəşfu Şubuhət.

374 Şərhu Kəşfu Şubuhət.

375 “Zadul Məad” 5/33.

376 Əbu Davud 4420, əl-Albani “İrva” 7/354.

377 “Zədul Məad” 5/34.

378 İbn Həcər “Fəth” 4/207, Buxari 1834, Muslim 1111.

379 “Şərh Mumti” 6/417.

380 “Durarus Səniyyə” 10/136-137.

381 “Misbah əz-Zilam” 324.

382 Məkkədə verilən dərs və fətvalar 9-cu yazı, “A” üzü.

383 “Məcmuul Fətava ər-Rəsail Kufr vət Təkfir” 2/221.

384 “Liqau Bəbul Məftuh” 12/33, 19/33.

385 “Liqau Bəbul Məftuh” 31/163.

386 “Şərh Nuniyyə” 2/211, kasset 53, 36-cı dəqiqə. Şeyxin İnternet Saytında var.

387 “Şərh Mumti” 11/273,274.

388 “Liqau Bəbul Məftuh” 10/43, 51.

389 “əl-İcabat Ala-Asiləti əl-Caliyat” 1/32-33.

390 “Navaqidul İslam” kasset 1, 01:06:00 dəqiqə, səh: 33.

391 “Navaqidul İslam” kasset 1, 01:16:56 dəqiqə.

392 “Navaqidul İslam” səh: 32-33.

393 "ər-Risalətud-Dəlail fi hukmi muvaləti əhlil-işrak!" kitabının şərhi, səh. 212.

394 http://www.islamup.com/download.php?id=150904 12-ci dəqiqə.

395 http://www.sahab.net/forums/index.php?a ... ach_id=699

396 “Məcmuul Kutubu Risələ və Fətəva Şeyx Rabi” 14/309-312.

397 “Muhadara Maza Bəadəl Hacc” 30-cu dəqiqə. http://www.ar.miraath.net/audio/downloa ... l_hajj.mp3

398 “Liqau Bəbul Məftuh” 15/48-ci kasset, “B” üzü.

399 “Minhəcu Sunnə” 4/504.

400 “Mufhim” 111.

401 “Muxtəsər əs-Sayaik” 494.

402 “Məcmuul Fətəva” (Fəhd əs-Suleymanın cəm etdiyi 2/134).

403 Əbu Davud 4391, 4402, İbn Məcə 2041, Darimi 2296, əl-Albani «İrvaul Ğəlil» 297.

404 “əl-Muğni” 12/266.

405 “Rovdatut Talibin” 1728.

406 “əl-İcma” 122.

407 Həkim 2/357, Beyhəqi 8/208, Təbəri 13/82, Nəsəi 8/111, Həkim 3/392, “Səhih Silsilə” 807.

408 “Məcmuul Fətava” 14/120.

409 “Təfsir əl-Qurtubi” 10/190.

410 “Muğni” 7/292, İbn Həzm “əl-Muhəllə” 8/330.

411 “Əhkəmul Quran” 5/13.

412 “Ravdatu Talibin” 8/58.

413 “əl-Muhəllə” 8/336.

414 “Təfsir əl-Həzn” 4/117.

415 “Fəthul Bəri” 2/313.

416 “Təfsir Bəğavi” 5/329.

417 İbn Macə 2045, Beyhəqi 7/356, əl-Albani «Mişkətul-Məsabih» 6293-cü hədis.

418 Buxari, Müslim.

419 “Savaiqul Mursələ” 2/515.

420 “İləmul Muvakkin” 3/63.

421 Buxari 6571, 7511, Müslim 314.

422 “Şərh Muslim” 3/40.

423 “əl-Muafaqat” 3/263.

424 Minhəc Sünnə Nəbəviyyə 5/239.

425 Fəthul Bəri 13/407.

426 Müslimin Şərhi 1/205.

427 Tariqul Hicrəteyn 412.

428 Şeyxulislam «əl-Fətva əl-Kubra» 2/41-42.

429 Peyğəmbər – sallallahu aleyhi və səlləm – buyurdu: «Hər doğulan təbiətinə görə (fitrət üzərə) doğular. Sonradan ata-anası onu Yəhudiləşdirər, Xristianlaşdırar, Atəşpərəstləşdirər…» Müslim 2658. Bu hədisdə Peyğəmbər – sallallahu aleyhi və səlləm – buyurmadı ki: Müsəlmanlaşdırar. Çünki hər doğulanın doğulduğu təbiəti İslamdır. Ayə: