| Victor Hügo, Romantizm’in babasıdır. Akımın ilkelerini Cromwell adlı oyununun ön sözünde(mukaddimesinde, girişinde) izah etmiştir. Hernani adlı oyunu da bu akım doğrultusunda başarılı bir başka eseridir.
Romantizm, Fransız İhtilali sonrasında ortaya çıktığı için ulusçuluk etkisinde gelişmiş, konularını da milli kaynaklardan, milli tarihten ve halkın günlük yaşamından almıştır. Yapıtlarda milli destanlar, Hristiyanlık mucizeleri öne çıkmıştır.
Sanatçılar klasik edebiyattaki ideal(soyut, evrensel) insan yerine somut insanı anlatmışlardır. İnsanın hem olumlu hem de olumsuz yönleri olabileceğini göstererek onun zıtlıklarla dolu olduğunu vurgulamışlardır. Böylece iyi-kötü, güzel-çirkin gibi zıtlıklar ele alınmıştır. Yine de romantikler tam olarak ideal insandan kurtulamamışlardır. Çünkü iyileri hep iyi, kötüleri hep kötü olarak ele almışlar, iyileri eserin sonunda ödüllendirmişler, kötüleri cezalandırmışlardır. Yani tam olarak gerçekçi olamamışlardır.
Romantik sanatçılar, eserlerde kişiliklerini gizlememişler, tabiat tasvirleriyle dolu anlatılarında hüzün, melankoni, kötümserlik, kuşku gibi kişisel durumlarını anlatmışlardır. Melankoni, bu çağda bir hastalık gibi yaygınlaşmıştır.
Romantikler, konunun biçimden daha önemli olduğunu düşünmüşlerdir. Klasiklerin üslupçu tutumundan kaçınmışlardır. Dağınık bir anlatım eserlerde göze çarpmaktadır. Romantizm bütün edebi türleri etkisi altına almıştır.
Victor Hügo, kuralcı tiyatrolar olan trajedi ve komediyi bırakmış onun yerine dram tiyatrosunu öne sürmüştür. Çünkü dram tiyatrosu ne trajedi gibi acı dolu ne de komedi gibi gülünç doludur. Acı-gülünç zıtlığı romantik bir zıtlık olarak dram tiyatrosunu oluşturmuştur. Dram tiyatrosunda kurallar serbesttir. Üç birlik kuralına uyulabilir de uyulmayabilir de. Kaba saba sözler gösterilebilir de gösterilemez de. Oyuncuların mitolojiden seçilmesi gibi bir zorunluluk yoktur. Kısaca dram yazarı yazdığında özgürdür.
Dostları ilə paylaş: |
