Türk tekke şİİRİ Eskişehir 2013 Türk Dünyası Kültür Başkenti Ajansı Kapak Ebrusu
Yüklə 0,56 Mb. Pdf görüntüsü
|
- Bu səhifədəki naviqasiya:
- SENİ SEVEN ÂŞIKLARIN
- ERİLMEZ YÂRE
| AŞKIN ODU CİĞERİMİ
Aşkın odu ciğerimi Yaka geldi yaka gider Garip başım bu sevdayı Çeke geldi çeke gider Bülbül eder zâr ü efgan Aşk oduna yandı bu cân Benim gönülcüğüm hemân Hak’tan geldi Hakk’a gider Firkât kâr etti cânıma Gelsin âşıklar yanıma Aşk zencirin dost boynuma Taka geldi taka gider Ârifler durur sözüne Gayrı görünmez yüzüne Eşrefoğlu yâr yüzüne Baka geldi baka gider EY ALLAH’IM Ey Allah’ım beni senden ayırma Beni senin dîdarından ayırma Seni sevmek benim dînim imânım İlâhî dîni îmândan ayırma Sararıben solup döndüm hâzâna İlâhî hazânımı daldan ayırma Şeyhim güldür ben anın yaprağıyam İlâhî yaprağım gülden ayırma 89 Ben ol Dost bahçesinin bülbülüyem İlâhî bülbülüm gülden ayırma Balığın canını suda dediler İlâhî balığım gölden ayırma Eşrefoğlu senin kemter kulundur İlâhî kulu sultandan ayırma SENİ SEVEN ÂŞIKLARIN Seni seven âşıkların Göz yaşı dinmez imiş Hem seni maksûd edenler Dünyâ ahiret anmaz imiş Ölmez imiş âşık cânı Hiç dağılmamış teni Aşk kimi kim kıldı fâni Ona zevâl ermez imiş Gönlün sana verenlerin Eli sana erenlerin Gözü seni görenlerin Devranları dönmez imiş Aşkına düşen canların Yoluna baş verenlerin Aşk bülbülü olanların Kimse dilin bilmez imiş Kim ki gerçek sever seni Yoluna kor teni canı İster seni dün ü günü Hûri’ye aldanmaz imiş 90 Aşkın ile bilişenler Senin ile buluşanlar Sen Sultan’a ulaşanlar Ebedî ayrılmaz imiş Hak yoluna gelenlerin Hakk’ı gerçek sevenlerin Nişânı budur anların Mala cana kalmaz imiş Sen Leyli’yi görenlerin Mecnûn olup kalanların Kendüzünden varanların Kimse hâlin bilmez imiş Eşrefoğlu Rûmî senin Yansın aşk oduna canın Aşk oduna yanmayanın Kalbi sâfî olmaz imiş ERİLMEZ YÂRE Erilmez yâre bîyâr olmayınca Cihânın halkı ağyâr olmayınca Hakikât âlemine yol varılmaz Bu mülkten külli bîzâr olmayınca O vahdet bahrine kimse ulaşmaz Akıp göz yaşı pınar olmayınca Müyesser olmaz ol yârin visâli Yolunda varı îsâr olmayınca 91 Bu dünya cîfesin nefs iti komaz Gönülde azm-i dîdâr olmayınca Gönül cem’oluben Dost’a yönelmez Bu dünya kârı tarmar olmayınca Gönül dost’a özenmez dertli olmaz Bir ehl-i derde uyar olmayınca Gönüle dolmaz ol yârin hayâli Hayâl-i gayri yuyar olmayınca Gönül âyinesi pasdan silinmez Dilinde Dost tekrar olmayınca Gönül bu aşka her giz mahrem olmaz Tamam derde giriftâr olmayınca Cihanda kimse aşkdan haz etmez Koyup nâmûsu bîâr olmayınca Kişi bu aşk içinde gerçek olmaz Vefâ koyup cefâkâr olmayınca Cefâsız kimse ermedi vefâya Gül olmaz bellidir hâr olmayınca Visâl-i şerbetine kimse kanmaz Yürek derd ile yanar olmayınca Kime kim zerre derdi yâver oldu Komaz aşkdan haberdâr olmayınca Ko gitsin dertsizi hayvandır ol kim Yedilmez ana yulâr olmayınca 92 Var evvel dertli ol andan em iste Timâr yok sana bîmâr olmayınca Sözünü ehl-i derdin etme inkâr Yolu bulamazsın ikrâr olmayınca Var Eşrefoğlu Rûmî gibi sen de Dolanma vasl-ı dildâr olmayınca KEMAL ÜMMÎ (?-1475) Asıl adı İsmail’dir. Niğde’de doğup orada yaşamıştır. Halveti tarikatına mensuptur. Şiirde Yunus Emre yolunu takip etmiştir. Kendisinden sonra geleceklere örneklik teşkil edecek şiirler yazmıştır. İlahileri Anadolu ve Orta Asya Türkleri tarafından çok sevilmiştir. Divanı vardır. Yüklə 0,56 Mb. Dostları ilə paylaş:
|