EY BENİ AŞK ATEŞİNE YANDIRAN Ey beni aşk ateşine yandıran Aşk senin âşık senin ma’şûk senin Hem seven hem sevilen hem sevdiren Aşk senin âşık senin ma’şûk senin Âşıkın kalbine kılsan bir nazar Mâsivâdan anda kalmaz eser Sana iren cennet ü hûrî n’ider Aşk senin âşık senin ma’şûk senin
150
Yanar aşk ile cân ü tenim Geçer ise âh ile dün ü günüm Hep senindir arada nem var benim Aşk senin âşık senin ma’şûk senin Mahz-ı lûtfun ile ey kâdir ilâh Âşıkın kalbine kılsan bir nigâh Bir gedâdır Nûrî kulun pâdişâh Aşk senin âşık senin ma’şûk senin YANMAKTAN USANMAZAM Yanmaktan usanmazam pervâne miyim bilmem Hiç sonunu saymazam divâne miyim bilmem Dil-hâne harâb oldu yıkıldı türap oldu Her cânibi bâb oldu vîrâne miyim bilmem Her şâm u seherde zârım gûş eylemez ol yârim Bakmaz bana hünkârım bîgâne miyim bilmem Kalbimde ocağım var sînemde de dağım var Âteşte durağım var hep yâne miyim bilmem Nûrî dem-i dehşette bahr-i gam-firkatte Ka’r-ı yem-i hayrette dürdâne miyim bilmem
