TüRKİYE’de interneti İncelemek konulu

Sanal Üniversiteler Konulu Araştırmaların Tarihçesi

Sanal Üniversite Araştırma Projesi’nin ilk temelleri, Dr. Linda Harashim ve Tom Calvert tarafından Telelearning Network Inc.’ın bir parçası olarak ve Virtual Learning Environments (VLEI) mali desteğiyle Simon Frasier Üniversitesi’nde (Kanada) atılmıştır. Proje, bilgisayar bilimleri, eğitim, iletişim, psikoloji ve mühendislik alanlarında uzmanların bilgi ve yaklaşımlarını toparlamayı amaçlamaktadır. Kavramsal temelleri 80’lerin başında atılan proje, gerçek anlamda kaynak desteğini ancak ‘90’ların başında alabilmiştir.

1990’ların ortalarına gelindiğinde, zaman-mekan ikilemi iş-ev ortamından akademik hayata da sıçramıştır. Birden fazla sorumluluğu olan öğrencilerin (iş, aile, ev) bir yerleşke üzerinde yaşamlarına devam etmesi mümkün olmamaktadır. Uzaklık, yalnız kentlerin değil, öğrencileri ve öğretim kadrolarıyla üniversitelerin de çözmek zorunda olduğu bir sorun haline gelmiştir.

Teleiletişim odaklı eğitimlerin, pastadan pay sahibi olurken üç ayrı model üzerinde yapılandıklarını görüyoruz. İngiltere’deki Open University ilk yaklaşımı temsil eder: tek bir eğitim kurumu öğrencinin evini ya da çalışma alanını düzenlemeyi vizyon kabul eder. Bu noktada ortaya çıkabilecek en önemli sorun akademik yetkinlik olacaktır. Öğrenci, aldığı eğitimi kendi gözünde ve üstlerinin gözünde değerli bulacak mı? Bu noktada hem olumlu hem olumsuz örnekler mevcuttur. Bu kurumların en önemli özelliği, başta gelenekçi bir fiziksel alana ve kültüre sahip olmamaları ve vizyonlarının baştan beri elektronik üniversite yönünde gelişmesidir. İkinci yaklaşım, gelenekçi yaklaşıma sahip eğitim kurumlarının, belli derslerini iki yönlü video sistemiyle öğrenciye ulaştırdığı durumları kapsar. Bu konuda en çok tartışma yaşanan okul, ABD’deki Maine Üniversitesi’dir. Binaları ve hocaları bulunmayan sekizinci yerleşke fikri dönemin rektörünün işinden olmasına neden olmuştur. Üçüncü yaklaşım, birden fazla üniversitenin ortak yapılanmasıyla oluşan elektronik alandır. Bu dayanışmada, uzaktan eğitim, bir yerleşkeden diğerine uzmanlık içeren yayınlar yapılmasıyla gerçekleşir. Programın ortakları arasında diyaloğa dayanan uygulamalar da yapılabilir (Acker and McCain, 1992). Her üç modele de genel olarak bakıldığında, rekabet ortamının indirgendiği düşünülebilir. Ancak ders değerlendirmeleri ve sanal teknikler tam tersi yönünde de uygulanabilir. Öğrenciler yer değiştirmeden ve belki de sınıf arkadaşlarını pek de tanımadan kendilerini karşı takımın elemanları olarak hissedebilir. Gereken durumlarda ise pozitif paylaşımlarda bulunabilirler.

‘e-pedagoji’-Kullanılan programlar, uygulanan taktikler

‘90’lı yıllar ve sonrasına baktığımızda, elektronik ortamda süre gelen uygulamalar aşağıda sıralandığı gibidir.

Bazı üniversiteler tarafından kullanılan WEBGUIDE adlı program, dört ayrı bakış açısı içerir:

• 
  Sınıf bakışı, her öğrenci grubuna belli konu önerilerinde bulunan öğretim elemanının yönlendirmesine dayalıdır. Sınıf içindeki etkinlikler ve kullanılacak mekan için bir çerçeve oluşturur.
  
• 
  Takım bakışı, grup tarafından karar verilip tutulan notların yönlendirmesine dayanır.
  
• 
  Öğrencinin kişisel bakışı, sınıf ve takım bakışı sırasında oluşan çerçeveyi irdelemekten ibarettir. Öğrenciler, takım tarafından tutulan notların sanal kopyalarını kurgulayabilir. Bu yöntem, öğrencinin paylaşılan bilgi üzerinde yorum ve analiz yapmasını kolaylaştırır. Diğer öğrenciler bu yorumları görebilir, ancak üzerinde değişiklik yapamaz.
  
• 
  Karşılaştırma bakışı, diğer üç kategoride söz edilen materyallerin karşılaştırılması ve takım halinde sürdürülecek çalışma için öneriler yapılmasına olanak tanır (Stahl, 2001).
  

Elektronik üniversitelerde izlenen bir başka yöntem de birbirini tanıyan öğrencilerin ya da iş arkadaşlarının tartışma platformunda buluşmasıdır. (Rourke & Anderson, 2002) Alberta Üniversitesi’ne kayıtlı yüksek lisans düzeyinde öğrenim gören 17 adaya, yine aynı programa kayıtlı ve belli ders konularında daha derin bilgiye sahip dört arkadaşları, sanal asistan tayin ediliyor. Dersin sorumlusu tarafından denenen bu yol sonrasında, tartışmanın eskiye göre daha verimli geçtiği ortaya çıkıyor.