Turuz söZLÜGÜ El Yazma Bey Hadi Tebriz-Turuz

götürmək. 1. çözmək. pozmaq. yox edmək. ortadan qaldırmaq, yığmaq. - götürün buları. 9. toplamaq. yığlamaq. yığmaq. dərləmək. - kişi nə əksə, onu götürür. 1. toplamaq. təpsəmək. təpşəmək. devşirmək. yığmaq. dərləmək. əldə edmək.
quralamaq1. olcarmaq. bolcarmaq. ulcarmaq. bulcarmaq. yığmaq. dərləmək. toplamaq.
((qurnamaq: qurnalamaq. curlamaq. cürləmək. bir arıya gətirmək, yığmaq. - işlərivi qurnala iki üç gün arılığa (tə'tilə). çıx.
gürələmək. gürələtmək. 1. cürələmək. yığmaq. canlatmaq.
qaytarıverməkqaytarmaq. qattarmaq. toplamaq. bir araya gətirmək, yığmaq, dərləmək. - qazandığın sərpəmədən bərk bərk tutub qaytarır, qaytarıverir. qığıştırmaq. qaqıştırmaq. yığıştırmaq. toplamaq. kümələmək. komalamaq. 1. toplamaq. birkitmək. (tavşırmaq: davşırmaq. devşirmək. dəğşirmək. toplamaq. - kin davşırmaq: öc tutmaq, bəsləmək.

qotu . - qodu gəzdirmə: (keçmiş inanışlara görə). sürəkli yağan yağışı kəsdirmək üçün bəzədilmiş güzgü çömçəni qapı qapı gəzdirmə gələnəyi. - qodu qodunu gördünmü. - bizim oğlan dağlarda qodu gəzdirir.

qotünə gedmək . yediyi nərsələr gövdəni bəsləməmək, poxa çıxmaq.

qov . - kov vermək: kovlamaq. koğlamaq. yanan bir nərsəni ititmək. odunlamaq. alovlatmaq.

qov . kov. qoyaq. quyaq. dərə.

qova . kova. çanaq. kasa.

qova . kova. çova. hər nəyin çürüyü, əpriyi.

qova . kova. dolça. 1. balıq, oğlaq bürcünün arxasında qalan bürc. 1.

qova . kova. gözmək. gözmik. gözmic. gözməc. baca. vaca. kova. hova.

qova . kova. kovuq. kovba. kövgəy. ovruq. ovur. öprüq. öpür. çöngəy. qonkav. qonba. üzü çuxur, içərlik olan. muqə'ər. müqə'ər. (# qopa: qopuq. qupba. qoyba. opruq. opur. oxal. çanağ. mühəddəb).

qovaçlamaq . kovaçlamaq. kovaşlamaq. kovaşdırmaq. kovalamaq. kovlamaq. kavaçlamaq. kavaşlamaq. kavaşdırmaq. kavalamaq. kavlamaq. savaclamaq. savalamaq. savlamaq. söz daşımaq. söz gətirib götürmək.

qovaqəzən . kovagəzən. > kovanəzən. kuvanəzən. cuvanəzən. cüvənəzən. küçələri, köy bərəni gəzən. gəzəgən.

qovalamaq . kovalamaq. yoxlamaq. -

qovalı . - kovalı tuman: bol şalvar.

qovalmaq . kovalmaq. 1. içi boşalmaq. 1. boş qalmaq. yalqızınmaq. yalınmaq. tanqılmaq. sərbəs, açıq qalmaq. 1. ürəyin açmaq. 1. genişcə açılmaq. - kovalmış qapılar.

qovalmaq . kovalmaq. koyalmaq. huy olmaq. yoxalmaq. yoxa çıxmaq. savılmaq.

qovan . kovan. 1. arılanın bal yapdığı, tünədiyi (göcələdiyi) deşk deşik yuva. pətək. 1. puka. güllənin saçmalıq barutu yerləşən qılıf. 1. kimi aracların qollarında olan deşik.
- kovan kimi: 1. çox işlək. 1. bayağı nərsə.

qovan . kovan. balta, külüng, çəkişin saplığı, sanclığı, sap keçən, sancılan dəliyi

qovan . kovan. koğan. kənov. geymə. tünel.
- kovan dəmiri: kovan piçağı: kotan dəmiri: saban, xış ucuna taxılan enli, yassı parça.

qovan . pətək. kova. koğa.

qovan . saat. çağat.
((qovuc . əqrəbə.

qovana . kovana. ağacdan oyularaq yasanan qab, çanaq.

qovancı ısıran . kovanc ısıran: kovanc ısranı: kovandan pətəyi qolay çıxarma üçün yassı arac.

qovancıq . kovancık. koğancık. kənovcıq. geyməcik. tünelcik. yeraltı sıçan yolu.

qovanotu . kovanotu. üsgükotu. üsgühotu. yüksükotu.

qovanotu . supürgəotu kimi yüngül, incə ot çeşiti.

qovar . kovar. koğar. kiçik səbət. - yumurtalar iki kovara yığılır, biri düşsə biri qalır. - kovarın deşiyi onarılmasa (yamanmasa). yekəlir.

qovcacıq . kovcacıq. kovacıq. 1. yəhərin araxasına ip taxılan çəngəl. 1. ocacıq. baltız. qorocağ. qorluq. mənqəl.

qovcalıq tutmaq . kovcalığı, kovşalığı, kocalığı, koşalığı, işəyi, işəməyi, südüyü, sidiyi, çişi tutmaq. şaşı, bovlu, idrarı tutmaq.

qovcalıq . kovcalıq. kovşalıq. kocalıq. koşalıq. işək. işəmə. südük. sidik. çiş. şaş. bovl. idrar.

qovcərə . qovcərə. orta boylu afdafa.

qovcuq . kovcuk. kovcık. kiçik dəlik, deşik.

qovcuq . kovcuq. dəlikcik. deşikcik.

qovçal . kovçal. kovcal. quçal. qucal. kovuqlu, koyuqlu, oyuqlu olan.

qovçala . kovçala. kovcala. quçala. qucala. 1. qatalı. qatqal. yekə qaşıq. böyük, malağa, abgərdən. 1. kəvgir. kəpgir. kəpcə. çömçə.

qovçalı . kovçalı. kovcalı. quçalı. qucalı. qaşıq.

qovçunmaq . ələyağ çalmaq. çabalamaq.

qovqanmaq . kavqanmaq. lovğalanmaq.

qovl vermək. . qovl vermək. \ saxılqamaq. söz vermək.

qovla . (qovala). 1.qiybət ed. 1. çuğulla. 1.tərd ed. 1. qaçıt. 1.izlə. 1. iti sür.

qovla . kovla. kovlaq. kovala. kovalaq. kanvat. kanbağ. kavla. kavlaq. kavala. kavalaq. kalava. kavala. qalağa. qalağat. qalavat. qalğa. çalava. çalağa. çalavat. çalağat. korata. koratıq. körük. koruq. korfəz. koruv. korav. kovalaq. çovalaq. yıxıq. yıxlağ. yıxalağ. yıxılat. yıxıntı. qapan. xapan. çağmar. çaxmar. qaçmar. qaşmar. qaşqam. qırlan. qırıs. qırıntı. qıyıntı. gircik. gizir. qırcıq. qırqım. qığqım. qıymıq. qımqı. qırlan. tör töküntü. töklüt. töküntü. tökələk. töklək. çöküntü. çöknüt. çökək. çökəv. çökov. sökək. döğlük. döğnüt. döğlük. döğlək. köndü. çöndü. çöpür. uçuq. uçut. baxımsız. qalıntı. yıxıntı. oğral. koran. çoran. oran. (uryan. vuryan. vırın. ) viranə. sökə. sökgə. söggə. xaraba. xəraba. xərabə. məxrubə.
- bir xapan tapıb özün boşaltdı, dincəltdi.

qovlamaq . qovlamaq. qovalamaq. qoğalamaq. qoparaqlamaq. - səni evdən qovlayacaqlar.

qovluq . qovuq. qavlıq. qavıq. 1.fayl. 1.puşə. 1.kilasor. 1.iş aracları qutusu. 1.kif.

qovluq . puşə. foldır.

qovma .

qovmaq . qoğmaq. 1. qovaraqlamaq. qavaraqlamaq. kəsmək. - qırdan qoğ (kəs. )., gətirmədən çor evivə: taki evivi yıxmayıb, yaddan, yabandan kəs kəs. 1. yeritmək. qaçdırtmaq. qoşdurmaq. sürmək.

qovnazaq . kovnazaq. gözənək. duvarda, çatıda açılan baca.

qovrac . kovrac. kovac. kotrac. kotac. təxdəbiti. taxdabiti. - ışıq keçəndən son, kovraclar qaranlıqda qımıldaşırlar.

qovramaq . kovramaq. yolmaq.

qovraza . qavraza. qoğraza. qavuran sıcaq. çox sıcaq.

qovsa . govsa. gorsa. sırım. - gorsalara taxıl səpilər.

qovsaq . kovsak. kavsak. 1. korata. çorata. korsatı. yıxılmağa üz qoymuş yapı, qurqun. 1. əsgilikdən, yıxıntıdan oluşan aralıq, açalıq, açıqlıq. 1. ağac kovuğu, oğuğu.

qovsar . ovsar. qoğsar. oğsar. geniş, çuxur, çökük yer,nərsə.

qovsımaq . < qov. qavcimək_. qovalamaq. şığırmaq. yügürmək. saldırmaq

qovsuq . kovsuk. oğsuq. 1. yüksək yer, qayanın oyuq, yastı ətəyi. 1. yoxsuq. yoxsul. yoxuz. yoxana. qopuq.

qovşal . kovşal. xovşal. > xoşal > xoşhal. könlü kövük, açıq, boş, qayğısız

qovşuluq . koezyon. neçə nərsəni bir yerə tutduran güc, enerji.

qovşut . (biryerə yığışma). ucruş. ucraş. iclas.

qovtan. . kovdan. kövdən. kiçik kövül.

qovtı . kovtı. kovtu. çet. çert. müzəxrəf.

qovturmaq . qovdurmaq. qoğdurmaq. ora bura çapdırmaq, qaçmaq. hər yanı gəzmək.

qovu . kovu. kovuq. 1. dərə. 1. çayın ər dərin yeri.

qovu . kovu. kövrək. qoğ.

qovuc . '' qovul qovul. qaç qaç, çıx çıx'' (üzərlik salma kimi), pis gözdən, yel, cin toxunmadan, çırpmadan, vurmadan, cin vumadan qurtulmaq, qorunmaq üçün qılınan iş, törən, mərasim.

qovuq . 1.məsaneh.

qovuq .qovuğ. qoğuq (< kov). torba.

qovul . qaçqın.

qovun . kovun. koyun. açıq, soluq boya, bəniz.

qovuntu . qoğuntu. qoğnuc. qovnuc. qoğulmuş. tərd olmuş. mətrud.

qovur . kovur. kovra. 1. qutucuq. sandıqca. saldıqca. 1. kofur. kofra. yalan. qoşdurum. kof. kofa. kofan. kofda. koftan. kolan. gupuz. gopuz.

qovus . > qovs. yay. çaç. qıvqıç. kaman. kəman. xəm. dönəncə. dönənəc. dönəcə. döncə. münhəni.

qovuş . qovşuq. irtibat.

qovuz . kovuz. koluz. kəviz. kəluz. qamış. qındıra. kova. saz.

qovuz . kovuz. kövüz. dik yamaclarla çevrəli, dar dərə.

qovuz . qoğuz. qavuz. qavız. qağız. qabıq. - qavuzlu düyüyə çəltli düyü deyilir.

qovuzlamaq . qoğuzlamaq. qoğuzdamaq. qavuzlamaq. qavuzdamaq. qavızlamaq. qavızdamaq. qağızlamaq. qağızdamaq. qabıqlamaq. qabıqdamaq. qabıqdan çıxarmaq, soymaq. - siçan bir çuval buğdanı qavızdayıb bitirib.

qovuzluq . kovuzluq. kovalıq. qamışlıq. sazlıq.

qovzak .

qovzamaq . kovzamaq. sevinmək. boşalmaq. boşqalmaq. xoşalmaq. xoşqalmaq. ağır nərsədən qurtulub dincəlmək.

qovzat . qovzad. qoğzad. çəkinmədən, açıqca, sərbəscə danışan, söyləyən.

qovzatmaq . kovzatmaq. nərsənin için qaldırmaq. (qoğzatmaq: nərsənin özün qaldırmaq)

qoy . aşağ. alt. yer. - qoy irdi: qoy ildi: yerə endi, gəldi.

qoy . iləri. göy: aln. yuxarı. - quy: alt. -ger: ard. (

qoy . qoy. qoyuq. qoluq. qonuq. qoltuq. (bəğəl. ziri bəğəl). - əli qonunda qalmış.

qoy . quy. (< kov. kav). 1. körfəz. qulaq. quylaq. 1. qur. köy. çevrəsi qornaqlı yer, çuxur. 1. qur.

qoy . quy. tünd. qara.

qoy . oba. qopay. məhəllə. mahal. -bizim qoyda böylə sölənir.

qoy . yer. - qoya: yerə. - qoya çalmaq: yerə vurmaq, basmaq. - qoya salmaq: yerə qoymaq. qoya sərmək: yerə açmaq. - qoya qoy: yerə qoy.

qoya qayaş . qohum qardaş.

qoyac . qutu.

qoyağ . qoyağ. qayağ. qoyağu. qayağu. uca. mürtəfe'.

qoyağlıq . qoyaşlıq. qoyğaşlıq. (# qıyığlıq: bərklik. pəxillik). verişlik. bağşışlıq. bəxşəndəlik. səxilik. səxavətlilik. kəramət. bəzl.

qoyaq . qoğaq. dar, basıq, dərin dərə.

qoyaq . qoyuq. qab. qın.

qoyalmaq . qoyulmaq. qoyulaşmaq. qəlizləşmək.

qoyan . (> qozar(fars)). engizən. engirən. bəllədən. bəlqiləyici. - dəğər qoyan: nırx qozar.
((engizitmək: engiritmək. engirtmək. nərsəni bir yerə qoymaq, yerləşdirmək, yatırmaq. - para engiritmək: yatartmaq. sərmaya qoymaq.
((: nərsə bir yerə qoymaq, yerləşdirmək.

qoyan . keçən. ötəçi. ötəlli. bağışlayan. güzəşli. güzəşt edən.

qoyanmaq . geyinmək. - par paltarın qoyandı getdi.

qoyar . ifa'.

qoyar . qoşaq. iki, neçə nərsənin qovşağı.

qoyar . qoyaşaq. qovaşaq. qavaşaq. axar suların birləşdiyi, açıldığı, qollaşdığı yer. 1. infisal. 1. çıpıt. mültəqa'. təqatö'. təqatü'.

qoyara . qoy ara. balara. 1. bir yerdə, bölmədə, hər nəyin ayrılmış, cızılmış, bəllinmiş yeri. - üç balaralı otaq. - tövlədə hər malqara öz balarasına yerləşdirilmiş otlayırdı. 1. çatının ortasına atılan dirək, kiriş.

qoyarlamaq . 1. qozarlamaq. quyarlamaq. quzarlamaq. uyarlamaq. uzarlamaq. qılmaq. 1. taxalamaq. nallamaq.

qoyarmaq . taxmaq. vermək. - qoyağ qoyarmaq: ayağ, təxəllüs, ləqəb, müstəar ad vermək.

qoyas . qoyaz. qoyat. maya qoy. mən ölüm.

qoyaş . sinc. dur. duruğ. tür. türük. bur. buruğ. bür. bürük. sifət. saya. sayağ. sıya. sıyağ. bağdal. halət. durmuş. durum. bağdal. vəziyyət. necəlik.

qoyaşmaq . qollaşmaq. 1. gürəşinmək. guraşınmaq. güvşinmək. güvənişmək. girşinmək. birbirinə yardımda, köməkdə, birbirini gurlatmada, gürlətmədə bulunmaq. 1. qullaşmaq. qul, təkin, bəndə durumuna gəlmək.

qoyatmaq . (# qozatmaq).

qoycol . samanyolu.

qoyçul . qoyduğun, dediyin yapan. xoş qovl.

qoyda . qayda. qoyat. nərsənin otrağı, dayağı, təməli, isulu. rəsm. qanun. - bu qoyatları dəğişin. - boy qoyduya salmaq: yasa düzən vermək. - əsgi qoyata görə: keçmiş qayda, usula görə. - qurqıl qoyatın yenisin, qoyqıl əprik qoyatı. - kimsə uymadı qoyata, çəkil yana qoy ata (yaxud ''qoy yata'').

qoydaş . qoydaş. qondaş. qoydaşçı. qondaşçı. əlbir. saldaş. saldış. sapdaş. yarğaş. yarqaş. həmdəst. həmkar.

qoydaşçı . qoydaşçı. qondaşçı. saldaş. yarğaş. yarqaş. əlbir, həmdəst, həmkar olan.

qoydaşdıcı . qoydaşdıcı. qondaşdıcı. saldaşdac. yarğaşdac. yarqaştıc. əlbir, həmdəstliyə, həmkarlığa köməklik etdirən.

qoydaşlıq . qoydaşlıq. qondaşlıq. saldaşlıq. saldışlıq. əlbirlik. yarğaşlıq. yarqaşlıq. həmdəstlik. həmkarlıq.

qoydaşmaq . qoydaşmaq. qondaşmaq. saldaşmaq. yarğaşmaq. yarqaşmaq. əlbirlik, həmdəstlik, həmkarlıq edmək.

qoydu . qonğdu. qoydu. qondu. ondu <> oldu. düzəldi. öğrəndi. yola gəldi. ram oldu. - tosun (tozan: asav) at ondu.

qoyğışmaq . qıyğışmaq. yığışmaq. sığışmaq. -

qoyğur . cəhənnəm. (# ayğur: uçmaq. cənnət. behişt). - gedsin nərə qoyğura: cəhənnəm olsun gedsin. sikdirsin gedsin.

qoyqıl . 1.alçaq könül. firutən. 1.qoyunqıl. alçaq könül, firutən, müti' ol. rağılaş. qanığ. - qoyqıllıq öğrəşilir, köpbaşlıq yerində: özü gəlir. - qoyqılığın : ürəklə. cani dildən. içdəniğin. səmimiyyətlə. qoyqılığın tapınqıl: xilusi niyyətlə quuluğ elə, xidmətində ol.

qoyqun . quyqun. olduqca qoyu, quyu, yoğun.

qoyluq . qoluq. salıq. sallıq. soralıq. sorağlıq. soratlıq. açazı. açazığ. açazlıq. açzağ. icazə namə. pərvanə.

qoyluşturmaq . qoyluşdurmaq. quyluşdurmaq. yerləşdirmək. salıtmaq.

qoyma bitsin hələ varkən bu samanlıqda saman, hər zaman dönər dünür sanma gülər, bolluq edər. (qoyma bitsin hələ varkən bu samanlıqda saman, hər zaman döngə dünür sanma gülər, bolluq edər) (dönər dünür: döngə dünür: fələk. dünya).

qoyma . qopma. bərcəsdə. (# oyma: oyularaq salınan nəxşə. ) - qopma şəkil: bərcəsdə əks.

qoyma . uydurma. oranlama. yapma. iğrəti. əğrəti. - qoyma bulağda su durmaz.

qoymaca . qonmaca. çardaq. quraq. kiçik dam.

qoymaq . 1. göz yummaq. vaz keçmək. - öz tanğını, həqqini qoymayan. 1. bir olayın, işin olmasını qoylaşdırtmaq. qolaylatmaq. olmasına yardım, kömək edmək. salıtmaq. musaidə edmək. - soyun bildiyin yapsın, kəsir (ziyan) toxunmaz.
- qoyduğum yerdə otlayır: pox kimi qalmış. heç bir ilərləmədən duran. - qoyduna bul: aranıbda tapılmayan nərsələr üçün söylənir.

qoymaq . bağışlamaq.

qoymaq . işləmlərə (feillərə) artırılıb ''ağrımadan, döğəşsiz, zəhmətsiz, lütfən, rica' ediş'' anlamın artdırır. - onu mənə ver qoyun: bi zəhmət, lütfən onu mənə verin.

qoymaq . qoyutmaq. bıraxmaq. (rəha edmək).

qoymaq . soxmaq. giritmək. girdirmək. düşürmək. girifdarlatmaq.

qoymaq . tərk edmək. rəha edmək.

qoymaq . tökmək. axıtmaq. - qoydu bulut yağmurun.

qoymaq . tökmək. axmaq. - gözün yaşın qoymasın (tökməsin) : göz yaşın axmasın. - nədən dinməz qoyar göz yaşım: nə üçün dinmədən, durmadan, göz yaım axar. - dinər qoyar: durar, qırar tökər. bala bala, hərdən yağar.

qoymaq . tökmək. qatmaq. - sütədə su qoyulur, suyada süt.

qoymaq . tutmaq. etgiləmək. sığmaq. tə'sir edmək. - bu söz könülə sığdı. könülə qoydu, tutdu.

qoymaq . yapıştırmaq. (# oymaq: soymaq: savmaq: atmaq. qopartmaq).

qoymamaq . qaçırmamaq. qaldırmamaq. bıraxmamaq. - gözündən bir qılda qoymaz.

qoymaz . qonğmaz. qoymaz. qonmaz. onmaz. düzəlməz. olmaz. öğrənməz.

qoynaq . köynək.

qoynaq . qoynuq. 1. neçə qat yapı, qurqun. 1. qat qat, üst üsdə qoyulmuş nərsə.

qoynalmaq . 1.qucaqlamaq. 1.yerində yatmaq.

qoynamaq . dayanmaq. yanbasmaq. (təkyə edmək).

qoyruqlu . qoyuqlu. quyruqlu. dumbalədar. donbalədar

qoyruşmaq . 1. kəndini bıraxmaq, ötürmək. 1. oyruşmaq. oğruşmaq. ovruşmaq. oylanmaq. xiyallara dalmaq.

qoysalaq . qovsalaq. qoğsalaq. duvardan, duvar içindən oyularaq çıxarılan dolab, dilab, işqaf.

qoysı . ati. gələcək. sonra gələn. sonraki. tə'qibən. geyin. ardın. - qoysı çağ: gələn dövür (dövrə). - qoysı quşaq: gələcək nəsl. - qoysın sanamaq: gələcəyi düşünmək. - - qoysı gün: gələsi gün.

- indidən qoyun: indidən sonra.
- yarından qoyun: sabahdan son.

qoysı . quysı. bərksi. qurusu. (konstipəsyon). xuşgiyyət. yibusət.

qoysımaq . quysımaq. bərkimək. qurumaq. (konstiper). xuşgiyyət, yibusət tapmaq.

qoysıran . quysıran. qursürən. bərkdən. yığan. (konstipəsyon). qabiz. xuşgiyyət, yibusət gətirən.

qoysür . qosür. qonsür. qonçul. qoyçul. vəkil. nümayəndə.

qoysürlük . qosürlük. qonsürlük. qonçulluq. qoyçulluq. vəkillik. nümayəndəlik.

qoytaq . qoltaq. qoltuq. qırağ. qol. yan. kənar. bucaq. qurun. qopcaq. qapcaq. künci. qoncı. qoncıq. qoncuq. küncik. küncük.

qoytan . qaytan. 1. evin, örtülü bir yerin çevrəliyinin, durvarlarının içəri üzü. 1. dolanlı, girdə, hilalsı bucaq. qurun. 1. qopyan. bir yerin dışarıya çıxıntısı.

qoytarmaq . qayıtmaq. dönmək. dönəklik edmək. iş arasında yana çəkilmək.

qoytraqlı . qoydraqlı. qoydraqıl. qoyaq. qoyuq. qoytan. qoyqul. qoyqun. ünlü. onurlu. adlım.

qoytulmac . qoyultmac. qoyurtmac. quytulmac. quyultmac. quyurtmac. 1. ağız. kala. 1. qarla doşab, bal kimi süycü nərsələrin qarışıltığından yapılan qaytıq, mə'cun.
- qoyuq dil: quyuq dil: quymaq dili: lor dili: əvam, folklor dili, deyimləri, müstəlahatı.

qoytulmaq . tökülmək. boştalmaq.- barı davarım (malım) bu işə qoytuldu.

qoyturaqlı . qoyduraqlı. qoyduraqıl. qoydraqlı. qoydraqıl. qoyaq. qoyuq. qoytan. qoyqul. qoyqun. etgili. yaraclı. yaraşlı. toxunaqlı. acıqlı. iti. oxarlı. içli. - qoyduraqlı səs: ilahi səs.

qoytuşmaq . boşaltmaq. - qablarda su qalmayıb, hamısı qoytuşub.

qoyu . 1. aşırı. müfrit. 1. quyu. dərin. 1. qoytulmac. qoyultmac. qoyurtmac. quytulmac. quyultmac. quyurtmac. quymaq. qəliz. qalın. yoğun. kəsif. 1. yavaş. 1. bətər. quymaq. qəliz. tünd. tüd. qırdıma. qırdırma. qıvcıv. qıvcıv. qırval. qırvac. qıvral. qıvrac. cəld. çalıt. qurnaz. qura. zirək. zirəng. iti. qılav. qılac. şədid. - qoyu biçimdə: şədid biçəmdə, tərzdə.
- qoyu axın: ağır gediş, iş, pırosə.

qoyucu . qoyan. müsəggin. təsgin verən. (# quyucu: küyücü. itilədən. itidən. yandıran. bətərlədən. pisədən. şədidlədən).

qoyudərə . qurudərə.1.çox düzənli. səlqə səhmanlı. nəzm intizamlı. 1. qurubərə. yaşam, iş avadanlığı (şərayiti) olmayan yer. 1. susuz dərə.

qoyuğ sucuq . 1.qoyu (qəliz) şərab. porto. 1. iti içgi, şərab.

qoyulmaq . 1. soxudurulmaq. girtilmək. girdirilmək. düşürülmək. girifdar olunmaq. 1. yapmağa başlamaq. çapıq işə keçirilmək. - qurultay yarınından bu yasalar qoyuldu.
- qoyulunmaq: girişinmək.

qoyulmaz. . < azıda.

qoyultmac . quyultmac. 1. artığına qaynatılmış sütdən düzəlmiş dadlı. 1. quymaq. quymac. 1. qəliz. tərakümlü. mütərakim.

qoyum çözüm . qoyum qoğum: rətq o fətq.

qoyun ayağı . asda asda axan, gedən. - qoyun ayağı yağmır: incə yağan yağmır.

qoyun bacağı . qoyun paçağı: qoyun paçası: qıssa saplı, dolu başaqlı əkin.

qoyun başın qurd görər, qorxmuş kişi, ürkük at. .

qoyun gözü . 1. iri, yassı biçimli dənə. bir üzüm çeşiti. 1. mor çiğdəm, lala.

qoyun üzü . çobanların şubatın igirmi dördündə yığan şabaşları.
- qucuq: şubat ayı.

qoyun . (< quyuq). yuğurt. (< yoğun).

qoyun . 1. götün. özün dolandıramaz. başarsız bön olan. - qoyun baxışlı: qötün gözlü: axar, yola gözlü. - qoyun başlı: qötün başlı: bulut başlı. olanı ürəynə dək, ürəyicə yaxcı yoran. uysal. 1. qoyulu. qoylu. quylu. aşağı dönük biçimdə. - qoyun üzlü: qoyun üzünə oxşar somurtqan, iləri, aşağı doğru olan görünüş, üz. - üzü qoyun: - qoyun başlı: dikqafa, inad lmayan. - qoyun dallar: başların aşağ salmış, sarqmış budaqlar. - içi ağırlaşan, başdan qoyun görünər: 1. qutun. iyimsər. önə gələni iyiyə yoran. uzü yola. yumşaqlı. 1. iki döşün orta çuxuru, bölümü. bağır. 1. açıq qollarla göğüs, sinə bölümündə oluşan qoncaq, qucaq, kovcaq, qavuş, ağuş.
- qoyungözü: içi sarı, ağ qanatlı iri gül.
- qoyun sayatı: qoltuq saatı: cib sayatı.