Turuz söZLÜGÜ El Yazma Bey Hadi Tebriz-Turuz

qurçanqı . qurçanğı. qurçanı. quduz kəsəllisi.

qurd boyu . qurd nağılı. qurd misalı. bitməz, sonsuz sağıl, nağıl.

qurd eşnəyi . 1. cırıq yırtıq. 1. tör tökük. alt üst.

qurd yeniği . işqal. çoruqluq. çorluq. koruqluq. çorluq.

qurdağzı heybə . xurcın çeşiti.

qurdal . kü.

qurdalamaq . qarışdırıb, toxunub yoxlamaq.

qurdan . arığlıqdan törəyən kəsəllər.

qurdanmaq . 1. qurdlanmaq. ilişmək. taxılmaq. bağlanıb qalmaq. 1. barınmaq. oturmaq. qalmaq. -o gecə, qurdanmağa bir yer tapmadıq. 1. oynamaq. qıvranmaq. qımıldamaq. 1. oyalanmaq. uğraşmaq.

qurdçöməldən . doğudan əsən soğuq yel, ayaz.

qurdeşənək . tirişə qurdu.

qurduqmaq . sürüyə, bir yerə qurd girmək.

qurdurmaq . (səvar, sərihəm edmək)
qurdatmaq : (hird avordən).

qurdyelməsi . iti yerimə. səğirtmə.

qurdyeməz . çox çirkin olan.

qurğu . 1.beyni boş. ağlı, başı oynaq, çalıq. səfeh. (səbük məğz). - qurğuramaq: başın çaşmaq. 1.qarğuy. qarağuy. ucalıqda tikilib dövrə bəri görməyə yarar yapı, minarə. (didə ban).

qurışıtmaq . gurşıtmaq. gurışıtmaq. saçtıratmaq. pırojektör salmaq. aydınlatmaq.

qurqa . günbəz.

qurqa . qurquruq. qurbuş. qurbağa.

qurqatmaq . qurqadmaq. 1. qurqadatmaq. ört basır edmək. gizlətmək. 1. örtmək. basırmaq. 1.

qurqaz . çox quru. çox soluq, arığ, quranqaz, zayıf.

qurqazlaşmaq . qurumağa, solmağa, arığlamağa üz tutmaq.

qurqi . gurgi. qartal.

qurqu . - qorxu ürkü. qorxu hürkü. tərs vəhşət. ürküş. kürküş. dehşət.

qurqu . 1. nəzər. teori.

qurqu . quruq. 1. burqu. nərsəni qurmağa yarayan arac. aşıq. -saat qurqusu. 1. gizil. gizli güc, qabiliyyət. var olub, işə bağlanmamış, eyləmə keçirilməmiş, olasıya bıraxılmış güc, quvvə. olasıq. bolasıq. bilquvvə. potansiyel.

qurqu . quruq. çatma. 1. çatqı. cihaz. cəhaz. yarqarat. yarqıt. əsbab. ədəvat. 1. aparat. dəsqah. təşgilat. 1. hörçün. sistim.
- çatma çalıq: 1. dəm dəsqah. tər təşgilat. 1. boyuğ. sürsat (nərsənin sürülməsi üçün gərəkən nərsələr) vər vəsayil.

qurqul . 1. oyçut. xiyal pərəst. 1. qumarçı. 1. nəzəriyyəçi. teoriçi. teorisyən. espekülativ.

qurquluş . qurqulayış. qurqulama. 1. qumarbazlıq edmə. qumar oynama. 1. qumara qoyma. 1. nəzəri, teorik, espekülativ sınavlar, dənəmələr, incələmələr aparma, yapma.

qurquma . qurquru. qurma. qurqama. qıpı. 1. rəh bə rəh. rəhbərəh. bərbəzəkli. bəzəli. bəzəkli. bəzəli. süslü. şarşaqqatarlı. müzəyyən. 1. neçə tikədən düzəlmiş nərsə. 1. neçə tikədən düzəlmiş novdan. 1. yalan palan.

qurqura . 1. geyimə artırılan sırıq biçimində bəzək. -qurquralı kepi. 1. qoşunçularda, çiğndən aslanan hörülü şırıqlar.

qurqura . gurgura. gurlaq. gurlayıq. gurlağan. gürgürə. gürlək. gürləyik. gürləğən. çağlayan. çağqayan. 1. gurgur. çağgur. guruldav. şəlalə. qoğcan. çoğcan. gorqazan. gurqazan. çağlayan, yüksəkdən axan su. çallağ. çağlayan. çavlan. şallavuq. şaldırdağ. şallayuq. çallavuq. çaldırdağ. çallayuq. düşər. abşar. 1. atılqan. 1. yolğun. yoluğun. yayıq. kovan.

qurqusı . nəzəri yöndən. nəzərən.

qurquşum . quruşum.

qurqut . qurmac. bulqac. bulamac.

qurqutmaq . yarıtmaq. yarnıtmaq. öğrətmək. tə'lim vermək.

qurlağan . ətyaran. dolama kəsəli çeşiti.

qurlanmaq . qorlanmaq. 1. kilitlənmək. 1. qorlaşmaq. kiplənmək. kipləşmək. bərkinmək. bərkişmək. bəkinmək. bəkişmək.

qurlaş . quraş. 1.tovtiə. desisə. 1. əl birlik. işləşik. həmkarlıq. 1. həmrütbə, rədif.

qurlaşmaq . qoylaşmaq. qoyulmaq. yerlənmək.

qurlaşmaq . qurdaşmaq. quraşmaq. 1. duzaqlamaq. tovtiə, desisə qurmaq. 1. işləşmək. işdəşmək. əl birliyi, həmkarlıq edmək. bərabərlik edmək. 1. həmrütbə, rədif olmaq. 1.

qurluq . qurunmuş, duvarlı, çəpərli yer. avlu. həyət.

qurmaq . 1. çəkmək. gərmək. gərginləşdirmək. -yay qurmaq. 1. salıtmaq. tə'sis edmək. -devlət qurmaq. 1. inşa' edmək. yapmaq. -yapı qurmaq. 1. başına (ağlına) qoymaq. tasarlamaq. düşünmək. oyarlatmaq.

qurmaq . 1. sağlamaq. sazlamaq. 1. burmaq. - saatı qurmaq.

qurmaq . çəkmək. gərmək. kişəmək. kirişləmək. - yay (qay, qadaq) qurmaq: kaman çəkmək, zehləmək.

qurmaq . hörmək. örmək.

qurmaq . quraşdırmaq. toplamaq. (yığıb) yasaqlamaq. (yığıb barmaq: fərahəm eləmək).

qurmay . 1. bir konuda, işdə, görəvdə gərəkli dövrələri, sıraları, sınağları keçirən. oğurlu. öğünlü. öğürlü. oyurlu. yarıtıq. tərbiyətli.

qurmay . 1. subay. jeneral. 1. subayların qurduğu qurul.

qurnac . qurnaş. bir yerə yığışma, üşümə.

qurnacmaq . qurnaşmaq. bir yerə yığışmaq, üşümək.

qurnuc . quruncuq. qurmlu. qara, düd basmış nərsə. - qurnuc bir damda qalıb çürüdü.

qurnuq . qoynıq. qurqa. qurqanc. qurqac. qurqaş. qurqat. qurqu. qurqunc. qurquc. qurquş. qurqut. 1. qıvır. quynıq. burnuq. kələk. quraq. eşvə. eşvəl. işvə. işvəl. qurbağ. qurbal. qurbac. duzaq. dam. güdaz. tələ. düzməc. totiə. 1. süs. bəzək. yarağ. arayiş. - bu evin yarağı çoxdur. 1. qurul. qurum. quruluş. qurluş. qur. ocağ. bunqah. bonqah. müəssisə. saziman. təşgilat. dəstqah. dəsqah. dəzgah. 1. qoşu. qoşqu. nərsənin yaraqlar, yaracları, vəsayili, yədəkləri. 1. quruntu. yapın. saxtıman. bonyan. bünyan. 1. qoyman. qoymat. daraq. nəzm. intizam.

qurnuqçu . qoynıqçı. qurqaçı. qurqançı. qurqaşçı. qurqatçı. qurquçu. qurqunçu. qurquşçu. qurqutçu. qurucu. 1. quynıqçı. burnuqçu. dolab çevirən. kələk quran. düzməçi. dartac. qurquçu. toratan. totiəçi. desisəçi. 1. qoşumçu. qoşmaçı. qoşdurumçu. quraşçı. qurquçu. quruqçu. qurmaçı. düzməçi. otrağçı. muntajçı. 1. süsləyən. bəzəyən. arayişgər. 1. qurcu. qurucu. qurumçu. qurulçu. yapınçı. ocağçı. təşgilçi. təşgilatçı. bunqahçı. bonqahçı. bonyan qozar. bünyan qozar. müəssis. sazənde. yaratan. yarutan. afərinənde. 1. qoyman. qoyan. daran. darayan. nazim. nəzm verən.

quröyün . 1. kurröyün. kürröyün. ərköyün. - uşağ ki böyüdü kürröyün, biçdiyin taxılı, əkdiyindən görün. 1

qurpuşlamaq . gurpuşlamaq. çalxamaq. - anam nehrəni quş kimi gurpuşladardı.

qurputmaq . qurbatmaq. qurutmaq.

qursacıq . qursaqdcıq. dadlı bağırsaq. incə, şirin bağırsaq.

qursağlı . quraslı. quraşlı. kürəşli. yemçil. iştahlı. həvəsli.

qursaq . 1. torıq. baş. ağıl. əğl. zəka. 1. ürək. 1. yemək borusu.

qursaq . gursaq. gürsək. kürsək. çoxuzluq. küpüzlük. qolaylıq. bolluq. bolaqlıq.

qursaq . kovsaq. korsaq. - gecə yediyim aş qursağıma düşdü, qursağıma oturdu.

qursaq . qurcuq. 1. boyunda olan şişgin ür, bez. 1. daşlıq. 1. qurulmuş incə bağırsaq.

qursaqlı . 1. boyunda şişgin ürü, bezi olan. 1. daşlıqlı.

qursamba . 1. evləndirmə. 1. köznətmə. qornatma. qoşnatma. cütlətmə. - iki iti qursamba yapdıq.

qursanmaq . qursağlamaq. içinə, sinəyə çəkmək, almaq. dözmək. qatlaşmaq.

qursatmaq . qursutmaq. 1. dərləyib toplamaq. yıryığış edmək. 1. işi dərləyib toplayaraq qolaylaşdırmaq.

qursuz . xımsız. himsiz. təməlsiz. qursuz. qorsuz. özülsüz. yandıq. qandıq. (əsl nəsəbsiz. rişəsiz. parasız. əsassız). dibsiz. təksiz. köksüz. köməncsiz. kötəncsiz. kökəncsiz. köməcsiz. kötəcsiz. kökəcsiz. köməşsiz. kötəşsiz. kökəşsiz. əsassız. tözsüz. dözsüz. tüzsüz. düzsüz. özsüz. təməlsiz. timəlsiz. qursuz. qorsuz. soysuz. quşaqsız. dölsüz. öğəsiz. ilkəsiz. ilkəcsiz. ilkəşsiz. dayanaqsız. cıtamsız. cıdamsız. cıtansız. cıdansız. qıvansız. qıtansız. tıxansız. tıxamsız. cıtancsız. qıvamsız. qıtamsız. qıvancsız. qıtancsız. tıxanc. dabansız. doğusuz. damarsız. əsassız. əslsiz. ayaqsız. payasız. ussuz. usuz. təksiz. covhərsiz. sübstanssız.

qurşaq . - qurşağa çıxmaq: belinə çıxmaq. çoxalmaq.

qurşaq . quşaq. qolan. kolan. 1. quşam. kəmər. 1. ustuva xəddi. 1. bölgə. nahiyə. məntəqə. 1. qurşalaq. qurşalıq. qolan. kolan. quşam. kəmərbəd. kəmərbənd. bir qalanın, şəhərin çevrəsindən keçən yol. 1. qurşalaq. qurşalıq. bir qalanın, şəhərin çevrəsinə çəkilən duvar.
- qurşaq atmaq: şal atmaq, sallamaq.
- quşaq tutmaq: küştü tutmaq.

qurşalıq . qurcalıq. quşalıq. qucalıq. körsəc. körüc. yeləc. 1. öndərişlik. öndərişik. götrülük. körüklük. qanatlıq. çapdalıq. çaldalıq. saldalıq. sürüşlük. təşviqlik. təşviq namə. 1. toxuş, soxuş, dövəc, təhrik aracları, qoşumu. 1. alışqılıq. sınaşıqlıq. mö'tadlıq.

qurşama . quşama. qucama. körsüc. körüc. yeləc. 1. öndəriş. götrük. körük. çapda. çalda. salda. qanta. sürüş. təşviq. 1. toxuş. toxuc. toxunc. soxuş. soxuc. soxunc. dövəc. döğəc. təhrik.

qurşamaq . qurcamaq. qucamaq. quşamaq. 1. başlamaq. 1. öndərmək. öndəritmək. götrütmək. körükləmək. çapdamaq. çaldamaq. saldamaq. qandamaq. qandatmaq. qandırmaq. sürşütmək. təşviqləmək. 1. qurdurmaq. qurqadmaq. qurmaq. qızışdırmaq. körsələmək. körükləmək. yelləmək. təhrikləmək.

qurşanmaq . qurşunmaq. qurqanmaq. qurunmaq. qurşunmaq. 1. alışıqmaq. alışmaq. alışınmaq. sınaşınmaq. sınşınmaq. tutaşmaq. tutaşımaq. tutşanımaq. tuşatımaq. tuşanımaq. e'tiyad, adət edmək. mö'tadlığa düşmək. 1. bağlanmaq. qapanmaq. - qurşanmış yollar. 1. başlanmaq. 1. öndərinmək. götrütünmək. körüklənmək. çapdanmaq. çaldanmaq. saldanmaq. sürşünmək. təşviqlənmək. təşviq olunmaq. 1. qızınmaq. körsələnmək. körüklənmək. yellənmək. təhriklənmək.

qurşıq . gurşıq. gur ışıq. bolaşıq. bolışıq. saçtırac pırojektör.

qurşun . - qurşun döşəmi: qurşuna düzmə: odsava. tir baran.
-qurşun atmaq, sıxmaq: odsavamaq. güllə atmaq. odsavamaq. odsovamaq.

qurşun . fal.

qurşunçu . büyüçü. falçı.

qurt qoğan . qurd qoğan: qurd qovan: qurd qıran: qurd otu, davası. ziddi kirm. - ağrı qoğan: ağrı qıran: silən. ziddi dərd. müsəggin.

qurt . - qurd boğan. qurdotu. it boğan. boğanotu. qaplan boğan. ağılı bir ot.

qurt . - qurd qapanı: gürəşdə oyundaşını altına alıb, əllərini qollarının altından keçirərək uydurulan oyun.
- qurdunu qırmaq: qorunu almaq. istəyini, həvəsin almaq.

qurt . - qurd qulağı: ilan yasdığı.
- qurd quyusu: ortasında cıda, qarğı, biz çubuğ taxılmış qurd üçün qurulmuş tələ.
- qurd gəldi: qaçan qaçan oyunu.
- qurd göbələyi: içi boş göbələk çeşiti.

qurt . - qut ötəsi: qut nağılı: uşaqların başın qatmaq üçün danışılan nəğl.

qurt . açılan, aşınan, durulan nərsədə, düğün, yuvarlaq, dolma qalmış tikə.

qurt . gurt. gürt. iri, yekə piçaq.

qurt . qurd. quri. böri. canavar.

qurt . toyuq yumurtlaması üçün düzələn yer. falalıq. fala qoyulan yer.

qurta . qurda.

qurta . qurda.

qurtaq . qurdaq. yer qurdu. soğulcan.

qurtaqat . gurdağat. çəkindən, həddindən çox ağır. - bu gurdağat qırtını iki öküzdə çəkəmməz. (qırtı: tikə).

qurtaqzı . qurdağzı. 1. qurdun ağzın bağlı saxlamaq üçün oxunan dua'. 1. ''v'' ''u'' ''x'' biçimində olan çatlaq, yarıq tikə. 1. bir kişi sığa biləcək böyüklükdə olub, çatıya, davara açılan, şüşəli qapuşqa, bağca, pəncərə. 1. çatı atqıların iyi oturması üçün dikinə qoyulan dirəklərin təpəsində açılan oyuq, kəşo, kəşov.

qurtal . qurdal. qurddalamaq, qarışdırmaq aracı.

qurtal . qurdal. ruban.

qurtala . qurdala. qurdcuq. qurcuq. kiçik, xırda börböcək.

qurtalamaq . qurdalamaq. qurcalamaq. qarışdırmaq.

qurtama . qurdama. qurlama. neçə tikədən oluşan.

qurtan qurtana düşmək . qurdan qurdana düşmək: ələyağa düşmək. çabalamaq. başı bulanmaq. müşəvvəş, müztərib olmaq. təşviş edmək.

qurtan . qurdan. qurdalan. kürdan. kürlan. dişi qurdalama üçün kiçik, incə çöp. diş çöpü. qurdayacaq. qurdan. kürdan. açı. aça. xilal. sivil (ucu iti olan).

qurtanmaq . qurdanmaq. qaşınmaq.

qurtaran . götürən. nəcat verən. xilas kar.

qurtarma . qurtarış. qurtuluş. qurtarım. 1. yolum. yolun. götürüc. götürüş. götürüm. onquş. nəcat. rəhayi. azadi. 1. azadəgi. rəstqari.

qurtarmaq . götürmək. görmək. -gəlir gedəri qurtarmalıdır.

qurtarmaz . əl verməz. sərf edməz.

qurtaşan . qurdaşan. dəridə oluşan qaşıntılı səpmə.

qurtcul . qurdcul. qurdcıl. qurd quş yeyən.

qurtçalıq . qurdçalıq. qutçalıq. qurdluq. qutluq. qınc. köstək qançası. çoban iti boynuna taxılan bizli, dişli girdə, oyuz, həlqə.
((çalıq: calıq. nərsə ötürlük, ötürəlik, dolayılıq. - qurdçalıq: qurdçalıq: qurdcalıq: qurdcalıq: qurddan ötəri. - məncəlik: məndən ötəri. - sizcəlik: sizdən ötəri. - iyicəlik: iyilik, yaxcılıqdan ötəri.

qurtçu . qurdçu. qurdçul. qurdboğan. atılqan it.

qurtçul . qurdçul. qudçul. qurda gedən. qurd basmağa, boğmağa alışqan it.
- çul: çıl. sul. sıl. - qurdçul. qudçul.

qurtdanmaq . qaşınmaq.

qurtdədə . atanın dədəsi.

qurteşən . qurdeşən. qordeşən. 1. qurdlanan (qaşınan), qabartılı səpmə, töküntü. 1. alerjik səpmə, töküntü
- içboy. içüz.((q . ilkin, ana boya.((q . dadsız boyasız.((q . boylu. canlı.((q . boyasız. solqun. donuq. anlamsız. yansız. tərəfsiz.

qurteşənəyi . qurdeşəngi. qurdeşəyi. tör töküntü. yaruq qaruq. birbirinə dəğmiş, allt üst olmuş.

qurtəq . qurdək. soğulcana oxşar, sularda yaşayan heyvan.

qurtı . qurtu. qurtuc. kürtü. kürtün. kürtüc. çul. daşıtçıların kürəklərinə aldıqları yüklük.

qurtqa . qarı qoca.

qurtqulağı . tüklü yapraqlı, kökündən saqqız çıxarılan bitgi.

qurtlanmaq . qurdlanmaq. qısqanmaq. çəkəməmək.

qurtlmaq . sopunmaq. bıraxılmaq. vellənmək. açılmaq.

qurtlu . qurlu. qurulu. 1. nərsiyə düşgün. tutuqlu.

qurttiqan . qurdtikan. qurdtikən > qurtikan. qurtikən. ağtikan. ağtikən.

qurtu . qurdu qurdu. qurqurandı. deyinmə. (qorlama. ğorr o lond).

qurtuc . kortej. 1. bayram, törənlərdə, toyda yasda (təşyii cənazədə). ardısıra gedən kişi topluluğu. 1. bir ağaman (dövlət). böyüğü ardısıra gedən alay.

qurtucu . qurducu. qurqacı. qurucu. qurşatcı. qurşutçı. qurşutçu. qurutçu. qurnutçu. qoynıtçı. qurqatçı. qurqutçu. qurcutçu. 1. durqutcu. durqutan. qaldırçı. qaldıran. köklətən. yaratan. yarutan. yapatan. (bərpa, icad, ehdas, tə'sis, bünyan, bünyad, təşgil, dayir, bina edmək. bərəfraştən. afəridən). (arastən. saxtən. ustuvar, tə'biyə edmək. saplamaq. atılamaq. atıqlamaq. taxılamaq. taxlamaq. hazırlamaq. bəsicləmək). 1. quşqutçu. qurutan. qurutqan. körsəkçi. körükçü. yeləngi. mühərrik. təhrikçi. 1. bəzəkçi. süsləçi. arayişçi. təzyin, müzəyyən edən.
-((qurma: qurqama. 1. durdurma. qaldırma. kökləmə. salıtma. (bərpa, icad, ehdas, tə'sis, bünyan, bünyad, bərəfraştə edmə). 1. fənərli. 1. kökləməli. - qurma çağat, çağac, saat.

qurtul . şeh, yaş nərsənin suyun alım qurudan arac, maşın. - yuğulu şeh paltarları qurtula sal tez qurut.

qurtulmalıq . fidyə.

qurtuluğ . fidyə.

qurtum . gurdum. çinədan. daşlıq.

qurtum . udum.

qurturmaq . qurdurmaq. qurqadmaq. qurmaq. qurşatmaq. qurşutmaq. qurşutmaq. qurutmaq. qurnutmaq. qoynıtmaq. qurqatmaq. qurqutmaq. qurcutmaq. 1. durqutmaq. qaldırmaq. kökləmək. yaratmaq. yarutmaq. yapıtmaq. (bərpa, icad, ehdas, tə'sis, bünyan, bünyad, təşgil, dayir edmək. bərəfraştən. afəridən). (arastən. saxtən. ustuvar, tə'biyə edmək. saplamaq. atılamaq. atıqlamaq. taxılamaq. taxlamaq. hazırlamaq. bəsicləmək). 1. quşqutmaq. uşqutmaq. uçqutmaq. körsələmək. körsələmək. körükləmək. körüklətmək. kürükləmək. qundaqlamaq. qurdaqlamaq. küydaqlamaq. qordaqlamaq. yelləmək. yellətmək. təhrik edmək. (quşqış quşqış: uşqış uşqış: uçqış uçqış: tut tut. itləri tumağa çağırma ünləmi). 1. bəzəmək. bəzəkləmək. süsləmək. sarıçlamaq. saraçlamaq. saçağlamaq. arayiş edmək. təzyin, müzəyyən edmək.
-((qurma: qurqama. 1. durdurma. qaldırma. kökləmə. (bərpa, icad, ehdas, tə'sis, bünyan, bünyad, bərəfraştə edmə). 1. fənərli. 1. kökləməli. - qurma saat.

qurtuşmaq . 1.quruyub arığlamaq. 1. işlədib dibinə çıxmaq. tükətmək. silib süpürmək. - qabqacaqları qurtuşub bitirdilər. 1. < tökrüşmək. boşaltmaq. - cibindəkilərin hamısın qurtuş qutar: tök qurtul.

quru buru . qurburu. yel, köp sancısı.

quru duman . quru çən. tüstülü, toz topraqlı hava.

quru qafa . quru baş: quru kələ: 1. puh beyin. 1. tutqaf. tutucu. tutuqaf. tutubaş. uçbaş. uçubaş. uçuq. çomaq. qırlağan. qızqın. qızqan. qızışıq. qızışqan. sovlı. hovlı. tovalı. tovlı. döğlü. qovlı. qoğlı. qorlı. həşəri. ifrati. şurlu. sırvac. tutğaq. tutağ. tuşağ. mütəəssib. fanatik. pan. fan.

quru qatı . iyi kötü. yaxcı pis. dadlı dadsız. duzlu duzsuz. -əkməyim quru qatı olsun, özümkü olsun.

quru qoşun . qara qoşun: yer gücləri. zəmini nirular.

quru qurusuna . boşu boşuna.

quru səs küy . boş hay küy, çığır bağır.

quru təpi . quru şaxda. çatırığ.

quru . - quru əl. -quru göz. -quru dil.

quru . 1. qurqaz. qurqas. qurdaz. quraq. qurqaf. qurqut. qurunaz. quruyaz. quruvaz. qurutma. arıq. cılız. zayıf. -bu il qurqaz keçir. 1. açıq. laçın. yalçın. sarp. dikə. məhz. 1. ölü bitgi. 1. günəşdə, qoğurmaqla qurudulan nərsə. -quru qəhvə. - quru ət. - quru noxud. 1. qurun. qurumal. oturağ. işləmə yapısına, araclarına yatırılanpara. anamal. başmal. başna. başvar. başbal. sərmaya. kapital. 1. nərsəni, kimsəni tanıdan iz, im, nişanlarından ayrılmış durumu. -quru araba: nümrəsindən, damqasından çalınmış, açılmış araba. -quru kişi: sınırsız kişi: ölkəsindən, dilindən, inancından savılmış insan. 1. qarışığı olmayıb, teyxa bir nərsədən yapılmış olan. -quru çörək. -quru duvar. 1. gərəkli örtüsündən, döşəməsindən, nərsəsindən yoxsun, boş olan nərsə. -quru tüfəng. - quru ev: qoşusuz, quşamsız, yaraqsız, vəsayilsiz ev. 1. sütsüz. qazancsız. 1. susamış. -quru topraq su özləyir, qız qonşuda, subay oğlan nə gözləyir. 1. quraq, cansız, qoşsuz, ruhsuz, dadsız, duzsuz, susuz, məzsiz nərsə. -quru göstəriş. quru bir oturum. -balam bu quru sözlərivə bir az duz səp. 1. çılpaq. süsüz. -quru sözlərin üzünə çırpdı. 1. etgisiz. əsərsiz. -quru öğüd. 1. iti. tünd. 1.
- quru başına: təh başına. yalnız, tək olaraq. - quru başına qalmaq: kimsəsiz olmaq. -gecə çağı quru yollara quru başına çıxma. - quru baş: yalnız, tək özü, kəndisi.

quru . 1. yaşı, yaşığı, yeşiği, gizlisi, bələşi bulaşı olmayan. açıq. bəlirgin. net. xalis. 1. bir gəlirin bütün kəsintiləri yapıldıqdan sonra, arda qalan bölümü.

quru . boş. kofı. kovı.

quru . izsiz. imsiz. nişansız. -quru itik: iz bıraxmadan itmək. -quru ad: anlamı unudulmuş, anlamın itirmiş, ad, söz.

quru . -qurudan yemək: quruşlu, əldə olan, nəğd olan nərsədən işlətmək, tökətmək, sərf edmək.
-quru söz: etgisiz, işə bağlanılmayan danışıq, söz. -quru kütlə: quru qalabalıq: bir amacı, bütünlüyü olmayan yığın, toplum. -quru qafa: kəllə qurbağı, iskileti. -quru qara: kül. külük. sapqa. sapaq. böhtan. iftira. - quru yalan: ağ yalan. dibdən yalan. -quru gurultu: göz qorxudma, yıldırmaq üçün yapılan abartılı, qopartılı davranış. -quru tarım: quru əkin: dem əkini. sulamaqsızın yeridilən əkin.

quru . quruq. 1. yapı. hörək. hörü. örək. örü. bina. 1. arı kovanı.

quruarış . qurarş. xog şuyi.

qurub topraşmaq . qubquru quruyub tozlu toprağa dönmək.

qurubalıq . tüstülü, düdlü, duzlu, qurutulmuş balıq.

qurucu . bani. müəssis.
- qurucu yığvası: müəssisan məclisi.

qurucuq . kiçik quruq, yapı, ev.

quruçürük . qaruquruq. işdən düşük. yaramaz. dərdə dəğməz.

qurudal . qurudal. qurdal. qursür. 1. quru sür, çöp, dal, səğə. 1. kürdan. diş xilalı.

qurudan . - dal qurudan: - baş qurudan: - ev qurudan: - əl qurudan: - can qurudan: - yolqurudan: - geyi qurudan: - yel qurudan: - qan qurudan: qan kəsən. qan kəsici.

qurudan . sill kəsəli.

quruducu . suçəkən.

quruğlanmaq . 1.əxlaqı sərtinmək, pisəlmək. 1.mütəkəbbir olmaq. quru görmək, bulmaq. - yağsız düğünü quruğlanıb yemədi. 1.yibusət, xuşgiyyət olmaq.

quruğlanmaq . 1.quru görmək, bulmaq. 1. qaruğlanmaq. bəd bin olmaq. - gən yaşında yaşamı quruğlandı.