Turuz söZLÜGÜ El Yazma Bey Hadi Tebriz-Turuz

sapıtmaq . salpıtmaq. salğıtmaq. təprətmək. - quyruğun sapıtğan at.

sapıtmaq . sapıtdamaq. qalınlatmaq. cehiz qoşmaq.

sapqa . çapqa. çıpqa. sıpqa. dağlıq yer. qayalığ, sarp, çarp yerlər.

sapqa . çıpqa. nacağ. dəhrə.

sapqal . çapqal. 1. suyuq nərsəni bir sürüb yaxma ayqıtı. kəsgit. kartək. 1. quruyub yapışmış nərsəni qaşıma üçün ənli, güdə arac. kəsgit. kartək. 1. təkərli aracları arxasına vurulub, su, palçıq sıçramağı önləyən enli tikə. gelgir

sapqatışdırtmaq . qara, iftira, töhmət çaldırtmaq.

sapqı . 1. fər'. firu'. 1. sokaq. küçə. (xiyavan qarşıtı).

sapqıl . tək qat sap. topara, qərqərə sapı, teli.

sapqın . çapqın. 1. çıpqın. sıpqın. dəlisi. bunaq. 1. bilgili. hər nədən sapı, qılpı, tanışlığı olan.

sapqın . ısız. ıysız. iysiz. şərur.

sapqınlamaq . sıpqınlamaq. sıpqıtmaq. çıpqınlamaq. çıpqtmaq. oğurlamaq.

sapqınmaq . ısızlanmaq. ıysızlanmaq. iysizlənmək. şərurlanmaq. kötülənmək.

saplamaq . 1. neçə tikəni birbirinə bağlamaq. - keçmişdə evi salardılar, indi ev saplırlar. 1. yırtığ yamaqlamaq. pinəçilik edmək.

saplamaq . 1. ox gəritmək. oxu yaya qoymaq. 1. sıralamaq. sırqalamaq.

saplamaq . 1. saplanmaq. saplaşmaq. qovuşmaq. yapşığmaq. 1. çəkmək. 1. düzmək. 1. sapa çəkmək.

saplamaq . 1. tikmək. təpcəmək. əkləmək. 1. dursutmaq. tə'mir edmək.

saplamaq . sapaqlamaq. 1.nərsəni nərsiyə ötürmək, ötgüzmək, keçirmək. 1. (neçə tikəni birbirinə) kitəkləmək. çitəmək. bağlamaq. yamıb yasqamaq.

saplamaq . sapıtmaq. çaplamaq. çapıtmaq. sapdırtmaq. çapdırtmaq. 1. sancmaq. saşmaq. taxmaq. çaqmaq. tikmək. keçirmək. ilişdirmək. tutdurmaq. yerləşdirmək. salmaq. 1. yamamaq. qoşub bütünləmək. əkisikliyin gidərmək, götürmək, aparmaq. 1. oxlamaq (ox, yay gərmək, çəkmək). 1. batırmaq. sıxmaq.

saplamaq . savlamaq. sovlamaq. soymaq. qabığın almaq, çıxartmaq.

saplanmaq . çəkilmək. - sağa gedirəm, sağa saplanır, sola gedirəm, sola saplanır. 1. düzünmək. 1. sapa çəkilmək.

saplıq . saplığ. işlədilməyə, öncədən hazırlanmış

sapma . saçma. 1. suç. 1. > çəpmə. iki nərsənin birbirinə çapmasından oluşan açı. 1. çapma. gözlənənlə, gərəkənlə oluşanın arasında düşən uzaqlıq, aralıq, ayrılıq, dalqıc, fərq, təfavüt. bir tutşdurma, düzləmə biriminə, ölçüsünə görə oluşan azlıq, çoxluq. - sizin ölçüzə görə burda heç bir sapma görünmədi. - iki nümrə sapma ilə sınavdan düşdü. - qurşun iki metr sapma ilə imə (amaca) çatmayıb yerə düşdü. - iki dosd ara sapma düşməsin. - keçən dəprəmdə bu evin eşik duvarına yekə sapma (çat) düşdü.
(na müvəffəqiyyət. eşek).

sapmaq . 1. sapağmaq. sapalmaq. uzanmaq. sarğmaq. sağrımaq. çəkinmək. sürmək. sürünmək. sürüb gedmək. 1. sapağmaq. yanıtlamaq. qaşılamaq. cəvab vermək. 1. sapımaq. sapıtmaq. vurmaq. atmaq. sallamaq. - qara (böhtan) sapma onun işidir.

sapmaq . çapmaq. kəsmək.

sapmaq . sapamaq. saplamaq. bütünlətmək üçün tikə artırmaq. sarımaq.

sapmaq . sapırmaq. sapratmaq. sağratmaq. dəvam edmək.

sapmaq . saplamaq. 1. sap taxmaq. 1.sapla bağlamaq. - iğnə sapmaq. - quş qanadın sapdı. 1. yamamaq. rifulamaq. - bu yırtığı sap. 1. əkləmək. - bunuda ona sap.

sapmaq . saraşmaq. sarpmaq. sarpışmaq. çəpmək. çərpmək. ayrılmaq. dalqınmaq. yol dəğişmək. qıvrılmaq. dönmək. - keşli parçanı tikmək qıvrıtmadan güc işdir. - az getdmişdiki yan yola qıvrılıb gözdən itdi.
sapmaq: çəkmək.
qartanlamaq: çartanlamaq. çərtmək. çertmək. sapınmaq. sapmaq. yoldan çıxmaq, çaşmaq.
qəymək . qaymaq. kırıxmaq. yozmaq. sapmaq. yön dəğişmək. imi, hədəfi şaşmaq.

sappa . sapba. 1. əyri üyrü olan. - sapba yollar. 1. anormal.

sapra . sarpa. sağra. malqara pisliyi. pisgil.

sapralamaq . salğalamaq. 1. bolluqda ağac salmaq. tikmək.

sapramaq . saprataq. savramaq. savratmaq. savarmaq. savartmaq. (< savmaq: uzaqlatmaq). ayırmaq. tanqamaq. tanlamaq. tanılamaq. bölmək. dağılmaq. parçalamaq. ayırd edmək. ayrıştırmaq. dalqıcıtmaq. qaymağını almaq. ayrılmaq. ayrı yaşamaq. ayrışmaq. qopmaq. çıxmaq. təkləmək. təcrid edmək. (mücəzza, cüda, təfkik, məfruz, münfək edmək. )

saprat . savrat. savar. (< savmaq: uzaqlatmaq). 1. ayrı. dalqıc. başqa. tək başına. müstəqil. 1. ayrıq. dalqıc. fərdi. 1. əlahədə. 1. aydın. səlis. 1. ixtisasi. ayırma simgəsi. 1. uzaq. 1. dalqılı. dalqışlı. tanalı. seçi. saçı. fərq. fərqli. 1. seçik. bəlirli. açıq. durut. dürt. dürüt. aşkar. (mütəməyyiz. mütəfərriq. mücəzza. cüda. mücəzza. məfruz. münfək. mutarikə. infisal. firqət. )
((sapratçı . savratçı. savarçı. ayıran.
((sapranmaq: savranmaq. savarınmaq. ayırılmaq. ayrılmaq. dalqınmaq.

sapsaq . > sampaq. 1. pozuq. çözük. əyyaş. hərzə. fasiq. çapqın. sapqın. uçqun. 1. quduz. (sər keş. ovsarsız. ovsarı qırıq). 1. sarpaq. sovarda. velxəş. saçrıc. saçrac. israfçı. itlafçı. tələf edmə.

sapşımaq:

sapşınan . birdən birə ortaya çıxan.

sapşınış . birdən birə ortaya çıxış.

sapşınmaq . sapşınışmaq. birdən birə ortaya çıxmaq.

sapur . çapur. çağur. çaxur. səhər tezdən. obaşdan.
- sapurluq: çapurluğ. çağurluq. çaxurluq. səhərlik. obaşdanlıq.

sapur . sapır. çapur. çapır. (sap <> qab. qap). sümm. som.
(saapa (saafa) (sans). sabo_fırans. hafer_ərəb. hoof_ingilis).

sapur . sapır. əsgi. köhnə. mündəris.

sapurmaq . saplamaq. bətdəmək.

saput . sapıt. saçut. saçıt. 1. iğnə sancaq sancmaq üçün topcuq. 1. savut. savıt. küləşdən, samandan, taxıl sapından hörülmü papağ.

sar . k.

sar . saf. - sarayaq: sağayaq: ayağı saf.

sar . sarm. çəkilən nərsənin qabının ağılığı.

sar . sər. qolayca əğilib, yasılıb, qalxıb davrana bilən qılığ, arxa, yarqa, xəsiyət, keyfiyyət. yumşaq. yamşaq. yamışaq. initaf pəzir.

sara sapa . sağa sapa. əsl bədəl. əslnən təqəllübi.

sara sara sarıb gəlib sarısına çıxdı: bura bura buruşub gəlib burcağa (çəkirdəyə) çatdı. doladı dloadı gəlib doğanağa çıxdı: dolayı dolayı gəlib mətləbə çatdı.

sara . 1. çadır. 1. örtük. 1. göyim.

sarac . salac. 1.sapa düzülmüş nərsə. rişdə. - iki salac basdığ, qax. 1. təsbeh.

sarac . saran. geyim. örtük.

sarac . sarma. qarma. sürüt. rabit, səyyar sim.

sarağac . salağac salğac. dikinə uzanan, boylanan ağac. qələmə.

sarağamaq . yığ yığış (yır yığış) edmək.

sarağuc . kalağayı. (ru səri).

saraq . sarağ. 1. kip kip birbibirinə sarılmış, yapışmış. 1. daşlanmış yer qatlarından hər biri.

saralağaz₉ . anqut. ördək çeşiti.

saralaqıc . saraqıc. sağalaqıc. sağaqıc. savalaqıc. savaqıc. soralaqıc. soraqıc. soğalaqıc. soğaqıc. sovalaqıc. sovaqıc. (sərələmək(fars)). arıtlaqıc. seçəgic. çəkdəgic. çəkdəgic. arıtlama, təmizləmə, yaxcı pisi ayırma ayqıtı, qayağı, maşını.

saralamaq . sağalamaq. savalamaq. soralamaq. soğalamaq. sovalamaq. 1. (> sarancamlamaq. sırıncamlamaq). bəzəyib düzəltmək. pirayiş edmək. 1. arıtlamaq. seçib çəkitmək, çəkdələmək. ağartdamaq. çallamaq. arçamaq. arçılamaq. təmizləmək. pahlamaq. silikləmək. silgirləmək. silivləmək. (sığallamaq. cilalamaq). yaxcı pisi ayırmaq. - başağı (> mağaşar. düğü, ləpə kimi burcəklər) ağartdamaq. - çigit, xarman savalamaq. 1. iyilətmək. yaxcılatmaq. islah edmək. 1. sıralamaq. mürəttəb, münəzzəm edmək.

saralmaq . salarmaq. solarmaq. solmaq.

saran . mühut. çevrə. sahə. məkan. - telvizya saranı: telvizya məkanı. - ədəbiyyat saranı: ədəbiyyat dayirəsi.

saran . sarna. (göstəri üçün çevrələnmiş, kadrılanmış yer. bir olayın keçdiyi yer). 1. kadr. 1. səhnə. 1. üzərinə filmi salınan səfə, yer. 1. pəncərə. ekran.

saran .soran. cəzzab. sahir.

sarap . sarab. sarqağuc. 1. böyük örtük. 1. uzaqlığdan gözü saran, su kimi ağ, süt kimi görünən aldatıcı görüngə, mənzərə. 1. üstü örtülü arx, kəriz, kəhriz.

sarapsın . rivas. ravənd. rivand.

sararış . saralış. salarış. solarış. soluş.

saratan . sarılıb duran. 1. sarsıdan. yoran. 1. muzahim.

saratuq . 1. nərsəni saran, çevrələyən. 1. alaçığ. alaçiğ. incə qamışlardan toxunmuş tutu, pərdə. sərapərdə. 1. barqah.

sarav . nəxşə. xiyal. sərab.

saray . çevrəsi sarılı yekə yapılara verilən ad.

saray . daray. çaray. - pitiksaray: kitabxana.

saray . dərbar.

saray . sarac. qaray. çevrəli, saraylı sarılı böyük yer.

sarban . sarpın. sarğın. salban. ambar.

sarbaş . başı sarıqlı, əmmaməli, börklü, yəmşəkli. (# çalbaş: dalbaş: başaçıq).

sarc . 1. təsmə. 1. tuğ. gərdən bənd.

sarcağ . hər çeşit örtük.

sarcıq . bir nədən sallanan nərsələr. saçaq. 1. sarqıclar. şar şaqqatar. - donundan bu sarqıclar aç at.

sarça . tövlə. dam.

sarça . yəhər.

sarçı . sərçı. səriyən.

sarğan . (< sarı). 1. qurumuş od. 1.saran. xəzan. 1. (sarı olan) şoraqlıq bitgiləri. 1.kəvir. - sarğan yer.
- sarğan qamış:.

sarğınmaq . salğınmaq.

sarğuc . > sərpuş. hər örtük. özəlliklə yemək boşqabının, sinisinin üstünə çevrilən govuq qapağ.

sarğuc . səra quş. rus əri.

sarı soruğ . soğar solağ. suyu çəkilmiş, solmuş. arığ soluq. lağır züğürt.

sarı su . sümük. fırtığ. zükam. nəzlə.

sarı . 1. (< sarmaq). hind qadın geyimlənə tay, bir ucu belə sarıb, öbür ucu döş üzərindən keçib, çiğindən aşan don. 1. sayın. -cə. - ca. ged gedə. - havalar, barğan sarı qızınır. - yaşladığ sarı gücdən düşürəm.

sarı . çatma. örtük.

sarı . kimi. - gələnsıra: gələnkimi. - yeyənsarı: yeyənkimi. -

sarı . səri. səfə. səhfə.

sarı . səri. yan. tərəf. - ona səri: ona sarı.

sarıc . sarcu. sarcı. yağ.

sarıc .1. kitən. gödəkcə. kot.

sarıca . sarı sarmaşıq. - sarıca tutmuş əkin dirilməz.

sarığ aluq . sarı ərik. zərd alu.

sarığ sarmaq . qara yaxmaq.

sarıq . sarığ. tapşırıq. əmanət.

sarıqa . sarığa. qutsal tapşırıq, əmanət.

sarılanmaq . sarı gətirmək. kəsəllənmək.

sarılı . sürülü. bulaşıq. bələşik.

sarılmaq . (yüvgəlmək. devgəlmək. çevgəlmək). hörəlmək. burulmaq.

sarılmaq . sarılmaq: avixtən. kəşidən.
((salmaşıq . əngəl. çıpıt. bəla. afət. təhlükə. qarmaşıq.

sarım . sarış. sarmaş. sarışma. (dönmə. dönüş. çönüş). 1. yön dəğişmə. - burda sağa sarış qadağdır, yasaqdır. 1. gəlinin köçəndən son ilk kərə doğmalarının görüşünə gedməsi (sarılması). 1. sarmaşıq. köçən gəlinin köçməzdən önki doslayıla oturub durub əğlənməsi.
sarnışmaq: sarışmaq. sarmaşmaq. sarışmaq.

sarımişin . sarımsı. sarışınş sarıbürgüz. sarıbəniz.

sarın qaynamaq . qarın turşamaq.

sarınc . sarğov. sarov. (< sarmaq). tanq. tank. (çanğ. kanğ. banğ. vanğ). depo. qozan. qozğan. məxzən. sillul. dusdağ. həpisxana.

sarınmaq . bürünmək.

sarınmaq . bürünmək. 1.uğraşmaq. məşqul olmaq. - öz işivə sarınqıl. 1. qurşanmaq. hazırlanmaq. hazırlıq görmək. - ötlək (zəmanə) ötər, yarın gələr, yar yarağın sarınqıl.

sarınmaq . sarğınmaq. qənaət edmək. israf edməmək. sərfəculuq edmək.

sarınmaq . sarılmaq. sarmaq. qatlanmaq. tutunmaq. bəkləmək. can atmaq. ummaq. sanmaq. səbr edmək. dözmək. dayanmaq. durunmaq. tapınmaq. bağalı, bağlı, sadiq qalmaq. yapışmaq. bağlanmaq. asılmaq. sallanmaq. taxınmaq. ümüdün itirməmək. arayıb bulmağa çalışmaq. sinicləşmək. üzərinə almaq. üstələnmək. mütəəhhid olmaq. amaclanmaq. qəbul edmək. həzm edmək. mudara edmək. etgilənmək. hiss edmək. müəssir olmaq. qaplanmaq. icab edmək. gəriəkinmək. ittixaz edmək. qalmaq. qulluq, servis yapmaq. boylu olmaq. sağınmaq. sağanmaq. düşünmək. özənmək. umursunmaq. umursanmaq. diqqət edmək. baxmaq. qurala uymaq. tabeğ olmaq. salığlanmaq. hazırlanmaq. güvənmək. dəsdəkləmək. gözətləmək. yanında olmaq. oyalanmaq. bıraxmamaq.

sarıntıq . sasıntıq. zəlzələ bağlı nərsə.

sarıntıq . yarıntıq. qarıntıq. quşağ. belt. kəmər.

sarısərçə . sarıköynək. sarduvac. sağduvac. sərduvac. bülbül. qənarə.

sarışmaq . bəhsə girmək. bəsə bəsləşmək. sevişmək.

sarışmaq . nərsəni çevrələyib durmaq. (sataşmaq: dönərək nərsiyə dəğib, toxunmaq, toxunub keçmək).

sarıt . sərit. kərvan. arqaş.

sarıt . sərit. sətr. sətir. çıtır. sıtır. xətt. - araba çıtırları. - çıtırlı kağaz.

sarıtmaq . 1. yükləmək. təhmil edmək.

sarq bağa . sarqabağ. sulbağa. sulqabağ. > cülbək. yozun. qarayosun. mamır. xəzə.

sarqa . (> sarva. sarba). kərvan.

sarqa . > səllə. sələ. 1. əmmamə. 1. başa bağlanan dolama. 1. çəmbər biçimdə sarılan nərsə. 1. güşbərə. yoğurdan sarılaraq yağda qızardılan bir dadlı.

sarqac . burqac. dürgəc. döngəc. 1. tuğqac. fırqac. topara. qərqərə. mağara. bobin. məkik. 1. iğ. iğdə. masurə. 1. təkər. təkərlək. 1. neçə teldən tovlanıb yasalan nərsə. qamçı. şallaq. 1. neçə qat tikinti, bina, saxtıman. 1. toxuma. toxuntu. 1. çətin soru, məsələ. 1. ziqzaq. 1. qasnaq. 1. çərx. çığrıq. cəhrə. dolab. 1. oxlava. 1. qamış, quş tükünün zuğu, bitgi səğəsi kimi içi boş nərsə. 1. lülə. 1. ustuvanə. 1. silindir. 1. çilə. kələf. 1. çıxmaz. bon bəst.

sarqağa . kərvan ağsı. kərvançı. kərvanbaşı. sariban.

sarqal . < darğal. satğal. savqal. darağ. (hər nəyin ən yükəsək yeri). - dağ darağı: dağ doruğu, sivrəsi, zirvəsi. 1. çatğal. balaxana.

sarqan . cana yaxın. cana yatan. tutşın. tutşun. tutsun. tuştun. tuşsun. - sarqan ər arvad.

sarqan . sarqın. ayaz, sərin, əsməkli, yelintili olan yer, hava.

sarqanmaq . sarğanmaq. sarğılmaq. sarılmaq. 1. özün fəda edmək. 1. bir işə sarğınlıqla, dirənclə uğraşmaq. (püşt kar, muqavimət göstərmək).

sarqayıq . sarğanıq. (heyvan) qatlağ.

sarqayış . sarqıyış. sarayış. saralış. saralma.

sarqıq . ayid.

sarqıl . bir işin usdası. pırofesyonal. peşəkar. 1. ruhani. malla. (sərgil: qərə yaxa. sivil.

sarqılt . sarıya çalan.

sarqın . 1. söycüt. süycüt. sövcüt. süycüt. sevcit. səvcit. aşiq mə'şuq. - sarqınsı dolananlar. 1. axarlı. bir durumun uyqun, iyi gedişi. - sarqın alver. - sarqın tükan. - sarqın araba. 1. puslu. tutqun. bürküt. (hava).

sarqın . əsməkli. yelintili hava. öçək. ötək.
(nəsim(fars)(< əsmək).

sarqın . salğın. yoluxucu xəstəlik. yapışqan. yoluğqan. yoluşqan.

sarqın . yel kipli uça verdi.

sarqınlı . əsili. yelli. - sarqınlı gün.

sarqınmaq . əsmək.

sarqış . oran. orantı. təqarun. şəbahət. (qiyas). nisbət. tənasüb.

sarqıt . (boya, parça, taxda, daş, qır kimilər) bir nərsəninin üzərinə vurulan, yaxılan, yapılan üzlük, örtük, qaplama. (salqıt: (bir yerin altına, üstünə, yuxarısına salınan, qouylan, döşənən nərsə).

sarqıt . 1. əngəl. 1. dövəc. döğəş. zəhmət. 1. müzahimət.

sarqıt . salqıt. sırqıt. 1. nərsədən qalan artıq. 1. tikə. parça. luqmə. cürə'.

sarqıt . sarıq. 1. andağ. sudar (< tutar). yadaç. yaddaşt. not. 1. tapşırıq. 1. zehn. hafizə.

sarqıt . sarkıt. tarqıt. qorucu börk, kasqet.

sarqıt . sarquc. kövüllərdə kirəcli (ahahlı). su damlamasından, dəğişik biçimlərdə oluşan, gənəlliklə kəllə qəndi andıran, çatıdan asalaq, sallaq, qırılqan daş. kövürgə. istalakmit. istalaqmit. ıstalaqmit.

sarqıtma . sarqıtış. 1. muzahimət.

sarquc . sərpuş. qapağ.

sarqun . 1. jeneral. 1. gənəl. yayqın. yürkə. yürək. mütədavil. külli. mə'muli. imumi. came'.

sarqurmaq . qarqurmaq. gərgürmək. sərgürmək. 1. qarşı gəlmək. mane' olmaq. 1. qatlanmaq. təhəmmül edmək.

sarquş . sarımsı.

sarlamaq . qazanmaq. sürt, mənfəət aparmaq.
sart . qazanmaq. sürt, mənfəət

sarlamaq . salramaq. hazırlamaq. amadə edmək. - işə sarlanın.

sarlanmaq . dolanmaq. - o da özü üçün sarlanır.

sarlaşmaq . sarışmaq. bıqtıracaq biçimdə ilgilənmək, girişmək,

sarlatmaq . dolatmaq. - bunu ona, onu buna sarlat, bərk dursun. - bunuda ona sarlat.

sarlı . sarıq. sərli. bağlı.

sarlınmaq . salrınmaq. düz duranmayıb dəbərcələnmək. təlvənmək. təlbənmək. səndələnmək.

sarma . 1. dolaşıkq. buruşuq. - sarma yol. dağ yolu. 1. namussuz.

sarma . sarma, sürmə, uzatma işin görən nərsə.

sarma . savma. soyma. (sarmalı. savmalı. soymalı: işləməli. işli). geyim, nərsə üzərindəki işləmə, savma, aralıqlı işləmə, bəzək. - altın sarma. - sarmalı çəgət (çərdət). - orta otağ duvarları sarma boyalıydı.

sarma . siqar.

sarmaq . 1. dolamaq. 1. doldurmaq. (# sağmaq: 1. açmaq. boşaltmaq. çözmək). - sap saran: sap dolayan. - sap sağan: sap açan. - o qərqərəni sağıb bu birinə sar. - biri sarınır biri sağılır. sarınan kim, sağılan kim: yoğunan kim, soyunan kim. - ey sardığın sağan dünya. - sən sardığın sar, o sağdığın sağacağ. - biri yükün sarır, biri yükün sağır: sarığın, ipin açır.

sarmaq . biri yarar, biri sarar.

sarmaq . burmaq.
((sərmək . açmaq

sarmaq . nərsəni nərsənin çevrəsinə sərimək, devirmək, çevirmək. - ip sarmaq: ip çevirmək. (# sərmək: sarılı, bükülü, qapalı nərsəni açmaq, yaymaq, dağrıtmaq. - ip sərmək: ip açmaq, uzatmaq.).

sarmaq . sarımaq. salımaq. örmək. hörmək. bükmək. dürmək. dürgəmək.

sarmaq . sarlamaq.

sarmaq . sarpmaq. səyirmək. səğirmək. səkirmək. 1. nərsənin qabağın alıb yönün çevirmək, dəğişmək. - suyu bizə sar. 1. burmaq. çevirmək. - bizə sarı saran yox artıq. 1. sarılmaq. dırmanmaq. - dağa sarmaq. 1. saymaq. seyirmək. (> sər edmək₈). baxmaq. təvəccüh edmək. - bir dəyqə buna sar. 1. sırıtmaq. yapışdırmaq. döğmək. çırpmaq. - dəğərli bir dəğənək sardım biləsinə. 1. yügürmək. - itlər üzərimə sardılar.

sarmaq . sərmək. axmaq. - sərən çaylar, axan qanlar.

sarmaq . yükləmək. - onu da mənə sardılar.

sarmaqır . sərməgəy. nərsənin üzərinə sarılan, sərilən, tikilən, yapılan hər çeşit qırma qıyma saçağ.

sarmal . hörən. yükən. sarıl. - şaxda basar tüm varlığı sarmalar. - birdə görəydim sizi, qollar boyun sarmalı.

sarmalamaq . savmalamaq. soymalamaq. geyim, nərsə üzərin savma, aralıqlı işləmək, bəzəmək.

sarman . (> sərmən). 1. (> saman). hörgü. təşgilat. 1. topara. qərqərə. bobin. 1. toxuma dəzgahında parçanın sarılan çubuğu.

sarman . sarıman (sərmən: bir yerə toplayan). 1. > sazman. sazıman. təşgilat.

sarmaşıq çormaşıq:

sarmaşıq . çoruğ. nərsənin çevrəsinə sarılaraq, dolaşaraq, onun olduğu, sürdüyü gedişini, pırosəni əngəlləyən kəsəl.

sarmaşıq . sarığan.

sarmaşıq . sarışıq. dolaşıq. buruşuq. (mübhəm. ibhamlı). sarqıq. - sarışıq söz: anlamağı güc söz.

sarməniz . sarbəniz. sarı üzlü, dərili.

sarnıc . sandıq. təxdədən yasanmış qapaqlı qutu.

sarnıc . sarnaç. sarnaq. sarnıq. sarqaq. 1. çevrələnmiş, qorunmuş yer. 1. məxzən. 1. kökən. mənbeh. mənbə'. 1. su ambarı. sərdaba. 1. kisib. kizib. gənc. gömü. dəfinə. xəznə. 1. gölbə. hovz. hovuz. 1. gürbə. gürəb. kürbə. kürəb. gurba. gurab. gürəmbə. guramba. qorba. qorab. qoşral. qoşqal. qucral. qucqal. ambar.

sarnıq . sarnığ sarınğ. zahir. - sarnığda: zahirdı. zahirən. sarnığı a çox gözəldir. - bu nə sanığdı qılınmısan. - bu sarnığda onun gözünə daha görünmə.

sarnıqmaq . sarnıqmaq. sarınğmaq. nəmudar olmaq. va nənəmud olmaq.

sarpa . (< sarıq: geyim). xələt.

sarpıtmaq . 1. nərsəni qırağın qəddəmək. çevirmək. döndürmək. - şalvar qollarının ağzın sarpıtıb girdi suya.

sarpmaq . dönmək.

sarpsın . sarpçın. ravənd.

sarsa . malxulya. melanko.

sarsaq . salsaq. titrek. 1. ürkək. ürkük. 1. sallanan. əsnək. lərzan. 1. dəngəsiz. dəişgən. oynaq. lax. güvənilməz. qərarsız. itiqrarsız. mütəzəlzil. sübatsız. 1. qayqın. sovlı. hovlı. tovalı. tovlı. döğlü. qovlı. qoğlı. qorlı. həyəcanlı. coşqun. alqın. mütəhəyyir. heyran.