Zaman Maşını (İki hissəli komediya) Keçmişlə gələcəyin elmi-bədii sintezi

Vahid: Utandı. (gülür)

Narın: Yaman utancaq oğlandır. Murad, dostun heç sənə oxşamır.

Murad: Hə, elədir. Vahid əmi, siz onu çox utandırmayın. Mən onunla danışaram.

Vahid: Hə, düz deyirsən. Biz gedək. Sən ağıllı uşaqsan. Danış, məsələni izah elə.

Narın: Esmeralda yaxşı qızdır. Onu mən böyütmüşəm. Çox tərbiyəli, namuslu, ismətli qızdır.

Vahid: Bacın olsun, Murad, oğlum.

Murad: (pörtür) İraq olsun!

Vahid: Sən də onun bir qardaşı. Zamana başa sal. Onu əmin et ki, hər şey yaxşı olacaq. Biz gedək.

Narın: Hələlik, Murad. Day Zamanı çox utandırmayaq.

Vahid və Narın çıxırlar. Murad pivə şüşəsini axıra qədər başına çəkir.

Murad: Bacın olsun nə idi? Eviniz yıxılsın! (qışqırır) Esmeralda!

Esmeralda: (qaçaraq gəlir) Nə oldu?

Murad: Zəhər oldu! Nə olacaq, atan bizi bacı-qardaş elədi. Səni Zamana vermək istəyir. Bayaqdan ikimiz də atmışıq peysərə. (qışqırır) Zaman! Hardasan?