Zaman Maşını (İki hissəli komediya) Keçmişlə gələcəyin elmi-bədii sintezi

Vahid: (hirslə pıçıldayır) Özünü ağır apar.

Narın: Zaman, oğlum, üzükləri də aldıq. Sən də gedib gül, şkolad alarsan, sabah nənənlə birlikdə gələrsiz bizə.

Zaman: Gələrik, gələrik. Siz Allah, gedin. Bir də görüşməmək ümidi ilə...

Vahid: Gözləyəcəyik a!

Narın: Mən hazırlıq edim, qurbanı da kəsək.

Zaman: Yaxşı, yaxşı. Gedin. Sağ olun.

Vahid: Sağlıqla qalın.

Narın: Dilbər bacı, hələlik. Sabah gözləyirik a.

Dilbər: Allah amanında. Gələcəyik sabah. Sağ olun.

Vahid, Narın və Esmeralda çıxırlar. Murad qapını bağlayıb, Zamana işarə edir. Zaman işarəni anlamır.

Murad: Zaman da yoruldu. Bayaqdan yatmaq istəyir. Dedi nənə gəlsin, sonra yatım.

Zaman: Həə.. Düzdür. Nənə, mən yatım.

Dilbər: Yat bala. Quzu kəsim, yat. Yuxun şirin olsun.

Zaman Murada işarələr vuraraq otağa keçir. Murad Dilbərin yanında oturur. Dilbər isə heyranlıqla yatan Qoca Zamana baxır.