Zaman Maşını (İki hissəli komediya) Keçmişlə gələcəyin elmi-bədii sintezi

Dilbər: Bəs Zaman özü niyə danışmır mənə bunu?

Murad: Zaman danışmaq istəmir. Üzü gəlmir də. Səni hələ bu gün görüb.

Dilbər: Murad, mən kömək etmək istərdim, amma bütün sərvət Rusiyadadır. Mən təkcə yolpulu götürüb gəlmişəm. Bir də ki, biraz xərclik götürmüşdüm, ona da qız üçün üzük aldım. Rəhmətlik kişi mülkü pula çevirməyib. Gərək Zamanla birlikdə gedək Rusiyaya, mağazalar var, restoranlar var, evlər var, maşınlar var, onları sataq pula çevirək.

Murad: Bu çox gec olacaq axı. Zamanın başı böyük dərddədir.

Dilbər: Vahiddən borc istəyin də. Qayınatası deyil? Kürəkənini xilas edər. Zaman utanırsa, mən özüm danışaram.

Murad: Yox, yox, yox. Vahidlə qətiyyən bu barədə danışmaq olmaz. Nənə, sənə düzünü deyim, Zaman o qızla evlənmək istəmir. Vahid ona tələ qurub.