Murad: Vahidin oğluna böyrək lazım idi. Zamanın da böyrəyi uyğun gəldi. Sadəlövh oğlandır da. Verdi böyrəyini. Vahid də əlli min dollar pul verdi Zamana. Sonra da qızı Esmeraldanı müsəllət elədi oğlanın canına. Qız düşmədi Zamanın yaxasından. Vahid də dirəşib ki, qızımın namusunu ləkələmisən, almalısan. Əlli min dollar öz qızına qalsın deyə, belə edir. Ona görə qızından istifadə edir biqeyrət.
Dilbər: Alçağa bax e. Yəni dünyada belə şeylər də var?
Murad: Eh. Hələ bu harasıdır? Qız da deyir ki, məni almasan özümü lezvalayaram. İraq olsun, qız birdən belə şey eləsə, Zamanı basarlar türməyə. Bir yolla Vahidin pulunu təpəsinə çırpıb Zamanı bu bəladan qurtarmalıyıq.
Dilbər: Bəs bunu mənə əvvəldən niyə demirdiniz? Sən get yat. Mən fikirləşim görüm nə tapıram. Narahat olma, oğul bala, dərdi verən Allah dərman da verər. Sən get yat. (divana oturur)
Murad: Yaxşı, nənə. Gör neyləyirsən. Gecən xeyrə qalsın. (getmək istəyir) Sənin yerin də yan otaqda hazırdır.
