Murad: (Dilbərin kişiyə baxdığını görür) Nənə, kişiylə işin olmasın. Yaşlı adamdır. Ürəyi tutar, qalar üstümüzdə.
Dilbər: Yox, ay bala, onunla nə işim var? Mən Zamanı bu bəladan qurtarmağın yolunu axtarıram.
Murad: Di hələlik. (gedir)
Dilbər: (onun arxasıca baxıb getdiyinə əmin olur) Hay hay! (Qoca Zamana baxır) Sən bir buna bax! Yaraşıqlı, gözlə, bir işim var, onu həll edim gəlirəm yanına.
Dilbər cibindən telefonu çıxarıb bir küncə çəkilir. Nömrə yığır.
Dilbər:(sükutdan sonra) Vahid, işlər yaman qarışıb. Bunlar sənə pulu qaytarmaq istəyir. Məndən pul istədilər sənə verməyə.... Sənin verdiyin əlli mini? Yəqin xərcləyiblər də... A kişi, day orasını bilmirəm, amma bunlar bir yerdən pul tapsalar, səni başlarından edəcəklər. Ondan sonra mən də qalacağam ortalıqda.... Hə? Yaxşı, mən hələ ki, davam edirəm. Yox, şübhələnməyiblər... Yaxşı. Di salamat!
Telefonu söndürüb cibinə qoyur. Sonra ətrafa boylanıb səssiz addımlarla divanda yatan kişiyə yaxınlaşır. Qoca Zaman möhkəm xoruldayır.
