Yuxuya gedir. Murad mürgülü halda gəlir. Qapını açıq qoyub təəccüblə qapıya yaxınlaşır. Ətrafa baxıb qapını bağlayır. Divana baxanda Qoca Zamanın yerində Dilbəri görür
Yuxuya gedir. Murad mürgülü halda gəlir. Qapını açıq qoyub təəccüblə qapıya yaxınlaşır. Ətrafa baxıb qapını bağlayır. Divana baxanda Qoca Zamanın yerində Dilbəri görür.
Murad: Vay! Utanmazlar! Sən bir arvaddakı hünərə bax! Kişini o ağır yuxudan oyadıb, yola da salıb. Kişi də bunu necə yorubsa elə buradaca yatıb. Sən yat, ay Zaman. Nənə keyf-damaqda, sən şahzadə yuxusunda. Günümüzə bax da. (masaya yaxınlaşıb özü üçün su süzür) Mən də deyirəm Dilbər bizi bu bəladan xilas edər. Dilbər kişi hayındadır. Ondan bizim dərdimizə dərman olmaz. Deyəsən, Zaman düz deyir. Biz nəyimiz var, nəyimiz yox satıb Vahidin pulunu verməli olacağıq. (suyu içir) O qədər pul xərcləmişik ki, boş yerə, nəyi də satsaq tamamlanmaz. (stulun üstündə Dilbərin çantasını görür) Hələ bir görək bunun çantasında nə var? (səssizcə yeriyib çantanı götürür) Sən indi görərsən, Dilbər! Əcəb əntiq əşyaları olar bu nənənin. Yaxşı da pula gedər. (çantanın içindən üzük, boyunbağı, bilərzik və sırğalar çıxarır) Həəə! Əla! Bax belə. İşimiz düzəldi. Bunları pula çevirsək Vahidin pulunu qaytararıq. Canımız birdəfəlik qurtular.
