Vahid: Nə etməli idik? Bacının taleyi səni düşündürmür? Yoxsa elə bilirsən ki, bu qədər pullar göydən gəlir? Mən onları nə əziyyətlə qazanmışam. Geri ala bilmərəm?
Mehdi: (hirslənir) Ata, sən o pulları bəxşiş verməmisən ki, geri alasan. Adam mənə öz böyrəyini verib e. Canının bir parçasını. Sən isə pul hayındasan. Bilirsən niyə? Çünki can ağrısı çəkməmisən. Əgər mənim çəkdiyim o ağrıları bircə saat çəksəydin bütün dünyanın var-dövləti gözündə olmazdı. İnsan çox çirkli məxluqdur. Amma bir o qədər də alidir. Nə qədər ki, bəzi həqiqətləri dərk etmir elə çirkab içində qalır. Elə ki, başladı o mətləbləri qanmağa dərk edir ki, bu dünyada puldan, var-dövlətdən daha önəmli şeylər var. Can, ailə, dost, sevgili və başqa şeylər. Bunlar insanı aliləşdirir. Ata, bağışla, amma sən hələ də çirkab içində qalmısan.
