ZiKİr ehline sorun kitabın Orijinal Adı: «Fes'elu Ehle'z Zikri» Pr. Dr. Muhammed Ticani Semavi Ensariyan Yayınları – Kum Bas

onda neler yazıldığını biliyorum. O gün sen onu emir yapmıştın, bugün ise o seni emir yaptı." demişti. 1

        Böylece, Ehl-i Sünnet'in sürekli iddia ettiği "Şura" ilkesinin Ebu Bekir ile Ömer'in yanında hiçbir değeri olmadığı ortaya çıkıyor. Başka bir deyişle; şura ilkesini iptal edip ortadan kaldıran ve Ümeyye Oğullarının hilafeti babadan oğula miras kalan saltanata dönüştürmesine zemin hazırlayan ilk kişi Ebu Bekir' dir. Nitekim, Abbas Oğulları da aynı yolu izlediler. Böylece şura ilkesi, Ehl-i Sünnet'in gördüğü bir rüya ve düşlediği bir hayalden öteye geçmedi.

        Bu konu, bana Kenya'nın Nayrobi şehrinde Arabistanlı Vahhabi alimlerden biriyle olan tartışmamızı hatırlattı. Konu, hilafet meselesiydi. Ben, hilafetin ilahı nass ile olması gerektiği ve halkın buna asla karışamayacağını savunuyordum. Ama o, şura ilkesini savunuyor ve bunu ispatlayabilmek için çok çaba harcıyordu. Onun yanındaki dini ilimler okuyan birkaç talebe de onun söylediklerini onaylıyor ve onun Kur'an'ın şu ayetleriyle delil getirdiğini belirtiyorlardı: "Meselelerde onlarla meşveret et."2 "Ve onların işleri, aralarında şura iledir."3

        Ben onlara karşı şimdilik hadislerden delil getiremeyeceğimi anladım. Çünkü üstatlarından Vahhabilik fikirlerini almış ve hadislerle ikna olmaları mümkün değildi. Ayrıca, doğal olarak ezberlemiş oldukları uydurma hadisleri, bana karşı delil olarak gösterebilirlerdi. Bu yüzden, şura ilkesini kabul ederek üstatlarına dedim ki: "Sizler Arabistan kralına

----------------

1- İbn-i Kuteybe, eI-İmame ve's-Siyase, c. 1, s. 25.

2- Al-i İmran Suresi / 159.
3- Şura Suresi /38.

300 Zikir Ehline Sorun

şura ilkesini anlatarak onun koltuğundan inmesini ve Selef-i Salihe uyarak Arabistan Yarımadası'ndaki Müslümanları istedikleri şahsı seçmeleri konusunda serbest bırakmasını sağlayabilir misiniz? Ama ben, onun bunu kabul edeceğini asla zannetmiyorum. Çünkü onun ataları, sadece hilafeti ele geçirmekle kalmayıp bütün Arap Yarımadası'nın kendilerine ait olduğunu söylediler. Bu yüzden de oraya "Suud Mem- leketi" adını verdiler."

        Bu sözlerimin üzerine üstatları şöyle dedi: "Bizim siyasetle işimiz yok. Biz şu anda sadece namaz kılıp Allah' ı zikretmemiz emrolunan camide oturuyoruz."

        - Camide ilim de öğrenilir, değil mi?

       - Evet, biz bu talebelere burada ders veriyoruz.
        - Biz de ilmı bir bahisle meşgul değil miydik?
        - İşin içine siyaseti karıştırınca bozdun!

        Arkadaşımla birlikte üzülerek oradan çıktık. Çünkü Vahhabilik fikirleri genç Müslümanların zihnine tam olarak oturmuştu. Hatta onlar babalarına bile düşman oluvermişlerdi. Çünkü onların hepsi -bence Ehl-i Beyt' e en yakın olan- Şafii mezhebinden idiler. Ayrıca, eskiden oralarda büyüklere fevkalade saygı gösterilirdi. Çünkü onların çoğu, Resulullah'ın pak sülalesinden gelmektedir. Ama Vahhabiler, halkın fakirliği ve bilgisizliğinden yararlanarak bu saygı göstermenin "Allah'a şirk koşma" olduğunu söyleyerek insanların fikirlerini değiştirmeye çalışmışlar. Böylece, evlatlar babalarına düşman olmuşlar. Maalesef Afrika'daki İslam ülkelerinin çoğunda bu durum göze çarpmaktadır. Yine Ebu Bekir'in ölümüne dönüp hayatı boyunca yap-

İlk Üç Halife Hakkında / 301

tığı işlerden nasıl pişman olduğunu görelim. İbn-i Kuteybe, Tarih'ul-Hulefa adlı kitabında Ebu Bekir'in şöyle dediğini naklediyor: "Allah'a andolsun ki, yaptığım üç şeye çok üzülüyorum; keşke o üç şeyi yapmasaydım!

        Keşke Ali'nin eviyle işim olmasaydı! (Başka bir rivayette ise şöyle geçer: "Benim aleyhime savaş ilan etmiş olsaydılar da keşke Fatıma'nın eviyle işim olmasaydı"')

        Keşke Sakife gününde Ömer veya Ebu Ubeyde'den birinin elini tutsaydım da o halife olsaydı, ben de vezir!

        Ve keşke Zulfücae es-Selemi'yi esir alıp getirdiklerinde onu öldürseydim veya azat etseydim de ateşte yakmasaydım!" ı

        Ve biz şöyle ekliyoruz:

        Ey Ebu Bekir! Keşke Zehra'yı (s.a.) incitmeseydin, ona zulmetmeseydin ve onu gazaplandırmasaydın. Keşke onun vefatından önce pişman olup onu razı etseydin! Bu, saldırıp yakılmasına izin verdiğin Hz. Ali'nin evi hakkında...

        Keşke iki dostun olan Ömer ve Ebu Ubeyde'yi bırakarak elini Resulullah'ın şer'i halife olarak seçtiği şahsın eline koyup ona biat etseydin! Böylece o emir olsaydı da dünya bugünkü duruma düşmeseydi ve Allah Teala'nın hak olarak vaad ettiği gibi, Allah'ın dini tüm yeryüzünde hakim olsaydı'

        Keşke Resulullah'ın sünnetini ve hadislerini toplayarak ateşte yakmasaydın da şeriat hükümlerini ondan öğrenseydin ve kendi görüşüne göre içtihat yapmasaydın!

---------------------------

1- İbn-i Kuteybe, Tarih'ul-Hulefa, c. 1, s. 24; Tarih-i Taberi, c. 3, s. 430; İbn-i Abdurabbih, el-Ikd'ül-Ferid, c. 4, s. 268; Mes'udi, Müruc'üz-Zeheb, c. 2, s. 308.

302 / Zikir Ehline Sorun

        Keşke ölüm döşeğinde yatarken hilafeti asıl sahibi olan Hz. Ali'ye (a.s.) geri verseydin! O ki, hilafetle nispetle değirmen taşının mili gibiydi ve sen onun üstünlüğünü, faziletlerini, zühdünü, takvasını ve ilmini herkesten daha iyi biliyordun! O ki, sen onun Resulullah'ın (s.a.a.) canı ve nefsi olduğunu biliyordun! Özellikle de ki o, İslam'ın korunması hatırına kendi hakkından geçmiş ve işi sana bırakmıştı! Öyleyse sen de, Muhammed ümmetinin hayrını istemeli ve ümmetin işlerini ıslah edecek, ihtilaflarına son verecek, onları izzetin doruğuna çıkaracak olan kişiyi seçmeli değil miydin!

        Ve keşke Mustafa'nın ciğer paresini gazaplandırarak Allah'ı gazaplandırmasaydın! Kendin de çok iyi biliyordun ki, Allah onun gazabıyla gazaplanır, rızasıyla razı olur ve onu inciten Resulullah'ı incitmiş olur. Resulullah (s.a.a.) buyurmuştu ki: "Fatıma'yı inciten, beni de incitmiş olur."1 Allah Teala da buyuruyor ki: "Resulullah'ı incitenlere acı bir azap vardır."2