Nosug‘urtaviy risklar – bu risklar obyektiv mavjud bo‘ladi, ammo sug‘urtalovchi mas’uliyati
hajmiga qo‘shib, ya’ni sug‘urtaga qabul qilib bo‘lmaydi.
Texnogen risklar – inson xo‘jalik faoliyati bilan bog‘liq holda yuzaga keladi: avariyali holatlar,
atrof-muhitning ifloslanishi va sh.k. Texnogen risklarga misol qilib yong‘inning turli
obyektlarga ta’siri bilan bog‘liq bo‘lgan
yong‘in risklarini ko‘rsatishimiz mumkin.
Tabiiy risklar – inson faoliyati bilan bog‘liq emas. Ularga asosan tabiiy ofatlar: yer qimirlashi,
suv toshqini, to‘fon, chaqmoq urishi va b. kiradi.
Aralash risklar – bu inson xo‘jalik faoliyati ta’sirida yuzaga keladigan tabiiy xarakterdagi
holatlar. Misol uchun, qurilish ishlarini olib borilishi natijasidagi yer ko‘chishlari.
Riskni boshqarish (risk-menejment) – ko‘p bosqichli jarayon bo‘lib, uning maqsadi noqulay
holatlar yuzaga kelganda obyektning ko‘rishi mumkin bo‘lgan zararlarini kamaytirish yoki
kompensatsiyalash hisoblanadi.
"Sug‘urta asoslari" Risk tahlili – boshlang‘ich bosqich bo‘lib, uning maqsadi obyektning hozirgi vaqtdagi tarkibi,
xususiyatlari haqida, kelajakda uning holatini o‘zgarishi haqida zarur axborotlarni olish
hisoblanadi.
Baholash – bu aniqlangan risklarning miqdoriy tavsiflarini aniqlash: ehtimolligi va ko‘rilishi
mumkin bo‘lgan zararlar hajmi.
Riskni istisno qilish - mazkur risk bilan bog‘liq bo‘lgan har qanday xatti-harakatlar va chora-
tadbirlarni rad qilish.
Riskni pasaytirish - ko‘rilishi mumkin bo‘lgan zararlarni yoki noqulay holatlarni ro‘y berish
ehtimolligini kamaytirish.
Risklarni saqlash - zararlarni kompensatsiyalashga yo‘naltirilgan har qanday ta’sirlardan voz
kechish yoki noqulay holatlar ro‘y berganda zararlarni qoplashga mo‘ljallangan maxsus rezerv
fondlarini tashkil qilish (o‘z-o‘zini sug‘urtalash).
