«و قد ثبت علی تحلیلها بعد رسول الله صلی الله علیه و آله و سلم جماعة من السلف رضی الله عنهم منهم من الصحابه .... و من التابعین طاوس و عطاء و سعیدبن جبیر و سائر فقهاء مکة اعزها الله» “Sübut olunmuşdur ki, peyğəmbərdən (səlləllahu əleyhi və alihi və səlləm) sonra sələfdən olan bir qrup o cümlədən səhabə və tabein mütə nikahının halallığına və caizliyinə fitva vermişlər. Tabeindən Tavusun tərəfdarlarının , Ətanın, Səid ibn Cubeyrin, və sair Məkkə fəqihlərinin adlarını çəkmək olar.”293 Zərqani yazır:
«بانه ثبت الجواز عن جمع من الصحابه کجابر و ابن مسعود و ابی سعید و معاوية .... و عن جماعة من التابعین» “Sübut olmuşdur ki, səhabələrdən bir qrupu, o cümlədən Cabir, İbn Məsud, Əbi Səid Xudri, Müaviyə və başqaları mütə nikahını halal bilmişlər... habelə bir qrup tabeinin də bu nikahı halal bildiyi şübhə doğurmur.”294 Şəvkani yazır:
«و من حکی القول بجواز المتعة عن ابن جریج الامام المهدی فی البحر و حکاه عن الباقر و الصادق (علیه السلام) و الامامیة» “Imam Mehdi, mütə nikahının caizliyini "Bəhr" kitabında ibn Cüreycdən, İmam Baqirdən, İmam Sadiqdən (əleyhima əs-səlam) və imamiyyədən nəql edən kəslərdəndir.”295 İbn Ruşd "Bidayətül-müctəhid" kitabında yazır:
«و اشتهر عن ابن عباس تحلیلها و تبع ابن عباس علی القول بها اصحابه من اهل مکه و اهل اليمن و رووا انّ ابن عباس کان یحتج لذلک لقوله تعالی «فمااستمتعتم به منهن الی اجل مسمی». وروی عنه انه قال: ما کانت المتعة الا رحمة من الله عزوجل رحم بها امّه محمد (صلی الله علیه و آله و سلم) و لولا نهی عمر عنها ما اضطر الی الزنا الاشفی، و هذا الذی روی عن ابن عباس رواه عنه ابن جریج و عمروبن دینار و عن عطاء قال سمعت جابربن عبدالله یقول: تمتعنا علی عهد رسول الله (صلی الله علیه و آله و سلم) و ابی بکر و نصفا من خلافة عمر ثم نهی عنها عمر الناس». “Ibn Abbasın mütə nikahını caiz bilməsi məşhurdur. Məkkədən və Yəməndən olan əshabı bu fikirdə ona tabe olmuşlar. Nəql olunmuşdur ki, İbn Abbas mütə nikahının caizliyi sübuta yetirmək üçün həmişə “fəməstəmtətum bihi minhunnə ila əcəlin-müsəmma” ayəsinə istinad edərmiş. Habelə nəql olunmuşdur ki, o dedi: Allah Ömərə rəhmət etsin, mütə Allahın Məhəmməd (səlləllahu əleyhi və alihi və səlləm) ümmətinə göndərdiyi rəhmətdən başqa bir şey deyildi. əgər Ömər onu qadağan etməsəydi insanların kiçik bir hissəsindən savayı kimsə zina etməzdi. Bunlar ibn Abbasdan nəql olunmuş sözlərdir. Onları İbn Cüreyc, Əmr ibn Sinar nəql etmişlər. Əta nəql edir: Cabir ibn Abdullahdan eşitdim ki, biz peyğəmbərin (səlləllahu əleyhi və alihi və səlləm), Əbubəkrin zamanında və Ömərin xilafətinin yarısına kimi siğə edirdik. Sonra Ömər bu işi camaata qadağan etdi.”296 Abdullah ibn Qudamə yazır:
