Мювлана ъялаляддин

Isa Ruhullah (əleyhissalamın) duasıyla sümüklərin dirilməsi əhvalatının sonu
Elə ki,İsa gördü, əbləhdir yol yoldaşı,

Kobudluqdan savayı bir yol bilmir o naşı,

Əbləhlikdən nəsihət eşidəndə qanmayır,

Paxıllıq başa düşür, inadından dönməyir.

Isa Haqqın adıyla sümüyə vird⁶¹ oxudu,

Əbləh xahişin etdi, Tanrıya dərd oxudu.

Tanrının hökmü gəldi, xamın işi düzəldi,

Əbləhin istədiyi sümüklər cana gəldi.

Sümüklər arasından sıçradı qara bir Şir!

Əbləhi pəncələdi bilsin Tanrısı kimdir.

Onun başın dağıtdı, beynini səpdi yerə,

Içi boş bir qoz kimi, tulladı – çəkdi nərə!

Beyni olsaydı başın qoymazdı parçalansın,

Şərait yaratmazdı, bədən oda qalansın!

Isa dedi: - Neçin sən əbləhi tezcə əzdin?!

Dedi: - Ona görə ki, Sən əzməyə qoymazdın.

Isa dedi: - Neçin bəs sormadın onun qanın?!

Dedi: - Ruzi payım yox, sormadım onçun qanın?!

Çoxlu insanlar vardır, həmin bu vəhşi şir tək,

Ovlarını yemədən, etmiş dünyasını tərk.

Qisməti saman qədər, tamahı dağ olan var!

Yersiz yerə coşaraq, axirətsiz qalan var!

Var-dövlət toplayaraq, qəbr evinə boş gedər,

Düşmənlər matəmində şadlanıb büsat edər.

Ey bizi bu cahanda qalib, müvəffəq edən,

Döyüşlərdə qalib et, qurtar məğlubiyyətdən.

Bizə ruzi vermisən o bizə tələ olmuş,

Bizi tələdən qoru, tələ çənginə almış!

O şir dedi: - Ey Məsih, mənim etdiyim şikar,

Paytək verilməsə də etibardan payım var.

Bu dünyada qismətim ruzi olsaydı əgər,

Ölülər arasında qalardımı sümüklər?!

Ulaq kimi çay suyu görüb murdarlayana ,

Belə bir cəza layiq,o kəs həddini qana!

Saf suyun qiymətini bilsəydi ulaq əgər,

Başlar qoyulan yerə ayaq qoyardı məgər?!

Əgər başa düşsəydi o belə Peyğəmbəri,

Həyat suyu saxlayıb xalqa verən əlləri,

Yanında olmayanda sən ona əmri eylə,

Ey suların əmiri, can ver, can diri eylə!

Nəfs əgər it nəfsisə, istəmə ki, dirilsin,

Illərlə sənə qənim, olana can verilsin!

Kül olsun o sümüyün, öz kül olmuş başına,

Ki, mane olar itin, canlar ovlamasına!

It deyilsən neçin bəs sümüklərə mayilsən?!

Zəli kimi nədən bəs qan sormağa qayilsən?!

O necə gözdür belə görməyə qadir deyil?

Sorğu, rusvayçılıqdan qeyriyə hazır deyil.

Bəzən zənn etmələrdə yalanlar olsa əgər,

Bu necə zənn olar ki, kor-koranə yol gedər?!

Edirsən özgələrə müddətdir növhəxanlıq,

Əyləşib özünə də ağla, sısqa bir anlıq!

Bulud ağlasa, yarpaq çox yaraşıqlı olar,

Necə şam ağlayarkən daha işıqlı olar!

Harda növhə oxunsa, həmin yerdə əyləş sən,

Çünki əzabkeşlərin daxilində əvvəlsən.

Onlar bu fanilikdə, fəraqda oturmuşlar,

Əbədi ləl kanından iraqda oturmuşlar.

Təqlidin⁶² xəritəsi qəlblərə hopduğundan,

Sən üz tut göz yaşına, fayda alarsan ondan.

Təqlid hər yaxşılığın afəti olduğundan,

Əgər dağ tək qüdrətli olsan da, çəkin ondan.

Dağ bədənli bir korun yoxsa bəsirət gözü,

Onu ət parçası bil, olsa da iti sözü.

Tükdən də incə sözlər, söyləyərsə o əgər,

Onu beynindən bilmə, boğazındandır xəbər.

Məst olmuş, söylədiyi dilucu sözlərindən,

Lakin zildən-bəmədək deyilməmiş dərindən.

Nə elə bir arxdır ki, sular içilsin ondan,

Ondakı axan suyu içənlər bilsin Ondan!

Arxdakı su əlindən sakit qala bilməyir,

Çünki arxdakı sular yanğı ala bilməyir.

Ney kimi naləvü-zar eyləsədə o əgər,

Həmçinin iş dalınca bazarlıq üçün gedər.

Növhəxanlıq edərək hədislər desə əgər,

Xəbis murada çatsın deyə, tamah cuş edər.

Növhəçi danışırsa can üzücü hədislər,

Öz qəlbi də yanmalı dadmalı qəmli hisslər.

Təqlid edənlər ilə təqlidçidə fərqlər var,

Sanki biri Davuddur, biri səsidir, onlar.

Danışığın mənbəyi, şəksiz bu yanğı olar,

Təqlid edən köhnəlik bilmək, qonağı olar.

Indi qürrələnmə sən, dedi o həzin-həzin,

Yük öküzün üstündə, Tanrı göydə, etmə kin.

Təqlid edən də deyil, məhrum savab payından.

Növhə oxuyanında muzdu hesablayandan.

Kafir də Tanrı deyir, mömin də Tanrı deyir,

Lakin aralarında, arzuları fərqlidir.

Həmin o kafir gəda, nanı⁶³ üçün Haqq deyir,

Mömin olan şəxs isə canı⁶⁴ üçün Haqq deyir.

Allah-Allah deyirsən, bir tikə çörək üçün,

Tamahsız gəl irəli, Allah söylə Tək üçün.

Gəda öz dediyini başa düşsəydi əgər,

Gözünün qarşısında az-çox olmazdı hədər.

Illərlə Tanrı deyər, həmin o qarıngüdən,

Ulaq təkin anqırar, samançın sinov gedən.

Əgər qəlbə nur ensə dilinə də Haqq gələr,

Zərrə –zərrə dəyişib, daxilən Haqqı bilər.

Cadugərlik işində div adını çəkirsən,

Bəs neçin Haqq adıyla qəpiklər dilənirsən?!